Marrying My Ex-Girlfriend (CharDawn)

Chapter 7

----

Richard's POV

"Need help?"

Kanina ko pa siya sinusundan habang nasa bar nakita ko rin yung lalaking nag pauwi sa kanya.

Ilang beses na akong muntik mapaaway dahil sa pag pigil nang mga lalaking lalapit sa kanya.

Tumingila siya sa akin. "I need help and i need a house." Lasing na sabi niya.

"A have a house." Nakangiti kung sabi sa kanya.

Tumayo siya at lumapit sa akin saka ako tinitigan. "Richard?"

Tumango ako at ngumiti sa kanya. "You need my help?"

"No—i mean yes, can you give me a house? Diba ikaw naman ang fiancee ko?"

"You can live in my house."

"Okay, pwede muna naba ako i-uwi? Subrang sakit na nang ulo ko eh."

Pagkasabi niya noon bumagsak na siya sa dibdib ko. Mabilis ko naman siyang binuhat at pinasok sa kotse ko.

----

Dawn's POV

"Arggh." Dumilat ako at agad na hinawakan ang ulo ko. Dahil parang binibiyak ang ulo ko sa subrang sakit.

Bigla akong napaupo nang mapansin na wala ako sa sarili kung bahay.

"Nasaan ako?"

"Nasa bahay ko."

Napatigil ako sa pag tayo nang marinig ko ang boses na iyon.

"Richard?" Napalunok ako nang makita ko ang ayos niya. Nakatapis lang siya nang tuwalya sa ibabang bahagi nang katawan niya.

"Yes, the one and only."

Tumayo ako at nanlaki ang mata mo nang mapansin ko na iba na ang suot ko. "Anung ginawa mo sa akin?"

"Wala, pinalitan ko lang ang damit mo dahil sumuka ka."

Lalong nanlaki ang mata ko. "Ikaw ang nag palit sa akin nang damit?"

"Sempre wala naman ibang mag papalit nang damit mo kundi ako." Parang wala lang na sagot niya.

"Nakita mo ang katawan ko?" Mahinang tanong ko.

Ngumisi siya. "Don't worry wala akong ginawa sayo." Tumalikod na siya para bumalik sa closet. "Nice boobs and body Dawn."

Inis na hinagis ko ang unan na hawak ko pero hindi naman siya natamaan.

Tumayo ako at lumabas nang kwarto niya para mag punta sa kusina dahil nagugutom na ako.

Pag dating ko sa kusina niya naupo ako sa counter stool. "Punyeta ang laking bahay nito wala akong mahanap na makakain."

"Maraming pagkain sa ref hindi kalang marunong mag luto."

Muntik na akong mapatalon sa gulat nang marinig ko ang boses ni Richard.

"Hindi talaga ako marunong mag luto." sagot ko sa kanya.

Umupo siya sa tabi ko. "Let's talk." Hinila niya ako papunta sa sala.

Naupo siya sa sofa at hinila ako kaya napa-upo ako sa kandungan niya.

Mabilis naman akong umalis sa kandungan niya. "Anu ba yan dahan-dahan naman sa pag hila." Naiinis na sabi ko umayos ako nang upo at inayos rin ang suot kung T-shirt ni Richard.

"Hindi libre ang pagtira mo dito Dawn kailangan mo pag trabahu-han."

"What?" Sigaw ko.

"Lower your voice in this house i'm the boss and you." Tumingin siya sa akin at bumaba ang tingin niya sa dibdib ko.