New Home, New Family.

hoofdstuk 13

POV. Kaj
Dioni moest oppeens met alle haast weg. Waarom ik heb geen idee. Eerst was hij niet uit bed te krijgen. Hij was echt kapot toen we hoorde dat ze de zoektocht hebben gestopt. Ik ook wel maar goed als ze ze niet hebben gevonden dan.... Ik slik. Mijn moeder zei dat ik haar uit mijn hoofd moest zetten. Zo ook de ouders van sacha. Ik heb wat kleren van haar gekregen zodat ik haar nog kon herinderen. Dioni heeft tot nu toe alleen haar shirt nog. Maar hij krijgt ook nog wat van jai zodat hij haar kan herinderen. Ik loop naar beneden en kijk weer even naar de foto's die in de kast staan. "Ik ga even naar de winkel." zegt mijn moeder. Ze ziet mij staan en komt naar mij toe. "Jongen zet haar uit je hoofd. Ik snap dat je tijd nodig hebt om het te verwerken maar je moet ook weer door." ze geeft mij een kus op mijn wang en ik knik. Dan loopt ze de deur uit en gaat ze weg. Ik snap dat ik haar uit mijn hoofd moet zeggen maar ik wil het gewoon niet. Ik houd van haar met heel mijn hart. Maar mijn moeder kan dat niet weten. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn moeder hielt nooit echt van mijn vader. En mijn vader evenmin van mijn moeder. Maar ik hou echt van sas. De deurbel gaat en ik haal de traan weg van mijn gezicht. Ik loop naar de deur en doe open. Ik moet even bezinken wie ik zie staan. Twee prachtige meisjes in badjassen. Waarom in badjassen. Nou ja het maakt mij niet uit. Tranen blijven over mijn wangem stromen. "Kaj." zegt sacha ik knik en duw haar tegen mij aan. Meteen begint zij ook te huilen. Ik kan het niet geloven. De zoektoch was gestaakt ze waren onvindbaar en nu staan ze hier voor mijn neus. Ik duw sas haar hoofd omhoog en kus haar. Die prachtige lippen weer op de mijne geweldig voelt dat. Ik kijk haar aan. Haar geweldige blauwe ogen. Ik kus haar op haar hoofd. Dan loopt ze naar binnen. "Is dioni er ook?" vraagt robin twijfelend. Ik knik nee en duw dan ook haar tegen mij aan. Ze ziet er slecht uit. Slechter dan sacha. Ik weet niet waar ze hebben gezeten en wat ze moesten doen maar ik weet wel dat ik ze ongelofelijk gemist heb. Dan lopen we naar binnen. Ik geef de meiden wat drinken en eten die ze gulzig opeten. Ze zijn ongelofelijk veel afgevallen. "Wil je douchen?" vraag ik aan sacha. Ze knikt en ik wijs haar naar boven. "Leggen jullie dan het verhaal uit als jullie allebij hebben gedoucht?" vraag ik. Ze knikken en ik loop even mee naar boven. Ik geef sacha haar kleding. "Hoe kom je daar aan?" vraagt ze. Ik lach en zeg: "gekregen van je moeder om aan jou te kunnen blijven denken." ze knikt en geeft mij een kus. De deurbel gaat weer en ik loop naar de deur. Als ik hem open doe zie ik een getreurde dioni staan. "Hey wat is er met jou?" vraag ik. Hij stapt binnen en zegt: "ik ging naar jai om te kijken of we de mobiel van robin konden vinden. Met zoek mijn iphone op haar laptop maar die werkten niet. Het is hopeloos." huilt hij uit en hij valt tegen mijn schouder. "Hey doe eens rustig. Kom eens mee." zeg ik lachend tegen hem. Ik trek hem mee naar de woonkamer maar wat ik daar aantref is schrikmakent.

POV. Dioni
"Hey doe eens rustig. Kom eens mee" zegt kaj. Ik weet niet waarom hij zo vrolijk is. Hij trekt mij blij mee naar de woonkamer hij doet de deur open en blijft geschrokken staan. Daar op de grond ligt robin, er is geen beweging in haar te zien. Ik ren naar haar toe en duw haar omhoog en leg haar op mijn schoot. "Hoe kan dit net stond ze nog!" roept kaj. "Bel de ambulance!" roep ik. Hij knikt en pakt meteen zijn eigen telefoon. Ik wil voelen aan haar pols of ik nog hartslag voel. Maar ik zie iets staan. Ik duw haar mouw omhoog en zie een tattoo staan. Een nummer en teken van een bordeel. Dat weet ik dan net wel. Maar als ze daar hebben gezeten zijn ze nog goed er van af gekomen. Dat bordeel is vanochtend vroeg afgebrand. De politie zei dat iedereen die daar was afgebrand is. Maar blijkbaar niet dus. Ik voel of ik nog hartslag voel en ja ik voel hem nog. Ik ga met mijn hand door haar haar. Haar gezicht is flink afgeslankt. En ze was al zo dun. Nu is ze gewoon mager. Ik kus haar koude lippen. Ik had haar nog nooit gekust en daar heb ik spijt van. Ik hoor voetstappen van de trap afkomen en zie sacha de kamer inlopen. "Maar hoe!" roept ze. Ik haal mijn schouders op en duw robin nog steviger tegen mij aan. Haar lichaam reageert niet meer en ze is koud. Ze zal toch niet...... Nee ze is niet dood maar de ambulance moet wel opschieten. "Ze komen eraan!" roept hij ik knik en kus robin nog een keer. Sacha hoor ik in huilen uitbarsten. Kaj troost haar. Ik doe robins badjas open omdat die in de weg zit. Als ik hem open doe zie ik een te sexy corset. "Ja dat moesten we aan." snikt sacha. Sacha is wel normaal aangekleed. Ik knik. Kaj rent omhoog en komt met een broek van sas en haar eigen shirt naar beneden. "Kleed haar om." zegt kaj. Ik twijfel geen moment. En kleed haar aan. Ik hoor amulance sirenes. Ik til robin op en loop de deur uit naar de ambulance. Kaj en sacha komen achter mij aan. "Bent u familie?" vraagt de ambulancemedewerker tegen mij. "Nee ik ben haar vriend" zeg ik tegen de man. Hij knikt ik leg robin op de brangcart (geen idee hoe je het schrijft). "Kun je uitleggen wat er gebeurt is?" ik knik nee. "Ik wel." zegt sas. De man knikt en zegt: "zou je mee willen komen." sas knikt. "Ik rijd er wel achteraan" zegt kaj. De medewerker knikt. Ik stap bij robin de ambulace in en we rijden weg. Naar het ziekenhuis.