New Home, New Family.

hoofdstuk 17

POV. Jai
"Eten, drinken handdoeken, zwemkleding, volgens mij hebben we alles wel. Wat denk jij robin?" zeg ik terwijl ik tevreden naar de tassen kijk. "Robin?" herhaal ik. Weer hoor ik niks. Ik kijk om en zie haar ook niet meer staan. "Robin!" roep ik naar boven maar nu angstiger. Oke dit is niet leuk. Ik ren meteen naar boven. Ik wil de deur van onze slaapkamer opendoen maar zij doet al eerder de deur open. "Had je niet even kunnen helpen." zegt ze grinnekend boos. Ze probeert boos te zijn maar het lukt haar niet. Ze heeft flessen in haar hand voor zuurstof. Oja daar had ik helemaal niet meer aan gedacht. Ik had gerekent op een rustig dagje strand met sas en kaj. Dioni moest vandaag weg met jasha. Hij vond het jammer dat hij er niet bij kon zijn maar goed werk is werk. Ik pak de zuurstofflessen over en loop richting de woonkamer. Robin komt meteen achter mij aan. Ik zet de flessen neer en draai mezelf om. Ineens zitten mijn lippen tegen die van robin. Ik wil wel terugtrekken maar ik kan niet. In plaats daarvan leg ik mijn handen op haar onderrug. Ik voel haar handen in mijn nek. Ik wil verder. Ik vraag toestemming met mijn tong tot haar mond maar ze trekt terug. "Jai, dit kan niet." zegt ze met tranen in haar ogen. "Nee ik weet het." zeg ik en ii ga zitten op de bank. "We kunnen het niet maken tegenover." "dioni" vul ik haar aan. Ze knikt. "Ik kan niet geloven dat ik hem heb bedrogen. Maar het voelde zo." zegt ze. "Vertrouwt." zeggen we daarna allebij te gelijk. Ik kijk haar aan en loop naar haar toe. "Wat moeten we hier mee?" vraag ik. Ze haalt haar schouders op. "Ik weet het niet. Vergeten." zeg ik. Ze knikt en loopt naar de keuken en begint het drinken in te pakken. Hoe kan dit. Waarom ging ik door. Ik wil dioni niet bedriegen maar ze is gewoon zo ja hoe zeg je dat. Verleidelijk? Dat zal het wel zijn. Ondanks met die slangetjes in haar neus is ze gewoon heel mooi. En lief en vrolijk. Ze is gewoon alles wat ik zoek maar toch kan ik het niet maken.

POV. Robin
Ik wilde hem niet zoenen echt niet! Maar het ging gewoon vanzelf. Het voelt gewoon zo fijn. Het voelt bij allebij fijn. Nee robin! Zo mag je niet denken. Je hebt dioni en daar ben je gelukkig mee. Jai is alleen maar je broer. Ja dat is hij je broer. Maar is het dan raar om te zeggen dat je gekust hebt met je broer. Nee toch. En het was alleen maar lippen op elkaar niks meer niks minder. Dat doet iedere broer en zus toch? Ja vast wel. En dat moet dioni ook begrijpen. Als hij echt van mij houdt moet hij dit niet erg vinden. Hij moet dat gewoon accepteren. Maar moet ik dit aan hem vertellen of moet ik dit verzwijgen. Ik lieg dan niet nee ik vertel gewoon niet alles. Ik zeg gewoon dat we aan het inpakken waren en niks meer. "Robin ga je mee. Kaj en sas zijn er" roept jai. "Ja!" roep ik. Ik pak mijn tas en ren naar beneden. Ik zie kaj en sas staan. Ik geef ze een knuffel. Kaj pakt mijn tas en ik bedank hem met een knikje. We lopen naar de auto en stappen in. Meteen word de muziek aangezet en zingt iedereen keihard mee. Wat ik heel fijn vind want ik heb momenteel geen behoeft aan gepraat. Ik had gewoon thuis moeten blijven. Gewoon het gevoel dat ik hem heb bedrogen vind ik echt vreselijk. Ik jou van hem en alleen van hem! De auto stopt en ik kijk om mezelf heen. Oh we zijn er. Ik pak mijn spullen uit de auto en loop naar de plek toe waar sas en jai de spullen hebben neergedropt. "Jaa water!" roept sas. Die meteen haar jurkje uittrekt en in haar bikini de zee in rent. Jai doet zijn shirt uit en rent achter haar aan. Hun zijn altijd gek op water. Ik gewoon wat minder gelukkig kaj ook. Ik trek mijn kleding uit met wat hulp van kaj met de slangetjes en ga op mijn handdoek zitten. Gewoon even wat rust.

POV. Kaj
Robin zegt heel de tijd niks en staart voor zich uit. Zo ken ik haar niet. Ze is altijd vrolijk. Ik kijk voot mezelf uit en zie sacha net jai onderwater duwen. Die twee hebben echt pret in het water. Ik ben blij dat jai en robin meewouden anders was ik nu jai geweest. En ik houdt echt niet van water. Geef mij maar het zonnetje en het warme zand. Heerlijk. Maar toch zit robin mij dwars. Er moet gewoon iets zijn. "Robin wat is er?" vraag ik zuchtend aan haar. "Niks hoezo?" zegt ze. Ik kijk haar aan met opgetrokken wenkbrouwen en zeg dan: "kom op ik ken je langer dan vandaag vertel." ze kijkt mij aan en zet haar zonnebril af. Meteen zie ik haar betraande ogen. "Hey rustig." zeg ik meteen om haar te kalmeren. Ik leg mijn hand even op de hare. Om haar gerust te stellen. Ze geeft mij een zwakke glimlach en zegt dan: "jai hielp mij met mijn zuurstofflessen van de trap af te krijgen en toen liep ik achter hem aan. Hij zetten de flessen neer en draaide zich om en toen...." ze keek weg en haalde adem. "Toen?" herhaal ik. Ze kijkt mij aan en er loopt een traan over haar wang. "Toen kwamen zijn lippen op die van mij. En ik wilde ze wel weghalen maar ik kon niet. Het voelde zo vertrouw zo fijn. Maar ik hou niet van hem. Ja op broer wijze maar meer niet. En ik weet dat het moet kunnen als broer en zus maar ik voel mezelf er gewoon slecht over tegen dioni." zegt ze. Ik knik en zeg: "ja dat begrijp ik wel. Maar ook al ben je bang je moet het toch tegen dioni zeggen. Maar zeg er dan ook bij dat je er niks bij voelde en dat het alleen vertrouwd was omdat hij als je broer aanvoelt. Dan begrijpt hij het wel." zeg ik. "Denk je dat ecbt?" vraagt ze nog een beetje onzeker. Ik knik. "Oke dankje kaj. Ik wist niet dat ik zo goed met jou kon praten." en ze geeft mij een knuffel. Ze gaat liggen en doet haar ogen dicht. Ik kijk naar haar. Waarom is ze zo onzeker geworden. Dioni begrijpt dit echt wel. En dat weet zij ook maar ze wil er niet in geloven. Ik doe mij. Zonnebril op en ga ook liggen. En genieten van het zonnetje.