New Home, New Family.

hoofdstuk 41

* 1 jaar later*
POV. Robin
Jayden is aan spelen in de box terwijl ik naar hem kijk. Hij lijkt zoveel op dioni dat ik er wel om kan huilen. Dioni heb ik al twee weken niet gezien. We hebben ruzie en hij is weggegaan. Waarom moest hij dan ook zo nodig een ander meisje kussen. Ben ik vervelend, wil hij geen gezin meer, word alles hem teveel? Of ben ik misschien niet meer aantrekkelijk? Ik ga staan en loop naar de spiegel daar bekijk ik mezelf nog eens goed. Ja ik ben aangekomen bij jayden zijn zwangerschap en ben daarna niet veel meer naar de gym geweest. Misschien ligt het daaraan. Ik ben gewoon niet meer aantrekkelijk. Ik hoor jayden kraaien van het lachen en loop maar de box toe. "Ben je blij mannetje." zeg ik en ik kriebel over zijn buikje. Hij lacht weer en ik zie precies dezelfde glimlach als die van dioni. Ik moet mijn tranen echt wegslikken. Ik mis hem echt, wow ik had niet gedacht dat ik zo slecht zonder hem zou kunnen. Misschien is het ook omdat ik mezelf en jayden de laatste week echt heb afgezonderd van de rest van de wereld. Dioni heeft jayden ook niet meer gezien. Jayden begint nu te huilen. Waar ik moeilijk tegen kan, hij huilt ook veel meer nu dioni weg is. Misschien moet ik maar eens naar buiten gaan. Maar ik ga niet zomaar wandelen ofzo er moet wel een eindbestemming bij zitten. Ik bel sam wel even want hem heb ik te lang niet gesproken,

Robin: hey
Sam: hey nichie
Robin: kan ik misschien naar je toe komen met jayden?
Sam: ja tuurlijk, ik ben alleen in de studio maar als je komt gaan we daarna wel wat leuks doen met zn 3en.
Robin: ja is goed! Bedankt sam.
Sam: geen probleem tot straks kus.
Robin: kus

En ik hang op. Fijn even eruit, ik loop maar de box en haal jayden eruit. "Ga je mee naar ome sam?" vraag ik en hij geeft mij een glimlach. Hij heeft volgens mij geen idee wat ik zeg maar zijn lach blijft mij goed doen. Ik doe jayden zijn jasje aan en leg hem in de kinderwagen en trek dan zelf mijn jas aan. Wel weer fijn even de buitenlucht in. Ik zet de kinderwagen in de lift en ga er zelf bij staan. Als ik beneden kom zie ik onze overbuurjongen. "Hey robin lang niet gezien." zegt hij vrolijk. Ik knik en zeg: "ik vind het leuk om je te zien maar ik moet naar mijn neef misschien moet je morgen maar koffie komen drinken." vraag ik hij knikt en zegt: "gezellig tot morgen." ik lach en zeg: "tot morgen remi." en ik loop door. Remi is een aardige jongen en het is altijd wel gezellig met hem. Ik kijk naar jayden die vrolijk om zich heen kijkt en al veel lacht. Hij wijst naar een man die over straat loopt "papa?" zegt hij. Ik knik nee. "Dit is papa niet lieverd." en ik zucht en kijk rond.

POV.samuel
"Hey!" roept robin door de deur van de studio. "Heu." roep ik terug en ik loop naar de deur om haar te helpen met de kinderwagen. Als die eenmaal binnen staat geef ik haar een knuffel. "Ik heb je echt gemist." zegt ze. "Ik jou ook." zeg ik terug. Ik hoor jayden lachen en ik kijk naar hem. Hij grijpt met zijn handjes naar mij als teken dat ik hem uit de kinderwagen moet halen. Ik til hem op mijn arm en loop met hem de studio in. Als we naar binnen lopen roept jayden meteen: "papa!" en hij begint wilt te trappelen. Shit dioni is hier natuurlijk ook. En ik weet wel dat robin en dioni ruzie hebben. Dioni loopt naar jayden toe en neemt hem in zijn armen. Meteen is jayden stil in knuffeld hij alleen maar met dioni. Dioni zegt niks meer maar er verschijnen langzaam tranen in zijn ogen. "Sam hoe zit het eigenlijk.........." zegt ze maar zodra ze dioni ziet houdt ze meteen haar mond. "Dioni..." zegt ze zacht. Ik zie tranen in haar ogen komen. Ze mist hem duidelijk. Dioni kijkt robin aan maar houdt jayden stevig vast. Er lopen nu ook tranen over dioni's wangen. Hij had al rode ogen toen hij hier binnen stapte. Hij had spijt en hij miste robin en jayden. Ik snap het wel het is je kind en die wil je het liefst bij je houden. Jayden gaat recht zitten en kijkt robin aan hij grijpt met zijn handjes naar haar. "Mama." zegt hij. Dioni loopt naar robin toe en heeft jayden aan haar. Robin neemt hem over en pakt al haar moet bij een en zegt: "dioni wat moeten we nu doen?" ik pak jayden over van haar. Ze kijkt mij dankbaar aan en kijkt naar robin. "Ik weet het niet. Ik heb wel spijt." zegt dioni en hij gaat met zijn hand door zijn haar en kijkt naar beneden. "Je hebt echt spijt?" vraagt robin. Dioni knikt. "Waarom denk je niet na voor dat je iets doet." zegt ze duidelijk en ze slaar haar armen over elkaar. Ze begint zich nu zekerder te voelen. "Weet ik niet maar ik hou alleen van jou." zegt dioni rustig. Robin kijkt hem aan haalt haar wenkbrauwen op. "Ach dat zei je vast ook tegen dat andere meisje." dioni kijkt haar aan en tranen rollen nu over zijn wangen. "Robin begrijp het dan ik hou van jullie en ik mis jullie!" roept hij en hij blijft hoopvol naar robin kijken. Ze laat langzaam haar armen zakken en ik zie haar ogen waterig worden. Ze rent dioni in zijn armen en begint te huilen. Dioni huilt makkelijk mee en ze staan samen te huilen. Jayden kijkt om en kijkt naar zijn ouders. "Papa mama?" en hij wijst naar robin en dioni. Ik knik. Jayden grijpt met zijn handjes naar robin en dioni. Dioni kijkt naar jayden en loopt naar mij toe. Hij pakt jayden vast en loopt terug naar jayden. Robin knuffeld haar mannen en lacht erbij. Het gelukkige gezinnetje