New Home, New Family.

hoofdstuk 36

*1 1/2 maand verder*
POV. Jai
Ik word gek van al die dozen met kleertjes hiero. Overal staan dozen met kleren van robin, kleren van die kleine en wat losse spullen. Toen ik hoorde dat robin en dioni een huisje hadden gevonden deed het aan de ene kant toch wel een beetje pijn. Ik loop naar beneden en ga voor de grote foto staan van robin en mij. De laatste keer dat ik hier goed naar had gekeken was met esmay en dat is al een hele tijd geleden. Hij blijft mooi ookal zie je dat we allebij ontzettend zijn gegroeit. "Deze mag hier blijven hangen." zegt robin en ze legt een hand op mijn schouder. "Dat mag ik wel hopen ja je gaat nu best ver weg wonen." zeg ik en ik draai mezelf om naar haar. "Ja hè helemaal in amsterdam." zegt ze en ze kijkt meteen weg. Ik draai haar hoofd terug en zie tranen in haar ogen. "Kom hier." zeg ik en ik duw haar tegen mij aan. Ik grijp mijn armen stevig om haar heen. Hetzelfde doet ze bij mij. "Je moet heel veel langskomen dat moet je echt beloven." zegt ze snikkend. "Ik beloof het." zeg ik terwijl ik mijn tranen binnen probeer te houden. Maar dat lukt al niet meer. Ik voel al tranen over mijn wangen heen lopen. "Jai?" vraagt ze. Ik trek mezelf los uit haar greep en knik ja. "Wil je samen met dioni bij mijn bevalling zijn?" vraagt ze. Ik sta even in shock. Bij haar bevalling zijn. "Normaal nemen mensen altijd hun moeder mee of een familielid waar ze heel close mee zijn en hun man of vriend natuurlijk. Maar ik wil dat jij en dioni erbij zijn." zegt ze. "En dioni? Hebben jullie het hier samen over gehad?" vraag ik voor de zekerheid. "Die vind het goed als ik maar zonder stress beval." zegt ze. "Dan wil ik er heel graag bij zijn." zeg ik. Op haar gezicht verschijnt een glinlach. "Ik ga spullen pakken help je mee?" vraagt ze. Ik knik en zeg: "ik kom er zo aan." ze knikt en loopt weg. Ik bekijk nog even snel de foto en de nieuwe foto die ernaast hangt. Dat was een foto van toen het geslacht bekent werd gemaakt aan ons. Toen ze het papier eraf scheurden en ik de kleur blauw zag kon ik wel schreeuwen. Een neefje daar kan je lekker mee voetballen en gamen als hij groot is. Een nichtje was ook leuk geweest maar toch een jongentje is wel heel leuk. "Jai!" roept robin. Ik hoor iets vallen. Zo snel als ik kan ren ik naar de hal en zie robin op de trap staan. "Ik bloed." zegt ze angstig. "We gaan naar het ziekenhuis." zeg ik en ik pak mijn jas en dat van haar. "Kom!" roep ik naar haar. Maar ze blijft stokstil staan. "Ik kan niet." zegt ze zacht. Ik ren de trap op en trek haar jas aan. Daarna til ik haar op naar de auto.

POV. Samuel
Iris rent heel hard voor mij uit. Dioni belde dat robin in het ziekenhuis lag en iris was binnen twee seconde weg. Waar haalt ze die energie vandaan. Ik sta stil en puf even uit. Ineens staat ze stil en kijkt ze om: "kom nu ze heeft je nodig en jij gaat even stil staan." zegt ze en ze draait weer terug en rent weer door. Nog maar een klein stukje zeg ik tegen mezelf en ik ren achter haar aan. Iris rent een kamer binnen en ik ga achter haar aan. Ik zie robin in een bed leggen met allemaal mensen erom heen. 1 meisje ken ik niet maar dat komt straks wel. "Hey hoe krijg je het verzonnen om nu al hier te gaan liggen." zegt iris en ze loopt naar robin toen en pakt haar hand vast. "Ik verloor ineens bloed." zegt ze zacht. Ze is heel aantastbaar en zwak. Zo heb ik haar nog nooit gezien. Ineens stapt er een zuster binnen. "Robin parez, toch?" vraagt ze onzeker. Robin knikt en gaat verder met haar verhaal. "Je hebt veel bloed verloren dus we moeten nu een goede bloeddonor gaan vinden zodat jij weer wat gaat aansterken. Zodra dat is gelukt gaan we de bevalling op gang helpen dat is beter voor jezelf en voor je kindje." zegt ze en ze kijkt robin streng aan. Robin knikt ten einde raad. "Maar we moeten een snelle donor hebben dus zou een van jullie misschien bloed willen afstaan?" vraagt de zuster aan ons. "Ik wil best." zeg ik en ik loop achter de zuster aan. Ook jai en dioni willen kijken of ze bloed kunnen afstaan. Maar we moeten eerst kijken of wij overheen komen met de bloedgroep van robin. Zodra iedereen geprikt is staan we allemaal in de kamer. Ik loop maar het onbekende meisje met rood haar en stel mezelf voor. "Hoi sam." hoi denise een vriendin van kaj en robin." zegt ze vriendelijk. Ik knik en de zuster komt binnen. "De enige die dezelfde bloedgroep heeft is samuel leijten, maar er is nog een probleem en het is misschien slim als jullie allebij je ouders bellen." en ze loopt de kamer weer uit. Ik kijk robin aan en zij mij. Er is verwarring in haar blik te zien.

"We zijn wat!" roepen ik en robin tegerlijkertijd. "Jullie zijn neef en nicht." herhaalt mijn moeder. "Maar hoe ik wil uitleg." zeg ik en robin luisterd ook mee. "Luister robins moeder en ik zijn tweeling maar omdat ik ruzie kreeg met haar moeder door haar te strenge opvoedingswijze hebben we het contact verbroken." zegt mijn moeder in een zucht. Mijn vader staat er maar een beetje bij. "Okee en nu dan?" vraagt robin. "Wij accepteren jou als jij ons accepteerd" zegt mijn vader. Robin knikt en ik zeg: "nou ja welkom bij de familie dan." en ik geef haar een knuffel. "Nou jongens klaar met dat geknuffel we hebben bloed nodig en wel nu dus ik stel voor dat u met mij meekomt." zegt de zuster tegen mij. Ik knik en loop achter haar aan. Hoe raar kan een dag lopen.