New Home, New Family.

hoofdstuk 25

POV. Robin
Ik ga staan en veeg mijn mond af. "Gaat het wel?" vraagt dioni. Ik draai mezelf om en zie hem staan. Ik knik en zeg: "soms is het gewoon even dat ik mezelf misselijk voel en dan geef ik over en is het weer weg." zeg ik en ik loop de wc's uit. "Dit is misschien niet handig om te zeggen maar je moet binnenkort misschien even naar de dokter." zegt jai. Ik wil keihard nee schreeuwen want hij maakt mij echt boos maar ik zie zijn angstige en bezorgde blik. Daarna ga ik de woorden die hij zei nog een keer na in mijn hoofd. "Hoezo niet handig om te zeggen?" vraag ik. Dioni kijkt jai aan en knikt naar hem. "Nou je bent de laatste tijd niet in een heel goed humeur." zegt jai. Ik knik en zeg: "ik weet het en ik wil het ook echt verranderen maar het lukt gewoon niet, het lijkt wel of ik 3 weken ongesteld ben met mijn humeur." en ik zucht en ga tegen de muur aan staan. "Is er nog meer wat je dwars zit?" vraagt dioni. "Ik ben gewoon heel erg moe en dan ineens heel erg moe dat ik echt neer kan vallen." zeg ik en ik leg mijn hoofd even tegen de muur. "Nu weer?" vraagt jai. Ik knik ja en dioni komt dichterbij. Hij draait een plukje van mijn haar om zijn vinger en duwt het daarna achter mijn oor. "Ga anders in de kleedkamer even liggen. Als je slaapt vraag ik wel aan cees of hij bij je blijft, dan kan je gewoon blijven liggen." zegt hij. Ik knik en geef hem een kus op zijn wang. Ik loop langs jai en geef hem een knuffel. Daarna loop ik terug naar de kleedkamer. Ik hoor wat gemompel en stap dan de deur binnen. Meteen is het stil en alle ogen zijn op mij gericht. Sas en kaj hebben een best wel bezorgt gezicht. Ik kijk ze aan en trek mijn wenkbrauwen op. Daarna loop ik naar dioni die inmiddels op de bank is geploft en ik ga op zijn schoot liggen met mijn hoofd. Ik hoor nog wat gepraat maar val al snel in slaap, ik ben kapot.

POV. Dioni
"Slaapt ze?" vraagt sas aan mij. Ik kijk even naar haar en knik. "Zo ver weg als doornroosje." zeg ik. Ze zucht en gaat zitten. "Hoezo?" vraag ik. Sas kijkt twijfelend naar kaj en naar esmay. Esmay trekt aan jai's arm en samen lopen ze uit de kleedkamer. Wat is hier aan de hand. "Nou hoezo?" vraag ik nogmaals. "Vertel ik je later." zegt sas terwijl ze naar robin kijkt. Ik haal mijn schouders op en kijk naar het slapende meisje wat op mijn schoot ligt. Wie had dat gedacht in het begin een netjes meisje in een mantelpakje en nu een meisje wat prima haar eigen boontjes kan doppen zonder geklaag en gezeur. Alles doet ze eigenlijk zoals hoort maar toch blijft het bij mij hangen dat ze misselijk en moe is en vergeet die stemmingswisselingen niet want die zijn echt niet leuk. Ik word uit mijn gedachte gehaalt door een schreeuw van jai. "Wat!!!!" roept hij keihard. Ik kijk op naar sam die mijn blik probeert te ontwijken. Er is iets wat ik niet weet en hun wel. Maar wat? Jai stormt de kleedkamer in en kijkt naar robin. Hij heeft een verschrikt gezicht en kijkt naar mij dan roept hij: "jullie hebben het toch wel veilig gedaan toch!" ik kijk hem verschrikt aan, hoe weet hij dat wij het uberhaut hebben gedaan en wat gaat hem dat aan. "Dat zijn volgens mij onze zaken." zeg ik tegen hem en ik geef robin een kus op haar wang. Jai komt dichterbij en pakt mij bij mijn kraag van mijn shirt."nu eerlijk!" dreigt hij. Ik knik en zeg: "ja altijd." dan laat hij los. "Jai dit is niet het moment." riept esmay boos. Ik heb haar nog nooit zo boos gezien. Dat is niet de esmay die ik ken in ieder geval. Maar hoezo vraagt hij dat nou weer. Esmay praat wat met jai maar hij word er niet bepaald rustiger op.

POV. Jai
Dioni liegt zoiezo. Robin is gewoon zwanger, okee het staat nog niet vast maar al die dingen waar zij last van heeft slaat op zwangerschap. Met al die gedachtes loop ik het podium af. Heel de show ben ik daar mee bezig geweest. Dioni was gewoon vrolijk maar de rest had ook al eem beetje zo'n bui van dit kan niet goed komen. Ze kijken mij ook heel de tijd aan. Dioni blijkt van al die blikken niks te merken. Gelukkig maar want hij zal flippen. Compleet flippen, ik ben alleen bang dat hij robin laat zitten zodra het officieel word. Maar als hij dat doet is er niks aan te doen. Ik kan hem moeilijk een paar klappen verkopen. Maar goed wat moet robin dan. Als dioni nee zegt is het nee. Ik weet niet wat esmay er van zegt maar dan ga ik robin helpen met het opvoeden van dat kindje. "Waar denk je aan." zegt esmay terwijl ze aan komt lopen. Ik kijk jaar aan en meteen zegt ze: "oh ik weet het al, maar wat ben je van plan ik zie het aan je ogen dat je iets van plan bent." zegt ze met een lachje. Ik zucht en trek haar mee een andere kamer in. "Ik zat te denken dat als dioni niet voor dat kindje wil zorgen dat ik robin mee wil helpen met het opvoeden, maar dan niet als oom maar als vader." zeg ik twijfelend en ik kijk esmay aan. Ik zie een soort van teleurstelling in haar blik maar verder kan ik hem niet echt plaatsen. "Je moet doen wat goed voelt maar ik kan dat echt niet aan. Wat zeg je dan tegen dat kindje ja mama en ik zijn soort van broer en zus maar ik ben toch je vader maar mama en ik hebben geen relatie. Jai denk na dat werkt niet maar als jij het wil hou ik je niet tegen maar dan zonder mij. Em daarbij het is nog niet eens zeker dat ze zwanger is dus laten we er maar vanuit gaan dat ze niet zwanger is en dan gaat ze gewoon naar de dokter en dan stelt die wel iets vast." zegt esmay strikt. Ik knik en kus haar. "Wat zou ik zonder je moeten."