New Home, New Family.

hoofdstuk 47

POV. Dioni
Rustig loop ik het ziekenhuis in. Het enige wat ik heb gedacht en nu nog steeds denk ik waarom? Waarom zou je het doen. Wat is er met je aan de hand. Ik maak mezelf zorgen om je. Dat soort dingen zou ik allemaal willen weten allemaal. Sommig mensen hebben gezegt dat het zelfmoord was. Een poging tot die gelukkig mislukt is. Maar niemand was erbij. De man met de auto is om haar heen gereden en weggegaan. Zoiets doe je niet. Sommige mensen hebben haar gezien vanuit hun huiskamer maar ze zeggen allemaal dat er iemand bij was. Maar niemand weet wie. En sommige zeggen ook dat er niemand bij was. Eigenlijk zijn we dus geen stap verder gekomen. Het enige wat is weet is dat ze nu in coma ligt voor de 2de keer in haar leven. Maar was ze dan niet gelukkig. Ze heeft jayden en mij. En wij houden allebij zielsveel van haar. Jayden weet helemaal niet wat er aan de hand was. Hij bleef een beetje verbijsterd achter. Het liefst heb ik hem bij me dan heb ik nog een stukje van robin. Maar de eerste preoriteit is nu nog wat de dokters voor haar kunnen betekenen. Ik zie de kamerdeur van robin en loop erheen. Vlak voor dat ik de deur in wil lopen springt er een zuster tussen mij en de deur. "Het spijt mij dat ik het zeg maar wie bent u van deze patient?" vraagt ze. Ik knik begrijpelijk en zeg dan: "ik ben haar man. Of nou ja haar aanstaande man." ze knikt en vraagt: "zou u dan even mee willen komen." ik knik en loop achter haar aan. Het zullen wel zakelijke dingen zijn. We lopen een kantoor binnen en ze wijst naar een stoel. Ik ga erop zitten en wacht af tot dat zij begint te praten. "Naam?" vraagt ze ineens heel erg bot. "Dioni jurado-gomez." zeg ik maar braaf. Ik kan de dokters hier beter bevriend houden. "Oke zijn er nog andere familie leden van robin?" ik knik en zeg: "haar neef en natuurlijk jayden." "en wie is jayden." vraagt ze. Ik glimlach en zeg: "ons zoontje van anderhalf jaar." ze knikt en vraagt dan: "hoe oud is haar neef en mogen we zijn naam weten." ik knik en zeg: "samuel leijten en hij is nu even rekenen 21. Ja want ik ben 19." ze knikt en slaat haar boekje dicht. "Dan moet u hem bellen. Want ik moet dit helaas zeggen maar..." en ze zucht even. "Zeg nu maar!" roep ik ongeduldig. Ze knikt en zegt: "u mag niks over haar zeggen omdat u nog niet met haar bent getrouwt. Stel je voor ze word niet wakker moet er iemand beslissen om de stekker eruit te trekken en dan mag alleen familie zijn die op papier aangegeven is en aangezien u dat nog niet bent moet meneer leijten hierbij zijn. Het spijt me." ze staat op uit haar stoel en zegt: "sterkte maar het is beter als u nu naar uw vrouw gaat." en ze houdt de deur voor mij open. Ik zucht en loop de kamer uit. Ik mag geeneens uitspraak doen over mijn eigen vrouw!

POV. Jai
"Hey." zeg ik als ik bij kaj binnenstap. Hij kijkt mij raar aan maar laat mij toch binnen. "Wat kom je doen?" vraagt hij als eerst. Ik kijk hem aan en zeg: "het is beter als jayden nu bij zijn oom is. Het is niet om jullie. Maar juist voor de familie is het fijner als hij bij mij is." kaj knikt en we gaan even zitten. "Heeft dioni dat gezegt?" vraagt hij. Ik knik nee. Kaj zucht en zegt dan: "je wil zeker iets van robin in je heen hebben." ik knik en barst weer in huilen uit. "Ik heb nog niks van dioni gehoord en niemand houdt er rekening mee hoe dat dit voor mij is. Ik kan voor de tweede keer mijn zusje verliezen en dat is zwaar." zeg ik snikkend. Kaj knikt en trekt mij in een knuffel. "Ik denk dat het voor jayden ook goed is maar zie het maar eens uit te leggen aan denise, die is dol op hem." zegt hij. Ik knik en kijk even rond. "Ik zal hem uit bed halen en zijn tasje pakken. Ik zeg het morgen wel tegen denis." zegt kaj. Ik knik dankbaar en hij staat op en loopt weg. Ik kijk even naar een foto op denise's fototafeltje. Ik zie een foto van haar en robin vroeger. Het is een mooie foto. Ik loop er naar toe en pak de foto. Ik kijk er met een lach naar. Ze is daar zo mooi zo weerloos en onschuldig. Ik zie een traan op het lijstje vallen. "Zo kom maar dan ga je naar ome jai." hoor ik kaj zijn stem zeggen. Ik veeg de traan weg en zet het lijstje terug. Ik zie kaj aankomen met een half slapende jayden op zijn armen. Ik loop er naar toe en neem eerst de tas over. Ik hang hem over mijn schouder en pak dan jayden aan. Die precies in mijn armen in slaap valt. Ik geef hem een kus op zijn hoofd en kijk naar kaj. "Je red je wel zeker." zegt kaj. Ik knik en zeg: "ja het is mijn neefje." kaj knikt lachend. En zegt: "ja klopt ik zie je morgen nog wel." ik knik en loop naar de deur kaj houdt hem open en ik zwaai even met mijn vrije hand die ik daarna op jayden zijn rugje plaats. Ik loop naar de auto en zet jayden in zijn autozitje. Bij mij in de auto staat er nu ook een dat is makkelijker. Ik zet jayden vast met de gordel en gooi de tas ook achterin. Ik ga zitten achter het stuur en rijd direct weg. Esmay vind het ook fijn als wij snel en veilig thuis zijn. Zij stelde het tenslotte voor om jayden in huis te nemen. Ze houdt meer van de familie jurado-gomez als ze denkt. Veel meer.