New Home, New Family.

hoofdstuk 35

POV. Robin
"Schat dat knuffeltje nog." zeg ik tegen dioni die net het schommelstoeltje in elkaar aan het zetten is. Ik pak de glazen water op en zet die neer op mijn bureau. "Zo goed?" vraagt hij terwijl hij opstaat. Ik ga naast hem staan en geef het glas water. Ik sla mijn armen om hem heen en zeg: "het is perfect." ik kijk naar boven en zie hem glimlachen. "Lieverd ik vind het prima dat jij de eerste maanden nog thuis wilt wonen maar ik wil eigenlijk gewoon samen met dat mannetje en jou in een eigen huisje wonen." zegt hij. Ik knik, ik snap het ook wel. Hij is de vader en wil ook bij zijn kind zijn. "Zullen we dan maar eens op internet kijken of er iets te koop staat?" vraag ik aan hem. Hij kijkt verbaast en blij op en zegt dan: "zo snel al?" ik knik ja. "Ik wil het eigenlijk eerst ergens anders over hebben." zegt hij dan. "Oh wat dan?" vraag ik een beetje angstig meestal als dioni serieus begint te worden is er iets ergs. "De naam." zegt hij dan. Ik zucht en loop naar jai's bed en ga daar op zitten. "Ik wil wel wat stoers." zegt dioni. "Ja maar ook lief." val ik hem in de rede. Hij knikt en ik zie hem denken. Ik begin ook te denken. Dit is nog lang zo gemakkelijk nog niet. "Wat dacht je van thyson?" vraagt dioni. Ik knik meteen nee en zeg dan: "dat is mij net iets te stoer." dioni knikt. Ik pak jai zijn laptop en zoek een site met kindernamen op. Noah, liam, finn, rens, rowan... Het is allemaal te simpel het moet iets speciaals zijn. "Dus je wilt iets wat lief is maar toch stoer." zegt dioni. "En niet te simpel maar ook niet te moeilijk maar ook niet te standaart." zeg ik. Ik hoor dioni zuchten. "Sorry schat maar als ik het hoor moet het een ja zijn." zeg ik verondschuldigend. "Ja ik snap je maar ik moet ook dat gevoel hebben we moeten samen zoiets hebben van ja." zegt dioni. Ik knik. "Man dit is nog zwaarder dan die hele bevalling." zeg ik. Dioni knikt. "Had je eigenlijk al een naam bedacht als het een meisje zou zijn?" vraag ik. Dioni knikt en laat zich om mijn bed vallen. "Jade." zegt hij dan. "Hmm had gekunt." zeg ik door de kamer. Dioni schiet recht en zegt: "en jayden?" "ja, dat is het!" roep ik. Jayden dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. "Heb je ook een soort van jai erin." grinnek ik. Dioni grinnekt mee. "Oh nee dan word ik de hele tijd herrinderd aan die aziaat." lacht hij. Ik ga zitten en zeg: "nee jayden is prima dat vind ik mooi dat word hem deal?" "deal." zegt dioni. Ik knik en zoek huisjes op die te koop staan in de buurt. We moeten hier ooit een start aan maken. Nu begint het volwassenen leven pas echt.

POV. Kaj
Ik bel aan bij denise. We hebben elkaar na daf bioscoop middagje niet meer gesproken, ik ben zelfs haar nummer vergeten te vragen. Dat gebeurt mij normaal gesproken niet maar ik was zo onder de indruk van haar. Er word gerommeld aan de deur en hij word open gedaan. Ik zie denise staan met alleen een handoek. "Kaj, leuke verassing." zegt ze. Ze bekijkt zichzelf en zegt dan: "sorry stond onder de douche." ik glimlach en zeg: "kom ik ongelegen?" ze gaat opzij staan zodat ik er langs kan. "Eigenlijk wel maar kom toch maar binnen." glimlacht ze. Ik loop naar binnen en ga zitten in de keuken aan de eettafel. "Koffie, thee?" vraagt ze. "Koffie." zeg ik. Ik zie hoe ze staat te prutsen om die handdoek niet af te laten glijden. "Droog jij je maar verder af ik wacht hier wel." zeg ik. Ze knikt dankbaar en loopt omhoog. Ik ga staan en loop de keuken/woonkamer rond. Ik blijf staam voor een tafel met allerlij foto' s. Een foto valt mij op. Het is een foto van robin en denise vroeger. Ik wist niet dat ze mekaar al zolang kenden. Ze lijken daar wel 7. Alleen er is iets raar met die foto. Op de achtergrond staat een deur open waar een man doorheen kijkt. Het lijkt wel de vader van samuel. Maar hoe kan dat. Robin kende ons niet voor jai. "Mooi he, we waren daar zo klein." glimlacht denise en ze pakt de foto. "Waar was dit als ik vragen mag?" vraag ik. "Op robins 7de verjaardag." zegt denise vrolijk. "En die man?" vraag ik aan denise. Denise bekijkt de foto goed en haalt haar schouders op. "Geen idee hij was niet op haar verjaardag." zegt ze. Ze zet de foto weg en vraagt: "dus koffie toch." ik knik en maak snel een foto van de foto en ga dan aan tafel zitten. Iets klopt hier niet maar wat weet ik nog niet. Ik weet wel dat ik er achter ga komen. "Kaj?" vraagt denise. "Euhm ja." antwoord ik terwijl ik opschrik uit mijn gedachte. "Koekje?" vraagt ze en ze houdt een doos voor mij. Ik knik en pak er eentje uit. "Maar wat deed je hier?" vraagt ze. "Ik wilde je weer zien." zeg ik en ik word rood. Waarom ben ik zo anders bij haar. Ik ben aan de ene kant wel mezelf en aan de andere kant ook weer totaal niet. "Waar zijn je ouders eigenlijk?" vraag ik om het onderwerp te verranderen. "Ik woon hier alleen. Ik heb geen contact meer met mijn ouders." zucht ze en ze kijkt uit het raam. Ik zie dat er een traan over haar wang rolt. "Als je ergens mee zit kan je het aan mij vertellen. Als je mij genoeg vertrouwd dan." zeg ik. Ze veegt haar tranen weg en knikt nee. "Het is niet erg, ik heb voor mezelf gekozen en dat accepteerde mijn ouders niet." zegt ze. "Ik zal je altijd accepteren hoe je ook bent " zeg ik en ik leg mijn hand op de hare.