New Home, New Family.

hoofdstuk 14

POV. Jai
"Er zit veel asbest in haar lichaam. Dat is schadelijk en daarom is ze flauwgevallen. We doen wat we kunnen maar asbest knijpt haar longen eigenlijk dicht daardoor haalt ze nu moeilijk adem. We hebben haar aan een zuurstofapplicatie gelegt. We hopen dat ze snel genoeg zuurstof binnen krijgt dat ze wakker kan worden. Maar we kunnen momenteel niet veel voor haar doen. We hebben haar vriendin ook onderzocht en die moet bepaalde medicijnen slikken. Doordat zij sneller de rook heeft geroken en actie heeft ondernomen heeft zij minder asbest binnen gekregen en heeft dus meer geluk. Beide willen wij hier houden. Sacha ter obsevatie als dat goed gaat mag ze naar huis. En robin net zolang tot dat ze wakker word en daarna ook ter obsevatie." zegt de dokter tegen mij, mijn ouders en die van sacha. Ik vond het al een schok dat ze terug waren gevonden. Maar toen ik hoorde wat er met robin aan de hand was schrok ik. Ik heb dus nu nog meer kans om haar te verliezen. Ik durf dit echt niet aan dioni te vertellen. Hij is nu al finaal gesloopt door wat er is gebeurt. "Jai ga je mee?" vraagt mijn moeder. Ik schrik op en zeg: "waarheen?" mijn moeder zucht en kijkt mijn vader aan. "Naar robin." zegt mijn vader. Ik knik en we lopen de ziekenhuisgang door. We lopen eerst langs sas haar kamer. Ik zie door het raam dat sacha flink aam het lachen is samen met kaj. Kaj geeft haar dan een kus en ze kijken naar ons. Ze zien ons lopen en zwaaien. Ik knik naar ze en loop dan door. Dan komen we aan bij robin's kamer. We blijven even staan en kijken door het raam. We zien robin liggen in haar bed. Haar gezicht is lijkbleek. Dioni zit naast haar op een stoel. Zijn hoofd ligt op haar bed en hij houdt haar hand vast. Hij zegt iets maar het is niet te verstaan voor ons. "Kom we gaan naar binnen." zegt mijn moeder terwijl ze een hand op mijn arm legt. Ik knik en zucht een keer dan lopen we naar binnen. Ik hoor dioni praten: "en vergeet vooral ons moment niet dat we samen in de spiegel keken naar onze outvit en dat er een vrouw voorbij kwam die zei dat we een schattig stelletje waren. Maar robin ik mis je gewoon heel er en ik wil dat je wakker word. Ik hou van...." hij kijkt om en stopt met praten. "Oh" zegt hij. "Je mag doorgaan hoor." zegt mijn vader dioni knikt nee en gaat staan. "Ik laat jullie wel even." zegt hij en hij wil weglopen. Ik houd hem tegen en zeg: "geef haar een kus. Ik weet dat je het wil." hij knikt en loopt terug naar haar bed. Hij geeft haar een kus op haar lippen en wrijft dan langs haar wang. Dan zegt hij: "ik wil gewoon zeggen dat ik heel veel van je houd en dat ik je nooit in de steek zal laten." dan draait hij om. Ik zie zijn betraande ogen. Hij kijkt mij aan en loopt dan weg de kamer uit. Ik kijk naar robin. Ik weet niet maar ik durf eigenlijk niet zo dichtbij te komen. Ik ben denk ik bang voor alle draden en snoeren. Maar nog het meest voor haar koude huid denk ik. Ze ligt daar maar zonder iets te doen. Ze heeft een draad in haar neus waardoor ze zuurstof krijgt. Ze lijkt wel dat meisje uit het boek 'een weeffout in onze sterren'. Als het maar niet zo afloopt als dat boek. Robin heeft dat boek. Toen ze vermist was heb ik het ook gelezen en het is best wel ontroerend. Ik voel een arm op mijn rug die mij dichter bij haar bed duwt. Ik loop mee tot ik aan haar bed sta. Ik durf echt niks te doen. Ik ben zo bang dat ik iets verkeerd doe. "Praat dan tegen haar. Of geef haar op zijn mist je hand." zegt mijn vader. Ik kijk hem aan en zie zijn blik. Ik knik en leg mijn hand op de hare. Haar hand voelt koud maar toch ook weer warm. Heel raar eigenlijk. Ik pak haar hand nu goed vast en knijp er even in. In de hoop dat ze eigenlijk terug knijpt. Maar nee dat gebeurt. Niet. "Wat hebben ze je aangedaan." zeg ik fluisterend tegen haar. Ik zie een traan over haar wang lopen. Ze hoort mij dus wel. Ik veeg hem weg en geef een kus op haar wang. "Ik ben er voor je, als je dat maar weet." zeg ik tegen haar.

POV. Sacha
"Dus je hebt serieus die foto's in die glazen kast gezet!" lach ik. Kaj knikt en zegt: "ja dat gaf mij gewoon een beetje hoop." ik knik en geef hem een kus. Dan zie ik jai met zijn ouders langs mijn kamer lopen. Ik en kaj zwaaien maar ze. Jai kijkt triest en geeft ons een knik. Dan lopen ze weer verder. "Dat is foute boel." zegt kaj. Ik knik en probeer mijn tranen binnen te houden. Dan zie ik mijn ouders. Ze blijven voor het raam staan en zwaaien vrolijk daarna lopen ze weg. Ik vind het wel fijn dat ze mij en kaj even met rust laten op de momenten dat het nodig is. Kaj trekt mij tegen zich aan en knuffeld mij. "Gaat het." vraagt hij. Ik knik en duw mijn lippen op die van hem. "Ik wil je echt niet meer kwijt ik ga vanaf nu echt goed op je letten. Want ik kan het niet aan om je nog een keer te verliezen." zegt kaj. Ik knik. "Dus..." vraag ik aan hem om hem verder op weg te helpen. "Wat dus, zo zit het gewoon." zegt hij en hij kijkt naar buiten. "Nou meestal als je iemand nooit wil laten gaan en je houdt vam die gene vraag je of dat meisje ....." vraag ik. Om hem een poging tot een aanwijzing te geven. "Dan heb je meestal een relatie." zegt kaj en hij blijft naar buiten kijken. Ik draai zijn gezicht naar mij toe en kus hem. "Nou dan." zeg ik tegen hem. Volgens mij begint het te dagen want zijn ogen beginnen te stralen. "Zou jij willen dan. Om met mij." vraagt hij. Ik onderbreek hem en knik. "Zou jij willen dan?" vraag ik aan hem. Hij knikt hevig. Ik kus hem en ga daarna tegen hem aanhangen. "Dus nu ben je van mij?" vraagt hij. Ik knik en zeg: "technisch gezien wel ja." ik krijg een kus op mijn hoofd. De deur gaat open en dioni zegt: "ik ga naar huis. Ik zie jullie morgen weer." en hij zwaait en loopt dan de deur uit. Ik kijk kaj aan. "Dioni heeft weer gehuilt." zeg ik. Kaj knikt. "Oh shit de sleutels." zegt kaj en hij springt op en rent de kamer uit. Ik grinnik, er komt een zuster de kamer binnen gelopen die zegt: "kom dame tijd om te rusten." en ze dekt mij toe. "Mag mijn vriend hier blijven. Terwijl ik slaap." vraag ik. "Als hij maar rustig doet." zegt ze. Ik knik en ga liggen. De zuster loopt weg maar vlak voor de deur hoor ik haar iets tegen kaj zeggen. "Ja komt goed." zegt kaj en ik hoor voetstappen naar mijn bed komen. "Weltrusen lieverd." zegt kaj en hij geeft mij een kus op mijn hoofd. Ik schuif op en hij komt naast mij liggen. Ik draai mezelf om en leun op hem. Ik voel nu echt dat ik verder weg van de wereld raak en ik val in slaap.