Zorla Güzellik

19. Nasıl?

Eve girerken çok heyecanlı görünüyordu. Hoş, benim de farkım yoktu ondan. Beni, pardon yani bizi, neler beklediğini ölesiye merak ediyorum. Bizim hikayemiz nasıl bitecek? Kafamdaki düşünceleri erteleyip Barışa döndüm.

Güneş: İyi geceler.

Barış: Ya artık beraber uyuruz herhalde dimi?

Güneş: Yavaş! Yani, sence de daha çok erken değil mi?

Barış: Ne erkeni ya ben ilk günden beri bu anı bekliyorum kızım!

Güneş: Ne? Sapıksın işte!

Ona kızsam da, içten içe beni ilk gördüğü günden beri düşündüğünü itiraf etmesi sevindiriyordu.

Barış: Şu konuda anlaşalım. Ben sapık değilim, sen çok korkuyorsun. Beraber yatarsak gece seni yemem korkma.

Güneş: Ne korkması ya?

Barış: Korkmuyorsan yatalım?

Bak bak, bi ters psikoloji teknikleri falan.. Sanki anlamadım!

Güneş: Ben böyle gazlara gelmem canım. Hadi iyi geceler.

Beklemiyor olmalı ki şaşırıp kaldı. Seke seke merdivenleri çıktım ve odama geçtim. Ne olur ne olmaz kapıyı da kilitledim. Tam yatağa geçmiştim ki Barışın sesini duydum.

Barış: Kesin kapını da kilitlemişsindir sen. Korkak!

Aaa! Nerden biliyor ya bu? Yataktan fırlayıp sessizce kilidi açtım. Yerime yatıp kapıyı açmaya çalışıp başarılı olunca ki şaşkınlığını beklemeye başladım.
Ee gelmedi bu? Aman neyse ben yatayım artık. O da kendi kendine şaşırır bu seferlik.

--------------------------------

Sabah gözlerimi açar açmaz Barışla göz göze geldim. Önce aptal bi gülümseme takınsam da panikle doğrulup noluyor diye anlamaya çalıştım.

Barış: Günaydın canım.

Güneş: Senin ne işin var burda?

Barış: Ama insan önce bi günaydın der.

Güneş: Günaydın. Senin ne işin var burda?

Barış: Ben böyle gazlara gelmem diyen bi arkadaşım vardı da, gelmiş mi gelmemiş mi ona bakayım dedim.

Güneş: Nasıl? Anlamadım?

Bal gibi de anladım! Ben de akıllı geçiniyorum. Sana da aşk olsun yani Barış!

Barış: Dün korkak dedim diye kapının kilidini açtın.

Güneş: N-ne alakası var ya?

Barış: Neyse hadi gel kahvaltı edelim.

Telefondan saate bakınca geç kaldığımı gördüm. Şu an her ne kadar istesem de onunla kahvaltı etmeye vaktim yoktu.

Güneş: Şimdi çıksam ancak yetişirim. Sen et kahvaltını ve sonra da senaryo çalış.

Barış: O hallolur ya..

Güneş: Akşam çalışıcaz bak ona göre.

Barış: Nasıl? İkimiz mi?

Güneş: Evet.

Barış: Bak o olur.

Yataktan çıkıp kıyafetlerimi aldım ve koşarak banyoya geçtim. Bir yırtık kot ve kazak giyip çıktım. Kot tam oturmuştu.
Ben çıkınca her zaman ki gibi Barış beni süzüyordu.

Barış: Ama bu çok yakışmış.

Güneş: Sen bana iltifat mı ettin?

Barış: Hayır kızdım! Olmaz böyle.