Vampirin Karanlık Yüzü

ALEVLER

-abim nerde?

Bu soruyu nasıl yanıtlayacağımı bilmiyordum.

Ne diyebilirdimki? Erıcayı sinirlendirmek için abini kaçırdım kendime hakim olamayıp ruhunu emdimmi?

Elini omzuma koydu. Ve beni sarstı.

/abim nerde?!
Yutkunmaya çalıştım ama olmadı. Lanet olası hayat beni yine bırakmıyordu.

/bak abimle nasıl tanıştınız neler oldu bilmiyorum. Belki sen belki o sana zarar verdi onuda bilmiyorum. Ama senin onun yerini bildiğini biliyorum. Bana abimin nerde olduğunu söylemek zorundasın...

Gözüm dolmuştu. Bu acıyı biliyordum. Ve Allah kahretsin! O acıyı ona yaşatıyordum.

-a.abin ö.öldü

Bunu dememle beni yere fırlattı. Canımın acısıyla vampir yüzüm ortaya çıktı.

/ne diyorsun lan sen?! Abime ne oldu?! Nerde lan abim?!

Ayağa kalktım. Yüzümdeki bütün duyguları sildim. İfadesiz bir şekilde ona bakarken o gözlerime bakıyordu. Onun gözlerinde acı vardı. Bendeyse pişmanlık.

-****daki depoda ruhsuz bir halde yatıyor.
Ö.özür dilerim

Dedim ve depodan çıktım. Arkamdan öylece bakıyordu. Gözümden akan bir damla yaşı hızlıca sildim.

-affet beni erıc
affet beni ediz...

Diye fısıldadım ve uçuruma gittim. Derin nefes aldım ve bağırdım.

-lanet olsun dünya!!

Bir adım daha attım ve yine bağırdım.

-kendimden nefret ediyorum!!!

Gözümden yaşlar akarken yeniden bağırdım.

-bu hayattan nefret ediyorum!!!

Bağırdım yine yine ve yine.

-onlara bunları yaşattığım için kendimden nefret ediyorum.

-NEFRET EDİYORUM!!

Diye bağırdım ve dizlerimin üzerine çöküp hıçkırıklarla ağlamaya başladım...

Ediz:

O bunları söylerken ben ona öylece bakıyordum. 'Ruhsuz bir beden' beynimin içinde bu sözü yankılanıyordu. Canımdan çok sevdiğim abimin ruhu emilmişti.

O giderken ben arkasından sadece bakıyordum. Bir an durdu. Gözündeki yaşı sildi ve fısıldadı.

'affet beni erıc
affet beni ediz...'

Bu sefer çekip gitti. Bende kendime geldim. Hızlıca dediği depoya doğru ilerliyordum.

Ne kadar göreceğim şeyden korksamda gidiyordum. Kaç gündür ölüydü abim. Kaç gündür ruhsuz bedeni dünyadaydı.

Neden abime bunu yaptılar. Suçu neydi onun. Abim neden yardım istemedi. Tehditmi ettiler onu. Canını çok mu yattılar.

Depoya vardığımda kapıyı açtım. Ve içerdeki görüntünün içimde yarattığı yıkımı hissetmeye başladım.

Abim eli kolu bağlı kafası öne eğik bir şekilde duruyordu.

-abi!!!
Diye bağırdım ve yanına koştum. Bedeni taşlaşmaya başlamıştı.

-hayır bu olamaz sen ölemessin ölmezsin abimsin sen benim

Kollarını ve bacaklarını çözdüm. Yüzünü kaldırdım. Ve gözlerine baktım. Göz bebekleri yoktu. O artık ölü ve ruhsuz bir bedenden ibaretti.

/sana bunu yapanın canını yakıcam abim sen merak etme...

Dedim ve abimi sandalyeye oturtum. Ağlıyordum çaresizce. Ağlıyordum sessizce. Taki kapının sesini duyana kadar. Ayakkabılarının sesi depoda yankılanırken ben ona öfkeyle bakıyordum.

/seni öldürürüm. Ne yaptın abime lan?!

Diye bağırdım. Gözünden bir damla yaş döküldü. Bense hala ona nefretle bakıyordum.

-ö.özür d.dilerim
Dedi ve duvara tutundu. Ayakta zor durduğu belliydi. Giysilerinin güzelliğinden eser kalmamış. Toz toprak olmuştu. Kızın yüzüde öyle.
Gözleri şişmiş ve kızarmıştı.

/defol git buradan!!
-öldür beni.
/ne?

Şaşkınlıktan ne dediğimi bilmiyordum. Onu öldürecektim tabiki ama böyle değildi aklımdaki. Öldürme diye yalvarıcaktı falan.

-canımı yak. Zehir ver parçala öldür ama yap!! Bu senin hakkın.

Öylece durup onu dinliyordum aynı acıları yaşamış gibi konuşuyordu.

/seni öldürmeyeceğim

-ne? Dur bunu yapamazsın?!

/pişmanlığınla yaşayıp hergün acı çekeceksin.

Dedim ve kapıyı açtım.

-dur!!
Arkamı döndüm ve ona baktım.
-en azından öğrenmek hakkın

Dedi ve elindeki zarfı uzattı.
-özür dilerim. Herşey için. Ve biliyormusun bana en iyi cezayı verdin

Dedi bir adım geri gidecektiki durdu.

-abinin bedenini burdan al
/neden?
-çünkü en azından bir mezarı olur

Birşey demeden zarfla abimi alıp dışarı çıktım. Ardından kapı kapandı. Abimi taşıyıp en sevdiği bahçeye getirdim. Onu oraya götürüp derin nefes aldım. Elimdeki zarfta yazacaklardan korkuyordum. Hemde çok.
Zarfı aldım ve açtım. İçinden çıkan katlı kağıdı açtım ve okumaya başladım.

📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜
Hayat zordur. Bazen canını acıtır bazen mutlu eder. Bazense mutlu gününü darmadağın. Aşık oldum bir gün aşkım gözümün önünde kanlı bir şekilde yatıyordu. Ölü gibi. Ben o zaman çektim o acıyı en çok. Aslında ben bu acıyı çoğu kez çektim. Vampir olduğum ilk gün evlatlık alındığım aileyi katlettim. Hemde haberim dahi olmadan. Ailemin katiliydim ben. Aşık oldum. Aldatıldım. Diğer aşkım onu öldürdü.  Aşkımın katili oldum ben. En iyi arkadaşımdı aldattığı kendini uçurumdan attı. Arkadaş katili oldum ben. Aşkıma eziyet etti. Ölüm döşeğine attı. Kardeş katili oldum ben. Ve erıc. Erıcanın biricik aşkı. Erıca benim kardeşimdi. Aşkımı bıçakladı mine sürdü ölüm döşeğindeyken güldü. Sadece üzmek istiyordum o zamanlar. Sadece canını yakmak. Erıcı tehdit ettim ve geldi. Onu bağladım ve erıcayı aradım. Sadce korkutacaktım. Abinin karnına vurdum o bağırınca erıca hayatımdaki bütün kötü olayları anlattı telefonda. Abinse gülüyordu bana. Acınacak halime. Abinin gözlerine baktım. Bilmiyordumki ruhunu emeceğimi. Yıkıldım o gün tekrar bilmeden yeniden katletmiştim birini. Sonraysa erıca çıktı karşıma ruhumu emmeye çalışınca bende çalıştım ve ölen o oldu. Ben vampir olduğumu ailemi katlederek öğrendim. Ben aşık olduğumu aşkım ve arkadaşım ölünce anladım. Ben ruhemici olduğumu abini öldürünce öğrendim. Ve ben bu acıya dayanamadığımı kendimi öldürünce anladım...
📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜

Göz yaşlarım akarken son cümrlede takılı kaldım.

'Ve ben bu acıya dayanamadığımı kendimi öldürünce anladım...'

Yapmazdı değilmi kendini öldürmüş olamazdı. Abimi bilerek öldürmemişti ve pişman olduğu belliydi. Bende aynı şeyleri yaşamıştım. En iyi dostumda. Ve ben bu kızın ölümüne izin veremezdim. Çünkü çektiği acıyı bilirdim.

Hızlıca deponun yolunu tuttum. Umarım burdasındır. Deponun önüne gelmemle karşımdaki görüntüye baktım. Ve benim yeniden içim acıdı.

Şuan depo içinde ashleyle beraber cayır cayır yanıyordu... (Multı)

VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...