O hayatın acı kurbanlarındandı. Ailesinin ölüsünü gören yalanlarla yaşayan bir kız. Masumdu o. Saftı. Taki günü gelene kadar. Ashley wıllıams. Bumuydu o? Hayatı ona karanlığa yavaş yavaş sürüklerken bir yabancıya aşık oldu.
Mıchael costa. Hayat he...
Kim isterdiki hata yapmayı? Kim isterdiki pişman olmayı? Olmuyordu işte her birimiz, hepimiz yaptığımız hatalardan dolayı pişmandık. İnsan öldürmekten değil belki sizinki ama vardır bir pişmanlığınız yinede. Bu bir ders notu veya bir arkadaş seçimi bile olabilir. Ama unutmayın tek bir hata hayatıda alt üst edebilir. Notun hayatını etkileyebilir. Arkadaşın sırtından bıçaklayabilir. Ama en büyük hata pes etmektir. Pes etmek acizliktir. Güçsüzlüktür. Yıkımdır. Pes etmek bir ruhun umudunun yok oluşudur. Eğer pes edersen umudunda pes eder ve sen umutsuzluğunda boğulursun. ---------------------------------
Uyandığımda tek başımaydım. Evet tek günlük kuzen dayanışması son bulmuştu. Ayağa kalktım. Hafif bir baş dönmesinden sonra kendime geldim. Kan içmeliydim.
Ormanda yürümeye başladım. Arada öksürüyordum. Vücudum yorgundu. Halsizdim. Bu dediğime sırıttım. İnsan olmak kolaydı. Okul kavgaları, sabah erken kalkmak, dostunla küsmek, not derdi, akşamları dışarı çıkma yasakları, aile yemekleri, ben insan olmayı özlemiştim.
Biraz daha yürüyünce bir grup insanla karşılaştım. Yanlarına gidip -yine kontrolsüz ve istemeden- ruhlarını emdim. Hepsi aynı anda yere yığıldı.
Ne yapıyordum ben böyle?! Bilinçsizce insanları öldürüyordum!! Bu ruh hastası olmak gibi birşey?!tek fark ben ruhları emiyorum(!)
Bağırdım. Çığlık attım. Ağaçları yumrukladım. Ben tek başımaydım. Yapayalnız ağlayan bir ruhtum ben. Ben ashley Blacktim. Ben tek başıma bunların başından gelendim. Ama bunların altında ezilende bendim.
Neden bu kadar zordu hayat? Bizmi zorlaştırıyorduk hayatı yoksa hayatmı zordu? Neden mutsuzduk? Neden mutlu olduğumuzda gelen bir kötülük mutluluğu yok ediyorduda mutlu anımız kötülüğü yok edemiyordu?
Ve en önemlisi. NEDEN BUNLARA BİR CEVABIMIZ YOKTU?! Söyleyeyim. Çünkü kötü seçeneğin doğru olduğunu biliyorduk. Biz ne yaparsak yapalım hayat zordu. Kötülük mutluluğu yok edebiliyordu. Ve bunu durdurmaya gücümüz yoktu.
Cesetleri orada bırakıp yürümeye devam ettim. Yolda gördüğüm her canlı yere yığılıyordu. Kaldırıma oturdum ve gözlerimi sımsıkı kapattım. Olmamalıydı. Kimse ölmemeliydi. Benim yüzümden olmamalıydı. Yanıma birinin yaklaştığını duydum. Omzuma dokundu.
/gözlerini aç küçük hanım bak ben polisim. Korkma. -açamam. Olmaz. Yapamam. Olmaz gitmeliydi bu adam. Açtığım anda yere yığılacaktı. Yapamazdım. Başka bir aileyi daha üzemezdim. Belkide onun ailesini çoktan öldürmüşümdür.
/hadi aç gözlerini. -hayır!! Gitmelisiniz burdan!! Gidin!! Beni yalnız bırakın!! Bağırıyordum. Gözlerimi sıkıca kapatıyordum. Açmamalıydım.
Göz kapaklarıma dokundu. -bırak!! Defol git burdan. Diye tısladım. Sonunda gözümü açtığında yere yığıldı. Ağlamaya başladım tekrar. Ne yapacaktım ben.
-istemedim bunu. Ben istemedim. Üzgünüm. Çok üzgünüm.
-ahh!! Dayanamıyorum. Susturun şu sesleri. Öldürün beni. Kapatın gözlerimi.
Hıçkırıklarla ağlayıp kulağımı kapatıyordum.
Ben bir canavardım. Annemin yazdıkları doğruydu. Katıe benim yüzümden bir canavar olmuştu. Erıca benim yüzümden ölmüştü. Jordan ve diğerleride.
Dayanamadım ve ayağa kalktım. Hızlıca koşmaya başladım. Evime gittim -sadece benim bildiğim- kapıyı açtım. Ve kendimi içeri attım. Birkaç adım atıp masanın önünde durdum.
Masanın üzerindekilerle oynamaya başladım. Daha sonra masanın üzerindekileri yere fırlattım tek hamlede. Olmuyordu işte. Kendime olan öfkem dinmiyordu. Masayı geriye doğru fırlattım.
-lanet olasıca dünya!! İzin vermedin bir türlü ölmeme!! Geberip gitseydim işte sanane?!
Aniden sırtımda hissettiğim acıyla derin nefes aldım. Bu sefer karnıma saplandı diğer bir kazık. Derin bir nefes daha aldım. Nefesim daralıyordu.
-kimsin? Dedim acıdan boğuk çıkan sesimle. /kimsin değil kimsiniz. Katlettiğin kişilerin aileleriyiz. İntikam için geldik. Ve almadan gitmeyeceğiz.
Bu sefer omzumda bir acı. Daha fazla dayanamadım. Ağzımdan boğuk bir inleme çıktı.
Üç kişilerdi. İki erkek bir kız. Hepsi öfkeyle bakıyorlardı bana. Hakediyordum kabul.
/işimiz burda biter. İntikam alırız. Ama katil değiliz. Dediler ve gittiler. Arkalarından bakakaldım öylece. Katil olan bendim. Onlar değil. Şaşırmamalıydım. Kendime öfkelenmek için bir sebep daha.
Kazıkları teker teker hızlıca çektim. Belki acı çekersem öfkemi dindiririm diye.
Olmadı her zamanki gibi. Odama gittim. Ve giyindim. Salona indim yavaş adımlarla. Karnım hala biraz acıyordu. Salona gidip koltuğa oturdum. Kendimi diyeceklerine hazırlayıp televizyonda haberleri açtım.
"Bugün ****caddesinde onlarca kişi öldü. Polislere göre bu bir katliam. Cesetlerin hepsi aynı şekilde ölmüş bulunmakta. Kalpleri durmuş bir vaziyette bulundular. Polisler bunun nasıl olduğunu sorguluyorlar. Polisler doğruyu söylüyorlarsa dikkat edin bu bir seri katil"
Televizyonu kapattım. 'Seri katil' insanlara göre ben buydum ki işin acı tarafı artık bende kendimi böyle görüyorum.
Katıe'yi görmeliyim. Her ne yapmış olursa olsun. Oda benim onca şey yapmama rağmen yanımdaydı.
Hızlıca şemsiyemi aşıp dışarı çıktım. Yapmur yağıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hızlıca eve geldim. Kapıyı laura açtı. Geçmem için çekildi. Bende içeri geçtim. Geçmemle şok oldum. Kat siyahlar içindeydi. (Multı)
Kat ayağa kalktı. /seri katilimiz gelmiş -ne? /hani televizyondaki haberden bahsediyorum. -üzgünüm
Dedim başımı öne eğip. İçtenlikle söylüyordum çünkü. /ailemiz bitti şimdi sıra dışardakilerdemi?! -ne diyorsun sen?! /jordan diyorum mesela. Mesela annem babam diyorum. Ben diyorum. Ailemi bitirdin sen benim. Beni bitirdin. Bak bende ölüyüm sayende. Yaşayan ölü. Bir vampir. Bir katil. Bir canavar. Neden sırf prenses yalnız kalmasın diye. Sen oralarda ağlarken hiç düşündünmü kat nasıl diye?! Biliyormusun ash? En iyi doğum günümdü dün çünkü sen yoktun. Ve ben bundan çok mutluydum. Şimdi evimden git!! Evimde seri katil istemiyorum.
Şaşkınlıkla katıeye bakıyordum. Asıl canımı bu yakmıştı işte. Diğerleride katın yanına gittiler. Hepsi benden nefret ediyordu.
-biliyormusun kat? Bilinçsizce yaptığım tüm bu şeylerin hepsinde ailende en çok sana bunu yaptığım için ağladım ben. Ama teşekkür ederim seninde sizinde gerçek yüzünüzü görmüş oldum.
Evden çıkıp. Hızlıca gidebileceğim tek yere gittim.
