Vampirin Karanlık Yüzü

BIKTIM VE YORULDUM

Katıe'den:
Ashley dün gece gelmemişti. Hepimiz heryerde onu arasakta bulamadık. Jordan gelir diye bizde kaldı aslında lucas luke jordan 2L ve ben ashleyi bekledik. Ama bir türlü gelmedi. O kadar endişelendikki. Sabah hızlıca hazırlanıp okula geldik. Jordan kurt bölümüne gitti. Erkekler okula girdi. 2L ve ben ise okulun önünde onu bekledik. Onu gördüğümde iyi olmadığı belliydi. "Kızlar bakın geliyo!" Dedim ve ashi gösterdim. Koşarak geliyordu ama iyi olmadığı belliydi. Birden tere yığılınca çığlık attım. "Ash uyan ash!!!" Birden havalandı kimin kaldırdığına baktığımda tanımadığım biri olduğunu gördüm. Bende toparlanıp ayağa kalktım. Kızlarda arkamdan geliyordu. Koşarak yanlarına gittim. Ashi revire aldılar. Bizde dışarı çıktık. Yanımıza tanımadığım bir çocuk daha geldi. Duvara tutundum ve sürünerek aşağı indim. Yerde çömelip ağlamaya başladım. Kızlarda benden farksız değildi. "Kat iyimisin?!" Dedi ve sarıldı. Kim olduğuna baktığımda luke olduğunu gördüm ve ona sıkıca sarıldım. Daha sonra lucas geldi. İki çocuğa baktı. Sahi niye hala burdalar bunlar? Lucas "bunlar neden burda?" Dedi otoriter bir sesle. Bu çocuk fazla ciddi. Göz yaşımı sildim "bilmiyorum. Onları tanımıyorum da" dedim. Çocuklara döndü ve "def olun costa!" Dedi. Çocuk ona bir adım daha yaklaştı. "Gitmezsem ne olur roux?!" Luke aralarına girdi. "Şu tartışmanızı sonraya saklayın anladınızmı beni?!" İkiside geri çekildi. Daha sonra revirden hemşire çıktı. Direk ayağa kalktım. "Neyi var?!" Kadın beni takmadı bile. Şuan kardeşim içerde olmasa görürdüde neyse. Etrafa bakındı "katıe hanginiz?" Ne alaka? "Benim" diye atıldım. "Ashley seni istiyor" cevap vermeden içeri girdim. "Ash? Korkuttun be" gözünden bir damla yaş aktı. Yanına gidip diz çöktüm. "Ne oldu ash iyimisin canım?" "Kat ben melezmişim" he dur o ne dedi melez dedi "ne?!" Ye cırladım. "Kat bu çok fazla dün gece öğrendim canım çok yandı kat ve ben o an korktum akşam ya sizinle olsaydım diye düşündüm annemizi ve babamızı vampirliği öğrendiğim gün katlettim ben kat bu çok ağır sizide-" devam edemedi ve ağlamaya başladı. "Yoruldum kat bu hayattan bıktım ve yoruldum" ona sarıldım. Benimde gözümden bir damla yaş düştü. Yaşadıklarının ne kadar kötü olduğunu biliyordum. O üzülünce bende üzülüyorum. "Geçti ash hadi kalk eve gidelim" benden ayrıldı. "Hayır eve gitmek istemiyorum eve gidince düşüncelerle boğuluyorum" dedi. "Hadi o zaman bahçeye çıkalım" ayağa kalktı. Ve dışarı çıktık. Herkese göz gezdirdi. 2L geldi ilk önce "iyimisin ash?!" Başını salladı. Sonra lucas ve luke geldi. "İyiyim" onlarda geri çekildiler sonra o iki çocuk geldi. "Şuan size bağıramayacak kadar yorgunum o yüzden bu günlük mola" dedi ve bana döndü. "Bana şöyle bakmayı kes!" Ona sarıldım. Kokusunu içime çektim. Korktum. Beni bırakacak diye korktum. Kardeşimsiz kalacağım diye korktum. Ayrıldığımızda bana baktı. Gözlerime ve yaşımı sildi. "İyiki varsına ash" dedim. "Yalnız kalmak istiyorum" dedi ve gitti. Arkasında bizi bırakıp gitti.

Ashley'den:
Eski evimize gidecektim. Her şeyin başına ağlamalarımın başına mutluluğun başına heyecanın başına. Ailem, onların anılarıyla dolu o eve gidecektim. Kapının önüne gelince derin nefes aldım. Bu kapının önünde görmüştüm cesetleri bu kapının önünde bırakmıştım neşeyi. Kapıyı açtım ve içeri girdim. Her şey aynıydı. Yerde birkaç damla kan vardı. Ailemin kanı. Derin nefes aldım. Ve yere çöktüm. Hayatım gözümün önünden geçti. O mutlu günler ne güzeldi böyle. Bu ev mutluluğun simgesiydi. Hiç ayrılmak istemezdim evimden. Şimdi ise zar zor giriyorum. Gözümden birkaç damla yaş aktı. Sonrada diğerleri. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Ama gitmiyordu ağlayınca hiç birşey gitmiyordu. Bitmiyordu işte. "BIKTIM VE YORULDUM!!!" diye bağırdım. Sonrada çığlık attım. Boğazım yırtılırcasına çığlık atıyordum. Geçmiyordu işte geçmiyordu. Bir ses duymamla kapıya döndüm. "Kimse varmı?!" Diye bağırdı bir amca. "Lütfen gidin" dedim. Ama ağlamamı durduramıyordum. İçeri geldi beni görünce yanıma geldi. "İyimisin kızım ailene haber verelim hadi evine götüreyim seni" daha çok ağlamaya başladım. "Evim burası amca ailem öldü" dedim. Amca üzgün olduğunu belli edercesine başını eğdi. "Gidermisiniz?" Birşey demeden kalkıp gitti. Bende ağlamaya devam ettim. Canım yanıyordu. Hemde çok. Yok olsaydım keşke. Kimse bilmeseydi. Var olmasaydım hiç. Ailem yaşasaydı. Onlar ölmeseydi. Ben giderdim. Onlar için ben giderdim. Haksızlıktı bu benim yüzümden gitmeleri. Bu en büyük haksızlıktı. Şimdi ben daha kötüyüm işte daha çok acıyo kalbim. Ben neşe kaynağı kız şimdi hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Yalancısın dünya. Hayatı iyi gösterip en iyi şekilde öğretiyorsun kötü olduğunu. Dahada şiddetli ağlamaya başladım. "Yalancısın dünya!!!!" Göz kapaklarım kapanıyordu. Uyumak istemiyordum. Ama dayanamadım. Gözlerim kapandı ve ben yine karanlığa hapsoldum...

VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...