Gdy poznałam prawdę 2

Natalie Smith

Gdy wróciłam do domu była bardzo zmęczona, więc położyłam się spać. Po kilku minutach zasnęłam.

Kiedy się obudziłam Marthy nie było, ale za to zostawiła mi kartkę, na której napisała:

„Dziękuję ci za wszystko, nie wiem jak ci się odwdzięczę. Pojechałam zobaczyć czy Alec wszystkiego dopilnował. Jak będziesz miała ochotę, to weź swojego zazdrosnego i stęsknionego chłopaka i przyjedźcie razem. A skoro już o nim wspomniałam to zadzwoń do niego, bo pewnie umiera z tęsknoty. Wrócę po jutrze, zresztą wszystko obgadamy jutro. Miłego wieczoru.

Martha."

Ten sen pomógł mi nabrać sił, ale nadal czułam się zmęczona. Wzięłam telefon do ręki i napisałam SMS-a do Quinna.

Do: Quinn;*

Wróciłam do domu.

Od: Quinn;*

Bardzo się cieszę. Bardzo chciałbym do ciebie przyjechać, ale nie mogę. Jestem zawalony papierami, przepraszam.

Do: Quinn;*

Jasne nie ma sprawy, chciałam ci tylko o tym powiedzieć. To co do jutra? Powodzenia z tymi nieszczęsnymi papierami, kocham;*.

Zabrałam z mojego pokoju luźną koszulkę i spodenki, a następnie skierowałam się do łazienki. Wzięłam szybki i regenerujący prysznic, po czym dobrze wytarłam swoje ciało, nałożyłam na nie balsam i ubrałam na siebie przygotowane wcześniej ubrania oraz bieliznę.

Weszłam do kuchni i przygotowałam popcorn, a potem do szklanki nalałam coli. Zaniosłam wszystko do salonu i zaczęłam oglądać „Szkołę uczuć" i jak zwykle się popłakałam. Film już prawie się skończył gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Spojrzałam na zegarek i było już dawno po dwudziestej pierwszej.

Kogo przywiało o tej porze. – pomyślałam.

Otworzyłam drzwi z jeszcze zaszklonymi oczach i zobaczyłam mojego Quinna.

- Kochanie co się stało? – spytał gdy tylko mnie zobaczył.

- Nic, nic. – wytarłam pospiesznie łzę, która spłynęła z moje policzka. – Oglądałam film.

- Na pewno?

- Tak, chodź. A ty miałeś być zawalony robotą, hm?

- Jakoś nie szło mi to zbyt dobrze. Nie miałem weny do wypisywania różnych rzeczy. – w ręce trzymał teczkę, w której na pewno były dokumenty.

- Może ci pom... - pocałował mnie namiętnie.

- Jesteś kochana. Wiesz jak do mnie napisałaś tak sobie pomyślałem, że zrobiłabyś to za mnie. Nie nadaję się do tego. Ojciec był tak na mnie wściekły.

- Dawaj.

Zrobiłam sobie herbatę i zaczęłam wypisywać papiery. Uwinęłam się z tym w niecałą godzinę. Quinn przez cały czas mi się przyglądał, ale nie przeszkadzało mi to. Gdy odłożyłam ostatnią kartkę i długopis, po czym Quinn podszedł do mnie objął mnie i pocałował w policzek.

- Jesteś kochana.

- Wiem.

- Zmęczona?

- Nie, spałam. Aaaa, muszę jeszcze... - wzięłam telefon do ręki i wybrałam numer do Marthy.

ROZMOWA:

- Hej, nie przeszkadzam? – zapytałam.

- Nie, nie kończę sprzątać, a Alec pojechał do sklepu po kilka rzeczy, co tam? – usłyszałam radosny głos przyjaciółki.