Tevreden kijk ik naar de kogel in de muur. Ik blaas op mijn wapen en kijk trots naar mijn beste vriend die in zijn handen klapt. Hij geeft me een knipoog. 'Schoonheid, je doet het perfect,' flirt hij. 'Niet zo flirten Mohsin.'
Ik ruim mijn wapen en de kogels op. 'Morgen gaan we verder!', roep ik enthousiast naar mijn collega en overigens mijn beste vriend.
-
Na deze dag krijgt mijn leven een andere wending. Mensen veranderen niet, maar je leert ze kennen. Alleen de herinneringen met personen blijven gegrift in je geheugen. Ik had mijn leven totaal anders gepland, maar mijn God had een andere plan voor mij. Waarom ik? Stel dat ik een ander persoon zou zijn of als ik nou andere keuzes had gemaakt in mijn leven? Maar al die vragen zijn vals, ze zullen nooit het plan van God veranderen.
-
'Neeee! Begrijp dit niet verkeerd. Ik kon niet anders. Ik hou van je!' Ik kreeg het eindelijk over mijn lippen. Ik zag de verbijstering in zijn ogen. 'Ik hou ook van jou, maar dit kan niet. Dit kan echt niet.' Ik hoorde schoten. De pijn drong mijn lichaam binnen. Was dit het dan?
A/N
Ik ben dit verhaal aan het herschrijven tot ik er tevreden over ben!
Stem, comment en follow!
Ik heb een hele mooie cover dankzij Dutchgirl07
Wil jij ook een mooie cover connect en volg haar!
Liefs Chaimmss
