Bloed.
Bloed van Adil zat aan mijn handen.
Ik liep met hem naar binnen, terwijl hij op me steunde.
Ik liet hem op de bank zitten en pakte mijn telefoon erbij om de ambulance te bellen.
'Adil alsjeblieft hou vol. Ze komen eraan,' smeekte ik hem.
Hij is in zijn buik gestoken. Het is geen kogel. Degene die hem heeft gestoken moet wel slim zijn. Zo laat diegene geen kogels achter en het mes heeft hij natuurlijk zelf.
Ik deed zijn vest uit en hield een doekje op zijn wond.
'Adil wat is er met je gebeurt en waar was je al die tijd,' schreeuwde ik panisch bij het zien van de blauwe plekken op zijn bovenlichaam.
Hij gaf geen antwoord en keek me emotieloos aan.
Geen enkele emotie was op zijn gezicht te lezen.
De ambulance was er. Ze zetten hem in de ambulance, terwijl ik op een stoel plaats nam.
Ik nam zijn hand in de mijne en negeerde het gevoel in mijn onderbuik.
'Alsjeblieft Adil hou vol! Sorry voor alles. Dit komt allemaal door mij. Sorry. Het spijt me echt erg,' snikte ik.
Hij kneep zachtjes in mijn hand en knikte geruststellend.
Dit allemaal komt door mij.
Ik maak iedereen kapot zonder dat ik het door heb. Was alles maar anders gegaan.
Een stemmetje in mijn hoofd vertelde me dat alles mektab is.
Allah heeft het zo gewild.
Hij werd meegenomen naar een kamer, waar ze hem gingen helpen.
'Kunt u buiten wachten,' zei de dokter tegen me.
'Nee, laat me alstublieft naar binnen gaan,' schreeuwde ik hysterisch.
Ik werd naar achteren geduwd als teken dat ik niet naar binnen kon gaan. Ik zakte neer en ging op de grond zitten.
'Yaa Allah, laat alles goed met hem gaan,' smeekte ik.
Ik heb een uur en driekwartier op de grond gezeten.
'Mevrouw u kunt nu naar binnen gaan. De operatie is geslaagd,' zei de dokter, maar ik was al weg bij het woordje mevrouw.
'Adil,' riep ik. Ik liep naar hem toe en nam plaats op de stoel naast hem.
'Hoe voel je je?' Vroeg ik hem.
'Slecht, maar ik heb me slechter gevoeld,' zei hij emotieloos.
Ik zit thuis op de bank met duizend en één vragen.
Hij deed erg kortaf tegen me. Ik wil weten wat er allemaal met hem gebeurt is.
Zal het erg zijn en zal het me breken?
Het zal alles overhoop halen...
Inclusief je hart...
Ik hoorde de deur vaag open gaan. Al gauw zag ik Mohsin naar binnen lopen. 'Schoonheid,' zei hij en gaf me een kus op mijn wang.
'Heey, is het gelukt?' Vroeg ik hem zo normaal mogelijk.
'Ja gelukkig wel,' antwoordde hij.
'Het eten staat op tafel als je honger hebt. Ik ga slapen,' zei ik.
'Voel je je nog steeds ziek?' Vroeg hij bezorgd.
'Ja nog steeds,' zei ik en liep naar boven.
Ik ging in bed liggen en probeerde te slapen, maar mijn gedachtes zaten bij Adil.
Wat is er toch gebeurt?
×
Haaaaay,
Wat denken jullie dat er is gebeurt?
Heb je ideeën? Pm me!
Stem, reageer en volg!
Lees ook de geweldige verhalen van eenmansmarokaanse en xxxximperfectionxxxx
Byee ❤
