'Binnen.' Riep ik met een extreem kloppend hart.
Ik zag Mohsin tevoorschijn komen met een glimlach op zijn schattige gezicht.
'Hey.' Zei hij verlegen.
'Hewaa.' Antwoordde ik ongemakkelijk.
'Ik heb gehoord wat er allemaal is gebeurt van Amal, daarom ben ik langs gekomen. Hoe gaat het met je?' Zei hij aan één stuk door.
'Het gaat beter met me, elhamdoullilah. Bedankt dat je langs gekomen bent.' Zei ik oprecht.
Hij had tranen in zijn ogen. Uit het niets kwam hij mijn kant op lopen en gaf me een knuffel.
Dit is precies wat ik nodig had. Een knuffel van Mohsin. Zijn warme knuffels heb ik echt gemist. Ik heb alles aan hem gemist.
Zijn aanwezigheid doet me veel en daar ben ik pas achtergekomen toen ik hem niet meer had.
Leer beseffen wat je hebt voordat de tijd je leert beseffen wat je had.
We bleven een tijdje zo. Zijn omhelzing doet me veel. Mijn gedachten sprongen naar Adil.
Wat is er met hem aan de hand?
Waarom is hij mij niet komen opzoeken?
Zoveel vragen, zonder antwoorden.
'Chaymae, ik hou zoveel van je. Ik ben de verkeerde kant opgegaan zonder jou. Ik wist niet wat ik moest zonder je. Ik voelde me leeg. Ik deed dingen die ik nooit zou hebben gedaan als ik jou aan mijn zijde had. Ik heb je zo erg gemist. Ik kon niet meer helder nadenken. Ik heb drugs gebruikt en verkocht. Ik heb dingen met wijven gedaan. Ik miste je als geen ander.' Eindigde hij zijn verhaal.
De tranen vonden een weg over zijn wangen. Dit breekt me zo erg.
Ik veegde de tranen weg.
'Sorry.' Fluisterde ik schor. Ik kan elk moment in tranen uitbarsten. Ik ben zo gevoelig, als ik iemand zie huilen maken de traanklieren in mijn ogen automatisch tranen aan.
'Sorry.' Herhaalde ik nog een keer.
Een simpel woord met een grote betekenis. Gemeend vanuit mijn hart.
De tranen bleven stromen. Hij keek weg, omdat hij zich schaamde.
'Je hoeft je nergens voor te schamen. Dit maakt jou een man.' Zei ik.
Er verscheen een zwakke glimlach op zijn beeldschone gezicht.
We vielen weer in een omhelzing.
'Sorry, dat ik je dit allemaal heb moeten laten doormaken. Het was niet mijn bedoeling.' Zei ik oprecht.
'Maakt niet uit. Ik had niet zo naïef moeten zijn. Ik hou van je Chaymae.' Zei hij.
Ik wist niet wat ik moest antwoorden en schonk hem een zwakke glimlach.
Ik heb gemengde gevoelens. Ik weet niet wat ik moet voelen. Adil heeft me in mijn rug gestoken. Niet dat ik dat niet heb gedaan, maar ik kon niet anders. Hij heeft gewoon zijn pistool op mij gericht. Hij heeft me gewoon onder schot gehouden. Als het even verkeerd ging dan leefde ik nu niet meer.
En Mohsin?
Hij is mijn beste vriend. Zoiets zal hij nooit doen. Hij is het slechte pad op gegaan door mij.
Door mij...
Ik heb er een zooitje van gemaakt.
Mijn beste vriendin Leyla ben ik ook kwijt.
Hoe kunnen je beste vrienden in een slang veranderen, hoe kan dat?
Wat is er mis in je hoofd dan?
Is er een draadje los geschoten of had je kortsluiting? Leg me uit.
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Mohsin, die een zak van de AH tevoorschijn haalde.
Hij pakte een zak patatje joppie, tonijnsalade, broodjes, milka, redbull, donuts.
Precies wat ik lekker vind. We maakten er een gezellige avond van. Hij kwam naast me liggen en zo vielen we samen in een diepe slaap.
×
Helluuuuww babes,
Hier een vervolg voor mijn lieve lezers.
Stem, reageer en volg.
Promoten mag ook altijd.
Lees mijn andere verhaal Unbearable Pain.
Groetjes,
Tranquila
