Flashback
'Ik werkte bij een politiebureau, afdeling criminele praktijken. Op een dag kregen we een telefoontje en moesten we naar onze leidinggevende. Samen met Mohsin werden we gekozen om te infiltreren bij jou bende. Na een tijdje kwam ik erachter dat ik helemaal gek op je was en dat is nu nog steeds. Je was heel anders. Je toonde geen emoties, maar had die wel. Je deed respectvol tegen mij, iets wat een ander niet zou doen. Je wist mijn echte naam niet en dat zat me dwars. Je had een heel ander uiterlijk voor je. Ik was gewoon nep en jij was gevallen voor de Sarah en niet de echte Chaymae. Toen je me vertelde over Zakaria, kwam er maar één ding in me op en dat was wraak nemen voor jou. Dat was het enige wat ik nog kon doen. Ik wist dat ik afstand van je moest nemen, omdat ik jou bijna de gevangenis in had gekregen. Ik besloot om te doen alsof Zakaria de grote Patron was en niet jij. Zo is het allemaal gegaan,' eindigde ik mijn verhaal.
Ik wachtte op een antwoord van Adil, maar hij gaf geen kick. Ik stond op om weg te gaan, omdat de tranen al een weg maakten naar mijn wangen. Ik deed de deur open en gooide hem weer dicht.
Als een speer liep ik de voortuin uit. Nooit meer kom ik hier nog terug.
Nooit meer.
'CHAYMAE. STOP!' Riep Adil.
Ik bleef doorrennen en maar doorrennen.
Hij deed hetzelfde.
'CHAYMAE. LUISTER ALSJEBLIEFT!' Schreeuwde hij.
Ik kon niet meer en stopte met rennen. Hijgend keek ik hem vragend aan.
'Wat is er,' hijgde ik.
'IK HOU VAN JE!' Schreeuwde hij.
Hij wachtte niet op antwoord en knuffelde me strak.
Een warme innige omhelzing, die ik nooit zal vergeten.
'Ik hou ook van jou,' fluisterde ik in zijn oor.
Einde Flashback
'Benti weet je zeker dat je geen spijt gaat krijgen van je beslissing?' Vroeg mijn ma.
'Ik weet het zeker,' antwoordde ik standvastig.
Spijt zal ik zeker niet krijgen.
Hij is degene met wie ik mijn leven wil voortbrengen.
×
