Het schuldgevoel werd erger en erger. Ik kon het niet meer aan.
'Kom maar. Wat sta je daar te wachten? Ik vertrouw jou en jij bent dan ook de enige die ik na 4 jaar tijd in mijn kantoor binnenlaat.' Zei hij.
Toen he. Wollah toen...
Ik werd helemaal lijp in mijn hoofd...
Saffe vandaag... Ik weet niet wat er met me gaat gebeuren.
Hij keek me argwanend aan, omdat ik nog steeds in de deuropening stond.
'Ik waardeer het dat je me in je kantoor laat, terwijl je me pas een paar dagen kent.' Zei ik. 'Ik heb een goed gevoel bij jou. Ik weet dat jij niet uit bent op geld, je bent mysterieus, knap, lief en je hebt het belangrijkste je innerlijk en je zelfrespect. Dat is het beste wat een vrouw kan hebben.' Zei hij.
Omygod. Wat zegt hij allemaal! Alatif help mij... Ik ga dood, wallahi ik val bijna dood.
Hij streek met zijn hand over mijn wang. 'Ik hou van jou Sarah.'
Ohgod! Weetje wat het ergste is?
Hij weet niet hoe ik er in het echt uitzie. Hij weet mijn echte naam niet. Hij weet niet dat ik een focking Infiltrant ben. Hij weet niks. Hij weet echt niks.
Die gedachte laat mij op hol slaan.
Eerlijk is eerlijk. Ik voel me aangetrokken tot hem. Hij is een echte man. Misschien is hij wel drugsbaas, maar zijn respect jegens vrouwen is groot. Hij is serieus. Hij is slim.
En ik? Ik belazer hem. Klaar! Ik wordt psychisch. Ik ga tegen Leyla zeggen dat ze een gesticht voor me moet regelen.
Waarom ben ik hier aan begonnen? Vertel mij! Zehma om de spanning. Wesh dacht ik is Pablo Escobar film of wat?
'Je bent echt veel voor me gaan betekenen. Ik laat jou nooit meer gaan. Jij gaat mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen worden. Ik weet zeker dat jij een liefdevolle moeder zal zijn.'
In ene gaf hij mij een knuffel. Ik knuffelde hem strak terug. Ik werd warm van binnen, er ging een hele dierentuin los in mijn buik. Zo bleven we een tijdje staan. Hij wreef zachtjes over mijn rug.
Ik kan dit niet maken. Ik kan dit niet maken. Wallahi ik kan dit niet maken.
Ik heb vier mogelijkheden.
1. Ik stop ermee, maar dan zoeken ze andere mensen die willen infiltreren. Dan hangt Adil. No way...
2. Ik vlucht samen met Adil. We komen nooit verder dan de werkplaats zelf. No way...
3. Ik geef Adil aan. Dit ga ik nooooiit doen.
4. Ik hang mezelf op. Dan ga ik rechtstreeks naar de hel. No way...
Ik heb dus helemaal geen mogelijkheden. Yaa Allah help mij!
Hij liet me los en keek me aan. 'Vanaf nu ben je de mijne.' Zei hij met een grote glimlach.
Ja joh maak het erger dan het al is...
Zid kamel, mag wel.
Ik glimlachte terug en zei niks. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en ging aan zijn bureau zitten.
Hij begon te vertellen;
'Vier jaar terug. Ik was net begonnen als drugsbaas. Mijn rechterhand was mijn beste vriend, maar schijn bedriegt. We deden letterlijk alles samen. We stonden voor elkaar klaar. Op een dag waren mijn zusje en moeder aangereden. Ze wouden die dag gaan winkelen. Ze vroegen me of ik met ze mee wou, maar ik werd daarvoor gebeld door mijn beste vriend Zakaria. Hij vroeg me of ik naar de werkplaats kon komen, omdat er zogenaamde grote problemen waren. Ik had dus tegen mijn moeder en zusje gezegt dat ik niet kon. Mijn zusje zou gaan rijden. Ze werden aangereden, daarna hebben ze een maand in coma gelegen. Toen kreeg ik te horen dat ze waren overleden. Allah Y Rhamhoum. Ik wou ze nog één keer zien, maar helaas. Ik en mijn vader mochten de lichamen niet zien.
Ik was naar de werkplaats gegaan en het was er rustig geen problemen niks. Zakaria zei dat het al was opgelost. Ik zocht er niks achter. Op een gegeven moment was er steeds minder geld in de kluis, wapens werden minder. Zakaria en ik waren de enige met de sleutels. Ik zocht daar ook niks achter. Ik vertrouwde Zakaria blindelings. Totdat de dag kwam dat hij achter mijn bureau zat met een gouden wapen in zijn hand. Dat was mijn wapen. Ik had die van mijn opa gekregen toen die overleed. Mijn opa heeft ook in dit wereldje gezeten, maar was ermee gestopt. Mijn vader is de enige die er niet in heeft gezeten. Zakaria wou me doden in mijn eigen kantoor. Ik was zijn beste vriend hoe kon hij, hoe? Hij wou net de trekker over halen, maar hij stopte. Hij zei hier heb ik zo lang opgewacht. Alles gaat goed bij jou eh zemmel. Tfoe ik haat jou met heel mijn hart. Ik heb bijna alles van je afgenomen en nog steeds kan je een glimlach op dat verdommde gezichtje van je. Ik haat je! Riep hij. Hij wou de trekker overhalen, maar is was hem te snel. Ik schoot in zijn schouder. Ik heb mijn gouden pistool van hem afgepakt en toen ben ik weggegaan. Ik voelde me zo gebroken. Sindsdien vertrouw ik niemand meer. Totdat jij in mijn leven bent gekomen. Wat er met Zakaria is gebeurt, weet ik niet. Ik heb gehoord dat hij een grote Maffia leidt in Frankrijk. Ik zal het mezelf nooit vergeven door mij zijn mijn moeder en zusje overleden. Door mij heeft mijn vader elke dag pijn, pijn in zijn hart. Alles komt door mij.' Zei hij snikkend.
'Het is allemaal mektab Adil. Het komt niet door jou.' Zei ik terwijl ik zijn tranen wegveegde. 'Ik voel me echt verreerd dat je mij als eerste persoon weer vertrouwd en daar zal je geen spijt van krijgen Adil.' Zei ik zelfverzekerd. Ik liep naar hem toe en gaf hem een stevige knuffel. Precies wat hij nodig had. 'Ik hou van je.' Fluisterde ik in zijn oor.
Ik weet wat ik ga doen...
Never nooit dat ik Adil ga aangeven. Zowaar ik Chaymae Bellaroussa heet.
Chicaaa's
Ik heb een extra lang vervolg geschreven van 1011 woorden
Veel leesplezier
Stem en reageer!
Kusjes
Tranquila
