Απόλυτα δική σου !

Part 11

Κοιτάζω απο το ματάκι της πόρτας και βλεπω τον Αλκη !Παραξενευτικα ...ανοίγω γρηγορα την πόρτα ...
" Τι εγινε ? συνέβη κατι σοβαρό και ήρθες τέτοια ωρα? η Έλενα ,τα παιδια ειναι καλά ?"
"Ολοι καλά ειναι μην ανησυχείς !" Λεει και γελάει δυνατά .....κατι δεν παει καλά ,
Ειναι πιωμένος και δεν τον εχω ξαναδεί σε τέτοιo χαλί ποτε ,όσο καιρο τον ξερω !
"Για μένα δεν θα ρωτήσεις αν ειμαι καλά ή δεν σε νοιάζει πια ,τωρα που έκανες νέες γνωριμίες ......"λεει ειρωνικά ...
"Αλκη , τι έπαθες .....τι σου συνέβη ....εχεις πιει ?Γιατι μου λες αυτα τα πράγματα ?"Κάνει ενα βήμα κοντα μου ..."Γιατι σε θελω Μυρτω ....όλον αυτο τον καιρο ....και νόμιζα πως και εσυ ίσως κατι αισθάνεσαι για μένα ....δεν μπορεί ...! Σε θελω δικιά μου Μυρτω ...μονο εσένα ...!"λεει και με αρπάζει απότομα και κολλάει τα χείλη του στα δικά μου .....βίαια και αχόρταγα ....
Δεν πρόλαβα να αντιδράσω ....
Κανω να απομακρυνθώ και βλεπω πισω του τον Στέφανο ......να με κοιτάζει απο την ανοιχτή πόρτα με μάτια ...έκπληκτα ....τα οποία μπροστα μου μεταμορφώθηκαν σταδιακά ....σε άγρια ...θυμωμένα ...Στέκεται για λίγο και έπειτα κάνει μεταβολή και φεύγει...
Σπρώχνω τον Αλκη απο πάνω μου και του φωνάζω ...."Στέφανε περίμενε ...."
Δεν στάθηκε καν να με ακούσει ....δεν γύρισε καν να με κοιτάξει ...έφυγε ...εξαφανίστηκε με βήμα γρήγορο ...
Απογοητευμένη γύρισα μέσα στο διαμέρισμα μου ....όπου ο Άλκης ειχε ήδη ξεραθεί στον καναπέ μου ....
Πήγα κοντα του ...πήρα μια κουβέρτα και τον σκέπασα ....
"Μυρτω .....σ αγαπάω ..... "μουρμούρισε στον ύπνο του ....
Τι ήταν κι αυτο πάλι? ..... Το εννοεί ? Γι αυτο φεροτανε τόσο παράξενα τελευταία ?
Και εγω η ηλίθια πως δεν το ειδα ! Πως δεν κατάλαβα κατι όλο αυτον τον καιρο ....
Ειμαι τόσο μπερδεμένη ....τον κοιτάζω καλύτερα ...προςπαθω για πρώτη φορα να τον δω αλλιώς ...Ο Άλκης ειναι το απάνεμο λιμάνι ....που παντα θα βρίσκεις ηρεμία και σιγουριά μέσα του ...που παρέχει ασφάλεια και θαλπωρή ....που η πιθανότητα να πληγωθεις μαζι του μοιάζει μηδαμινή ....
Απο την άλλη ...ο Στεφανος ειναι κατι διαφορετικό ....μυστήριο και άγνωστο ...που έλκομαι απο εκείνον οπως η γη απο την Σελήνη ...που θελω να χαθώ μέσα του και να το εξερευνήσω ....

Τον Στέφανο .....τον φοβάμαι .....ειναι άγριος και ατίθασος ...απρόβλεπτος ....αλλα οταν με κοιτάζει χάνομαι .....οταν με φίλα ....ανακαλύπτω το φως στη ζωη ...νιώθω ζωντανή μαζι του ....έτοιμη να παω όπου με παει .....
Πως θα του εξηγήσω τι εγινε ....πιθανόν θα βγάλει λάθος συμπεράσματα ...
Ειμαι τόσο κουρασμένη .....θα τα αντιμετωπίσω ολα αυτα αύριο ...Πήγα στο δωματιο μου και έπεσα να κοιμηθώ εξαντλημένη πια στο κρεβάτι μου ...
Οταν μετα απο ωρες άνοιξα τα μάτια μου ....συνειδητοποίησα πως ειχε ξημερώσει .....νιώθω σαν να κοιμήθηκα μόνο πέντε λεπτά .....
Αμέσως ήρθαν στο μυαλό μου τα χθεσινά γεγονότα και ένιωσα την καρδιά μου να βαραίνει .....
Πρεπει να σηκωθώ ...να δω τον Αλκη και να μιλήσω μαζι του ....να δω τι γίνεται , αν εννοεί ολα αυτα που ειπε πάνω στη ζάλη του εχθές και να του εξηγήσω πως τα αισθήματα μου γι αυτον ,ειναι μόνο φιλικά ,αδερφικά .... Δεν θελω με τιποτα να χαλάσουμε τη σχεση που έχουμε αυτη τη στιγμή ....
Τον εχω ανάγκη στη ζωη μου ....δεν θελω να τον χάσω , δεν θελω να τον πληγώσω ....
Δεν μπορω ομως να αγνοήσω ολα αυτα που νιώθω για τον Στέφανο ...πρεπει να μιλήσουμε ..
Αποφασισμένη σηκώνομαι απο το κρεβάτι μου και πηγαίνω στο καθιστικό , να βρω τον Αλκη και να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση ....
Αλκη πρεπει να μιλήσουμε ...λέω μπαίνοντας στο δωμάτιο .....