Απόλυτα δική σου !

Part 22

Έμεινα μόνη μου ...με άφησε μόνη ...μετα απο όλες τις υποσχέσεις που ψιθυριζαμε ο ένας στο κορμί του άλλου ...
Μόλις μου ειπε πως μ αγαπάει κι ομως εφυγε ...
Δάκρυα άρχισαν πάλι να κυλούν απο τα μάτια μου ...
Γιατι ο έρωτας να ειναι τόσο δύσκολος ...πολύπλοκος ...?
Με πηρε ο ύπνος κλαίγοντας και ξύπνησα απο τον ήχο του τηλεφώνου .
Ήταν η Έλενα ...απογοήτευση με κατέλαβε ...μέσα στη στεναχώρια μου ξέχασα να την ενημερώσω .
"Έλα Ελενακι μου ..."
" Είμαστε με τον Πέτρο στο εστιατοριο και σας περιμέναμε και μόλις μίλησε με τον Στέφανο και του ειπε πως δεν θα έρθετε ...δεν τον άκουσε καλά ...χάλια του φάνηκε ...! Τι εγινε εισαι καλά ..;"
"Μαλώσαμε και εφυγε ...με άφησε ..." της είπα ...
"Ω..! !!!μην στεναχωριέσαι θα γυρίσει ..."μου ειπε ...μακαρι σκέφτηκα !
"Θα σε παρω να τα πούμε αύριο "της είπα και το έκλεισα ...δεν είχα όρεξη να μιλήσω άλλο .
Την άλλη μέρα δεν με πηρε ...
Ουτε την επόμενη ....
Πήγαινα και γύριζα στο γραφείο με την ελπίδα να τον συναντήσω ...αλλα είχα μάθει πως δεν πατούσε στο γραφείο του ...
Δεν έτρωγα ,δεν κοιμόμουν ...μα γιατι να αντιδράσει έτσι ,γιατι να φύγει και να μην μείνει να το συζητήσουμε !
Πέντε μερες πέρασαν χωρις να εχω νέα του ...
Σημερα θα επέστρεφε ο Άλκης ...μου ειχε λείψει ...έλειπε καιρο και ανυπομονουσα να τον δω ...
Μπήκε στο γραφείο πρόσχαρος ... ανανεωμένος ...με ενα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο του ...
"Μυρτούλα μου ...μου ελλειψες ...πως εισαι ?"
Σηκώθηκα όρθια και έπεσα στην ανοιχτή αγκαλιά του ...
" Αλκη μου ...καλώς ήρθες ...μου ελλειψες ...!"
"Και εμένα ..." Για να σε δω , σαν να μου αδυνατίσες ...δεν προσεχείς τον εαυτό σου ...?"
"Μια χαρα ειμαι ...άσε με μένα και πές μου τα νέα σου ..."
Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε λέγοντας μου τα νέα του και ενημερώνοντας με για τη δουλειά στο Μιλάνο και για το πόσες ευκαιρίες ανοίγονται μπροστα μας...
"Μυρτω ...δεν θελω να ειναι περίεργα τα πράγματα μεταξυ μας ...θελω να είμαστε οπως παλιά ..."
"Και γω το θελω Αλκη " του είπα και μ αγκάλιασε ..
"Χαίρομαι γι αυτο ...! Θελω να βγούμε το βράδυ ,οι δυο μας για φαγητό ...αν δεν εχεις αλλα σχέδια για απόψε ..."
"Ναι θα το ήθελα ..." Του απάντησα ...
"Έλα παμε ...πέρασε η ωρα ...θα σε παω μέχρι το σπιτι σου ,να περπατήσουμε και να τα πούμε ..."
Πήρα τη ζακέτα μου ,κλειδωσαμε και φύγαμε μαζι ...
Βγαίνοντας απο το κτίριο ειδα το αυτοκίνητο του Στέφανου να σταματάει μπροστα ...η πόρτα του άνοιξε ...με κοίταξε ,κοίταξε και τον Αλκη δίπλα μου και πήγε απο τη θέση του συνοδηγού ...άνοιξε την πόρτα και απο μέσα βγήκε αυτη ...η ξανθιά ...η κυρία φουσκωτά χείλη που τον είχα δει την προηγούμενη φορα ...
Δεν το πιστευω ...εγω έλιωσα στο κλάμα όλες αυτές τις μερες για χάρη του ...ανησυχουσα μάλιστα μήπως του ειχε συμβεί τιποτα κακό ...και αυτός ...περνούσε καλά με την πλαστική ξανθιά ...
Αμέσως η αντιδραστική μου φύση πηρε τον έλεγχο ... παίρνω αγκαζέ τον Αλκη και γυρνάμε να φύγουμε απ την άλλη ...δεν θα του δώσω την ικανοποιηση να νομίζει πως υπέφερα για χάρη του ...
"Τι συμβαίνει Μυρτω ? νόμιζα πως ήσασταν μαζι ..." ειπε ο Άλκης παραξενεμενος με τη συμπεριφορά μου ...
" Έτσι νόμιζα και εγω αλλα μαλλον έκανα λάθος ...δεν θελω να το συζητήσω ...παμε σε παρακαλώ ..."
Μόλις φτάσαμε στο σπιτι μου ...έσκυψε και με φίλησε γλυκά στο μάγουλο .
"Το βράδυ Μυρτω ...θα έρθω να σε παρω στις 8 ...εχουμε πολλα να συζητήσουμε ...να εισαι έτοιμη ."
"Θα ειμαι Αλκη μου ... θα τα πούμε το βράδυ " εφυγα και σχεδόν έτρεξα μέσα στο σπιτι μου για να αφήσω ελεύθερα τα δάκρυα που συγκρατούσα τόση ωρα .
Με πρόδωσε ...με την πρώτη ευκαιρία ξέχασε τις υποσχέσεις που δώσαμε , τις στιγμές που περαςαμε και με ξεπέρασε έτσι απλά ...και εγω που νόμιζα πως θα υποφέρει οπως κι εγω ...ποσο λάθος έκανα !