Απόλυτα δική σου !

Part 33

Καθίσαμε σε ενα διπλανό καφέ και στην αρχή αμήχανη σιωπή έπεσε ανάμεσα μας ...
Έσπασε πρώτος τη σιωπή ...
"Μυρτώ ,οπως σου ειπα ηθελα καιρο τωρα να σε δω και να μιλήσουμε .Το ξερω πως η συμπεριφορά μου μαζι σου ,δεν ήταν σωστή ,τωρα μετα απο όλο αυτον τον καιρο ,το καταλαβαίνω ... αναγνωρίζω τα λάθη μου και πίστεψε με ,μετανιώνω πίκρα ...Ξερω δεν δικαιολογούμαι αλλα σε παρακαλώ δέξου τη συγνώμη μου !¨
Μιλήσαμε για πολύ ωρα ...αναγνώρισε τα λάθη του και παραδέχτηκε τα σφάλματα του ...μετα απο λίγη ωρα τα λέγαμε σαν δυο καλοί φίλοι , οπως παλιά ,σαν να μην ειχε συμβεί τιποτα στο παρελθόν μεταξυ μας .
Μου ειπε πως οταν εφυγα , η απώλεια μου τον έκανε να καταλάβει τα λάθη του .Ηταν μικρος σε ηλικία , δεν ειχε την ωριμότητα να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του ,ολα το μυαλό του τα μεγένθυνε ,συναισθήματα και καταστάσεις ...
Μου μίλησε για τη ζωή του τωρα ,ειχε ενα ταξιδιωτικό γραφείο και οι δουλειές του πήγαιναν πολύ καλά .Ειχε αρραβωνιαστεί και με μια κοπέλα και ήταν πολύ καλά ,ευτυχισμένος ...καθε φορα που έλεγε το όνομα της έλαμπε !
Χάρηκα για εκείνον ...μια μικρή σπίθα ζήλειας άναψε μέσα μου .
Όχι δεν ζήλευα εκείνον ,ζήλευα αυτη τη λάμψη που εχει κανεις οταν ειναι ερωτευμένος και ευτυχισμένος ...κάποτε είχα και εγω αυτη τη λάμψη !
Η εικόνα του Στέφανου μου ήρθε πάλι στο μυαλό !αμεσως έχασα το κέφι μου και προσπάθησα να τον διώξω απο το μυαλό μου και να επικεντρωθώ στην κουβέντα με τον Νίκο ...
Του ειπα και εγω τα νέα μου , για τη ζωη μου στην Αθήνα ,για τη δουλειά μου , τους νέους μου φίλους και αλλα τέτοια .
Αφού λύσαμε ολα τα θέματα του παρελθόντος ,χαιρετήθηκαμε σαν δυο καλοί φιλοι ,χωρις ομως να δώσουμε την υπόσχεση πως θα τα ξαναπούμε ...οπως θα έκαναν δυο φιλοι ...
Ήταν ένας κύκλος που έπρεπε να κλείσει .Οι ζωές μας πια ειχαν χαράξει ξεχωριστές πορείες σαν δυο γραμμές παράλληλες που ποτε δεν θα μπορέσουν να συναντηθουν .
Συνέχισα τον δρόμο μου για το σπιτι ,ειχε ήδη βραδιάσει .Περπατουσα αργά ,ηθελα να αφομοίωσω ολα τα λόγια που ειπώθηκαν σημερα .Επαιζα στο μυαλό μου την κουβέντα μας ξανά και ξανά ...
Ποσά πράγματα μπήκαν στη θέση τους σκέφτηκα ...παλιοι λογαριασμοί που έκλεισαν .
Ένιωσα καλά που έκλεισα αυτο το κεφάλαιο .Τοσο καιρο με κρατούσε πισω ...τωρα νιώθω πιο έτοιμη να συνεχίζω να ζω ,αν και με μισή καρδιά ,θα πάλευα να επιβιώσω .
Πόσες αλήθειες ειπώθηκαν !παλιες πληγές έκλεισαν .
Ολα μπήκαν στη θέση τους ...ενα πράγμα μονο έμενε και ήταν η ωρα να παρθεί και αυτη η απόφαση ...
Έβγαλα το κινητό απο την τσέπη μου και πληκτρολογήσα τον αριθμό του ...
"Μυρτούλα ..?" μου απάντησε σχεδόν αμέσως
" Το αποφάσισα τελικά ...Έρχομαι , έρχομαι στο Μιλάνο Αλκη !Στειλε μου όλες τις πληροφορίες όσο πιο σύντομα μπορείς "του ειπα .
"Επιτέλους Μυρτω ! χαίρομαι για την απόφαση που πηρες !επιτελους !Αύριο θα σου στείλω το εισιτήριο σου και όλες τις πληροφορίες .Θα δεις δε θα το μετανιώσεις !"
Έκλεισα το τηλεφωνο και έμεινα να το κοιτάω !
Ναι ...ειχε έρθει η ωρα να προχωρήσω ,μια νέα ζωη με περίμενε στο Μιλάνο και έπρεπε να παω να τη ζήσω !