Απόλυτα δική σου !

Part 27

Ξεκινάει απότομα και τα λάστιχα του αυτοκινήτου τσιρίζουν απο την απότομη επιτάχυνση ...
Δεν μου μιλάει για λίγη ωρα ...δεν γυρίζει καν να με κοιτάξει ...
Και εγω τον κοιτάζω διστακτικά ...προσεκτικά ...δεν ειναι σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και δεν ξερω πως να φερθώ ...
Σπάει πρώτος την αμήχανη σιωπή ...
"Με τρελαίνεις Μυρτω ...χάνω το μυαλό μου μαζι σου ...γιατι ...γιατι Μυρτώ ...τόσο λάθος ήμουν για σένα που με διαγράφεις έτσι απλά ...?
Φεύγεις ...φεύγεις μαζι του ...ενώ μου υποσχέθηκες πως δεν θα με άφηνες ποτε ...γιατι που να πάρει ...?" φώναξε δυνατά και χτύπησε το χέρι του στο τιμόνι ...
Τινάχτηκα απο την ένταση της φωνής του ...δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απο τα μάτια μου ...δεν μπορούσα να αρθρώσω λεξη ...
"Σε παρακαλώ μην τρέχεις ... " του είπα σε μια προσπαθεία να τον ηρεμήσω ...
"Τι φοβάσαι Μυρτω ...μήπως δεν φτάσεις στον αγαπημένο σου Αλκη ? μήπως σου χαλάσω τα σχέδια ...? μήπως δεν ζήσεις το όνειρό σου μαζι του ..?
Έπαιζες μαζι μου ? εκείνον ήθελες απο την αρχή και απλά ήθελες να τον κανεις να ζηλέψει ...γι αυτο ήρθες μαζι μου ...?"
Δεν πίστευα αυτα που άκουγα απο το στόμα του ...πόσα σενάρια έκανε το μυαλό του ...σοκαρισμένη έμεινα να τον κοιτάω ...
Επιτάχυνε συνεχώς το αυτοκίνητο και οδηγούσε απότομα και βίαια ...τρόμος με κατέλαβε ...
Γυρίζει στο μερος μου και με κοιτάει στα μάτια ...
Τα μάτια του θολά ...θάλασσα φουρτουνιασμένη ...
"Δεν μ αγάπησες ποτε Μυρτώ ?" μου ειπε χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του ...σχεδόν ψιθύρισε στο τελος το όνομα μου ...
" Σου έστειλα μήνυμα Στέφανε ..."
"Ποιο μήνυμα ?"
Πριν προλάβω να απαντήσω ...βλεπω την απότομη στροφή που έρχεται μπροστα μας ...
"Πρόσεχε !!!!" Του ουρλιάζω ....
Γυρίζει σοκαρισμένος μπροστα , αλλα ειναι ήδη αργά ...το αυτοκίνητο εχει ξεφύγει απο την πορεία του ...ειναι σαν ο χρόνος να εχει σταματήσει ...σαν ολα να γίνονται σε αργή κίνηση ...
Το αυτοκίνητο πέφτει στα κεκλιδώματα και ανατρέπεται διαγράφοντας μια πορεία ... που φάνταζε ατελείωτη ...
Ολη μου η ζωη πέρασε με μιας απο μπροστα μου ...έχουν δίκιο αυτοί που το λένε ...Ειδα το πρόσωπο της μητέρας μου ...του πατέρα μου ...τις μερες μου στο νησί ...τις τρελές που κάναμε με την Έλενα ...τις βόλτες μας με τα παιδια ...τις όμορφες στιγμές που περάσαμε με τον Στέφανο ...τους καβγάδες μας ...όλη μου τη ζωη ...
Το αυτοκίνητο σταμάτησε επιτέλους την τρελή του πορεία ...
Ακούω τη φωνή του ...απο μακρυά ..." Μυρτώ !!" Ίσα που την ακούω
Μα γιατι τον ακούω απο μακρυά ...που ειναι ...?
Τα μάτια μου ειναι μισάνοιχτα ...αλλα δεν μπορω να γυρίσω να τον δω ...δεν εχω δύναμη ...Νυστάζω ... ειμαι πολύ κουρασμένη ...
θυμάμαι οτι στις ταινίες που βλεπω ...οταν κάποιος εχει τραυματιστεί βαριά ...ολοι του λένε "μην κοιμηθείς ...κρατά τα μάτια σου ανοιχτά ..."
Τι ξέρουν αυτοί ... ειναι πολύ δύσκολο ...νυστάζω τόσο πολύ ...ειμαι τόσο κουρασμένη ...
Σειρήνες ακούγονται απο μακρυά ...
Στέφανε ...σκέφτομαι μέσα μου ...
Δεν μπορω να κρατηθώ άλλο ...λίγο θα κλείσω τα μάτια μου ...μονο λίγο ...ίσα να ξεκουραστώ ...δεν θα κοιμηθώ ...υπόσχομαι στον εαυτό μου ...και αφήνομαι ...άλλη μια υπόσχεση που δεν κράτησα ... αγαλίαση ένιωσα και χάθηκα σε εναν κόσμο σκοτεινό και μοναχικό ...
Για μερες χάθηκα στο άγνωστο ...εβλεπα τους γονείς μου ...τους φίλους μου ...την Έλενα ...τον Αλκη ...τον Στέφανο ..."σ αγαπώ "του φώναζα ...και αυτός μου χαμογελούσε και χάνονταν απο μπροστα μου ..."όχι μη φεύγεις !!!σ αγαπώ "του φώναξα πάλι ...και ολοι με μιας χάνονταν απο μπροστα μου ...