Απόλυτα δική σου !

Part 28

Ξύπνησα σε ενα άγνωστο μερος ...
Κοιταξα γύρω μου και ειδα γιατρούς και νοσοκόμες ...ήμουν στο νοσοκομείο ...
Η διαπίστωση μου έφερε όλες τις αναμνήσεις στο μυαλό ...
Το ταξίδι ... το ατύχημα ...το ποσο έξαλλος ήταν ο Στεφανος και το ποσο έτρεχε εκείνη τη μέρα ... "Ο Στεφανος ...!" φωνάξα και ανασηκωθηκα ...
Μορφασα απο τον πόνο ...
διαπεραστικοί ήχοι άρχισαν να χτυπάνε απο τα μηχανήματα γύρω μου ...
Γρήγορα το δωμάτιό μου γέμισε με γιατρούς και νοσοκόμες ...
Ειδα την Έλενα να τρέχει έντρομη και αυτη προς το μερος μου ...
"Ο Στεφανος που ειναι ? πως ειναι ? τη ρώτησα με αγωνία ..."
Δεν μου απαντούσε και άρχισα να ανησυχώ ...
Γιατροί έπεφταν επάνω μου και προσπαθούσαν να με ξαπλώσουν πισω στο κρεβάτι και να με εξετάσουν ...
"Έλενα πες μου !!!" της φώναξα ...
"Ηρέμησε κοριτσάκι μου ...ειναι καλά ...ειπε και τα μάτια της βούρκωσαν ..."
Οι γιατροί την έβγαλαν έξω και για αρκετή ωρα με εξέταζαν ...
Πέντε μερες ήμουνα χωρις τις αισθήσεις μου ...με κρατούσαν σε καταστολή ...μέχρι να ειμαι έτοιμη να ξυπνήσω ...
Μόλις έφυγαν ολοι μπήκε μέσα η Έλενα ...
"Πες μου σε παρακαλώ ...πως ειναι ? που τον έχουν ? ειναι καλά ...?"
Δάκρυα γέμισαν τα μάτια της ...δεν με κοιτούσε ,κοιτούσε χαμηλά ...και η αγωνία μου μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο ...
"Μιλά μου σε παρακαλώ ...τι συμβαίνει ...?"
"Το ατύχημα σας ήταν πολύ σοβαρό ...άγιο είχατε ...είπαν απο την αστυνομία ...η ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν μεγάλη και η σύγκρουση σφοδρή ...πέντε μερες ήσουν έτσι ...είχες εσωτερική αιμορραγία και οι γιατροί δεν ήθελαν να σε ξυπνήσουν ακόμη ...φοβήθηκα τόσο πολύ Μυρτω ...νόμιζα πως θα σε έχανα ..."είπε και με αγκάλιασε κλαίγοντας ...
"Ο Στεφανος ...? " ψέλλισα μουδιασμένη ...φοβούμενη την απάντηση ...
"Ο Στεφανος ... ειναι καλά ...ειχε τις αισθήσεις του οταν έφτασαν τα ασθενοφόρα ...φώναζε να σώσουν πρώτα εσένα ...Ο ίδιος ήταν εγκλωβισμένος στη θέση του ...δεν μπορούσε να κουνηθεί ...τα πόδια του ειχαν σφηνώσει ...πηρε πολλή ωρα μέχρι να τον απεγκλωβίσουν ...
Οταν τον έβγαλαν ... δεν μπορούσε να τα κινήσει και οι γιατροί αμέσως του έκαναν εξετάσεις ...ευτυχώς δεν ήταν κατι σοβαρό ..."
Ανακούφιση ένιωσα ...άφησα μια ανάσα που δεν κατάλαβα οτι κρατούσα ...
"Βοήθησε με σε παρακαλώ να σηκωθώ ...θελω να τον δω ...εχω ανάγκη να τον δω ,να βεβαιωθώ οτι ειναι καλά ..." είπα και πήγα να σηκωθώ ...
"Μυρτώ..."ψέλλισε η Έλενα ..."Δεν μπορείς να τον δεις ..."
"Τι εννοείς ..? "γυρίσω και την κοιτάω στα μάτια ...
"Εφυγε ...εφυγε Μυρτώ ...δεν θέλει να σε δει ..."
Δε μπορεί ...όνειρο ειναι ... ενα κακό όνειρο ...δεν εχω ξυπνήσει ακόμη ...θα ξυπνήσω και ολα θα ειναι οπως πριν ...οπως παλιά ...τότε που γελούσαμε ο ένας με τον άλλο ...τότε που κάναμε έρωτα όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί ...τότε τις ευτυχισμένες μερες ...
Δάκρυα τρέχουν απ τα μάτια μου ...δάκρυα πολλα που καταλήγουν σε λυγμούς ...
Η Έλενα με παίρνει στην αγκαλιά της ...