Απόλυτα δική σου !

Part 21

Ανοίγω την πόρτα και αυτο που αντικρίζω με σοκάρει ...
"Στέφανε ..." Ψελλίζω ....
Τα μαλλια του ειναι ανακατεμένα , τα χείλη του σκισμένα ...
μπαίνει μέσα παραπατώντας και σωριάζεται στον καναπέ ...
"Τι σου συμβαίνει ...τι χάλια ειναι αυτα ..."
"Ο άλλος ειναι πολύ χειρότερα ..." λεει και χαμογελάει πονηρά ....
"Ποσο χρόνων εισαι ...? τσακώνεσαι σαν τον έφηβο ..."
"Για σένα ...μονο για σένα Μυρτω ... για σένα γίνομαι παιδί ... για σένα χάνω καθε λογική ...για σένα Μυρτώ ... Γιατι με άφησες ...δεν με θέλεις πια ..?"
Ειπε και χαμήλωσε το βλέμμα του ...
Έπιασα το πρόσωπό του στα χέρια μου ...τι θα κανω μαζι του ...με αυτο το μικρό ανώριμο αγόρι στην ψυχή ...
"Αυτο κατάλαβες ...? κοίταξε με στα μάτια και πες μου αν αυτο καταλαβαίνεις ...! Δεν βλέπεις ποσο καίγομαι για σένα ? λίγο πριν σου είχα στείλει μήνυμα πως μου λείπεις ...Ερχόμουν να σε βρω ...να σου πω ...πως δεν ζω χωρις εσένα ..." του είπα και τον φίλησα απαλά στα χείλη ...
Μορφασε απο τον πόνο ...
"Αυτα παθαίνεις οταν δράς παρορμητικά σαν έφηβος ..." του είπα ..
"Αξίζεις καθε πόνο ... δεν θα τον άφηνα ατιμώρητο που τόλμησε να απλώσει τα χέρια του σε κατι δικό μου ...Εισαι δίκη μου Μυρτω ...πες το μου ...εχω ανάγκη να το ακούσω ..."
"Ναι ειμαι δίκη σου ...μονο δίκη σου ..."
"Μην ξαναφύγεις μακρυά μου Μυρτω ... υποσχέσου το ...!" ειπε φιλώντας μου το λαιμό ...
Ποσο μου έλειψε το άγγιγμα του ...
"Υποσχέσου Μυρτω ....!"
Τον κοίταξα στα μάτια ...σαν μικρό παιδάκι έμοιαζε ...ευάλωτος και τρομαγμένος ...
"Ποτε ξανά ..!" του απάντησα για να τον ηρεμήσω ...
Άρχισε να με φίλα παντού στα χέρια ...στο πρόσωπο ...και να μου ψιθυρίζει γλυκόλογα και υποσχέσεις ...
Μου έκανε έρωτα όλο το βράδυ ...γλυκά και τρυφερά ...σαν να ήμουν εύθραυστη κούκλα ...
Το ξημέρωμα μας βρήκε αγκαλιά ...
"Παω να μας φτιάξω πρωινο ...θελω να σε περιποιηθώ σημερα ,ως αποζημίωση που με φρόντισες χτες ..." ειπε χαρούμενος ...σαν μικρό σκανταλιάρικο παιδι ...
" Εντάξει ...κακόμαθέ με...μ αρεσει !θα κανω ενα ντουζάκι και θα έρθω ..."
" Μηπως θέλεις παρέα ...? " λεει πονηρά ...

"Όχι ...!!!μεινε εκεί που εισαι , δεν θα μπορω να παρω τα πόδια μου σε λίγο ..." του είπα εφυγα προς το μπανιο κλειδώνοντας την πόρτα για να ειμαι σίγουρη...
Όλη την ημέρα την περάσαμε μαζι ...μιλώντας ...γελώντας ...και πειράζοντας ο ένας τον άλλον ...
Η τελεια μέρα ...να χανόμαστε ο ένας μέσα στον άλλον ξανά και ξανά ...
Η υπόλοιπη εβδομάδα κύλισε γρήγορα ...

Είμασταν σπιτι μου και ειχαμε κανονίσει να βγούμε ,με την Έλενα και τον Πέτρο ...Είχαμε καιρο να βρεθουμε ... οποτε ειπαμε να βγούμε ολοι μαζι να γνωριστούν και μεταξυ τους ...
"Μωρό μου θα μου φέρεις λιγάκι το ρολόι μου απο το συρτάρι ...? " του φώναξα ..
"Αμέσως κυρία μου ...!" μου απάντησε ...γλυκά ...
Αργούσε να μου το φέρει και πήγα να τον βρω...
"Που εισαι βρε μωρό μου ...?γιατι αργείς ..." του είπα ...
Γυρίζει προς το μερος μου και τον βλεπω να κρατάει τον φάκελο με το εισιτήριο και το γράμμα που μου άφησε ο Άλκης ...
Το βλέμμα του θόλωσε ...το κρατούσε σφικτά στα χέρια του και τα μάτια του ειχαν σκουρίνει από θυμό ...
"Τι ειναι αυτο Μυρτώ...? ποτε θα μου το έλεγες ...? γιατι δεν μου το είχες δείξει τόσο καιρο ...? Έπαιζες μαζι μου ...? ήθελες να περάσεις καλά μαζι μου και έπειτα να τρέξεις κοντα του...ήθελες να δοκιμάσεις πρώτα ποιος σου κάνει για να αποφασίσεις ?"
"Τι ειναι αυτα που λες μωρό μου ...θα σου το έλεγα ...απλά δεν βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία ...Εχω ήδη μιλήσει μαζι του και του ξεκαθάρισα τα αισθήματα μου ...όσο για το ταξίδι ...ειναι καθαρά επαγγελματικό ...ειναι μεγάλη ευκαιρία για το γραφείο μας ...και μου ζήτησε να παω αργότερα να τον βοηθήσω ..."
"Τι...τι ειναι αυτα που μου λες Μυρτω ....!!!θέλει να σε παρασύρει εκεί μόνη σου μαζι του ...να σε ξεμοναχιασει ...αυτο ειναι το σχέδιό του και εσυ μου λες οτι το σκέφτεσαι καν να πας ...Ειναι ερωτευμένος μαζι σου και εσυ θες να πας εκεί μόνη σου , μαζι του ...?" φώναζε έξαλλος ...
" Ο Άλκης ήταν παντα εκεί για μένα ...δεν μπορω να του αρνηθώ τη βοήθεια μου οταν τη ζητήσει ...μη γίνεσαι παράλογος ..."
"Παράλογος ...?"σχεδόν ούρλιαξε ... "παράλογος ...?"δεν το πιστευω αυτο που ακούω ...εγω ο βλάκας σε αγαπάω ....λιώνω για σένα ...μου κρύβεις πράγματα και τα ανακαλύπτω τυχαία και ειμαι εγω ο παράλογος ...?"
Εχω αρχίσει να κλαίω ...δεν ξερω γιατι το κανω ...τα δάκρυα τρέχουν μόνα τους ...!
Με κοιτάζει μπερδεμένος ...σαστισμένος ...μπορω να διακρίνω την εσωτερική του πάλη ...
Αρπάζει τα κλειδιά του και φεύγει χωρις να μου πει κουβέντα ...