Απόλυτα δική σου !

Part24

ΜΥΡΤΩ

Ετοιμάστηκα για να συναντήσω τον Αλκη ...
Ήθελα να δείχνω όμορφη για να φτιάξω και την ψυχολογία μου ...δεν άντεχα άλλο κλάμα ...
Είχα ανάγκη να βγω και να ξεχαστώ !
Έβαλα το αγαπημένο μου μπλε σκούρο φόρεμα ...έκανα τα μαλλια μου απαλές μπούκλες ...και έβαλα τις ψηλοτάκουνες γόβες μου .Βαφτηκα απαλά και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη ...
Τις τελευταίες μερες είχα γίνει σκιά του εαυτού μου ...με λίγο μακιγιάζ και λίγη περιποίηση κατάφερα να καλύψω τα σημάδια της απώλειας του ...
Η οθόνη του κινητού μου άναψε ..." σε περιμενω απο κάτω " έγραφε το μήνυμα του Αλκη "
Πήρα τα κλειδιά μου και κατέβηκα να τον συναντήσω ...
"Ήρθα και εγω...!" του είπα και γύρισε να με κοιτάξει ...
Δεν μιλησε για λίγη ωρα ...με κοιτούσε απο πάνω μέχρι κάτω ...
"Εισαι πανέμορφη Μυρτω ... "
Του χαμογέλασα ... Ήδη ένιωθα καλύτερα ...

Φτάσαμε στο εστιατοριο και ήταν πολύ όμορφα ...μιλούσαμε για διαφορα ,γελούσαμε ...τα λέγαμε οπως παλιά σαν δυο καλοί φίλοι ...
Περνούσαμε υπέροχα .Μου μίλησε για τη δουλειά στο Μιλάνο ,μου ειπε ολες τις λεπτομέρειες και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω ...
"Δεν ειμαι σίγουρη ακόμη ...άσε με να το σκεφτώ ..."του απάντησα ...
Μέσα μου ήλπιζα ...πως θα άλλαζαν τα πράγματα ...πως ολα ήταν μια παρεξήγηση και πως ο Στεφανος θα ερχόταν μετανιωμένος να με πάρει στην αγκαλιά του , να μου πει πως με θέλει και πως ολα θα ήταν οπως πριν ...
Χαμογέλασα στη σκέψη ...αναστέναξα και σήκωσα τα ποτήρι μου να πιω λίγο κρασί ...
Τότε ήταν που τον ειδα ...να μπαινει με αυτήν την ξανθιά ...και αυτη να τον κρατάει αγκαζέ ...Κάθισαν στην άλλη άκρη του μαγαζιού ...ωστόσο ειμαι σίγουρη πως με είδε ...αλλα αδιαφόρησε ...
Και εκείνη πια ...τον κοιτούσε στα μάτια και με καθε ευκαιρεία τρίβοταν πάνω του ή του χάιδευε το χέρι ...
Αυτο ήταν ...δεν θα κανω άλλο το κορόιδο ...Ειναι σαφές το μήνυμα που μου στέλνει ...Γυρίζω στον Αλκη και του λέω ...
"Ξέρεις κατι ... το σκέφτηκα ...θα έρθω μαζι σου ...εχεις δίκιο ειναι μεγάλη ευκαιρία και για εμένα και θελω να σε στηρίξω ...θα έρθω ..."
Το πρόσωπο του Αλκη φωτίστηκε ολόκληρο ...λες του ειχαν πει τα καλύτερα νέα στον κόσμο ...
"Αλήθεια μου λες Μυρτώ ? θα έρθεις τελικά ? το αποφάσισες ?...με κανεις τόσο χαρούμενο σε ευχαριστω ..."
"Δεν το κανω μονο για σένα Αλκη ...το εχω ανάγκη και εγω ...να φύγω μακρυά για λίγο καιρο ..."
"Τι συμβαίνει Μυρτώ ...μίλησε μου νοιάζομαι για σένα ...θελω να εισαι ευτυχισμένη ..."
Τον κοιτάζω και δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ και εγω η ίδια ...φοβάμαι να το πω με λόγια ...γιατι έτσι θα σημάνει το οριστικό τελος ...
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και του λέω ...
"Πίστεψα πως βρήκα το άλλο μου μισό ...το μισό της καρδιάς μου ...αλλα τελικά έκανα λάθος και αυτο το λάθος πονάει πολύ ..." είπα και κοίταξα προς τη μεριά της πηγής του πόνου μου ...
Με κοιτούσε και εκείνος ...με θράσος ...χωρις ντροπή ..!
"Παμε σε παρακαλώ να φύγουμε ...ειμαι κουρασμένη και με πείραξε το κρασί ..." είπα στον Αλκη και σηκωθήκαμε μαζι ...
Μέχρι να με παει στο σπιτι μου ...μου εξήγησε όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού μας ...σε δυο μερες θα φεύγαμε ...και ολα θα έμεναν πισω ...θα ήταν ολα παρελθόν ...θα ήταν το τελος ...

Εκείνο το βράδυ κάποιος την ακολούθησε και έμεινε κάτω απο το σπιτι της όλη τη νύχτα κοιτάζοντας το παράθυρο της ...παλεύοντας με τον εγωισμό του και τον πόθο του για κείνη...κάποιος που την αγαπούσε πολύ και απο την αγάπη αυτη πονούσε και δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί ...
Τα λάθη και των δυο πολλα ,λάθη που τους κρατούσαν μακρυά ...εγωισμός που έμπαινε ανάμεσα τους ...
Αγάπη ...μια τόσο μικρή λέξη ...τόσο απλή ...γιατι ομως να ειναι τόσο πολύπλοκη ?