Απόλυτα δική σου !

Part 32

Αποφάσισα να βγω επιτέλους απο το σπιτι ...μετα βέβαια και απο την επίμονη παρότρυνση της μητέρας μου ...ηθελα πια και εγω να συναντηθώ με παιδικούς φίλους ,να ξαναδώ τα μέρη που λάτρεψα ...και ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα ...
Πήρα τηλεφωνο την φίλη μου , την Μίνα ,φίλες απο το σχολείο ...ενθουσιάστηκε οταν με άκουσε και δέχτηκε με χαρα να βρεθουμε να τα πούμε .
Πήγαμε στο αγαπημένο μας καφέ ...εκεί που πηγαίναμε μαθήτριες ακόμη ...οταν κάναμε καμμία φορα κοπάνα απο το σχολείο ...
"Ποσο χάρηκα που με πηρες τηλεφωνο Μυρτώ ...πολύ χαίρομαι που ήρθες και που θα εχουμε την ευκαιρεία να τα πούμε "...μου ειπε
"Και εγω πολύ χαίρομαι Μίνα μου ...καιρο τωρα ηθελα να κατέβω στο νησί , αλλα λόγω υποχρεώσεων , δεν ήταν δυνατό .Με την πρώτη ευκαιρεία που βρήκα ...να μαι ..."
Μιλούσα για ωρες ...θυμηθήκαμε τις φάρσες που κάναμε παλιά ,τις ανέμελες μερες στο σχολειο ...μιλήσαμε ακόμη για παλιούς συμμαθητές και παλιούς έρωτες ...Περνούσαμε πολύ όμορφα ...επιτέλους το μυαλό μου ξέφυγε λιγάκι ...το είχα ανάγκη να ξεχαστώ λίγο ..!
Μετα απο λίγη ωρα πληρώσαμε και φύγαμε ...χωριστήκαμε με την υπόσχεση πως θα βρεθουμε πάλι σύντομα να τα πούμε και μάλιστα την επόμενη φορα θα βρισκόμασταν όλη η παλιοπαρέα ...
Αποφάσισα να γυρίσω σπιτι με τα πόδια ,ήταν ενα υπέροχο απόγευμα και είχα όρεξη για περπάτημα .
Χάζευα γύρω μου τις βιτρίνες καθώς περπατούσα και ξαφνικά βλεπω σε μικρή απόσταση κοντα μου τον Νίκο ..!
Τον πρώτο μου έρωτα ,τον άντρα για τον οποίο αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το νησί κάποια χρόνια πριν ...
Τρομοκρατήθηκα ...δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω και αυτο αυτη τη στιγμή ...δεν ήξερα και πως θα αντιδρούσε σε μια ενδεχόμενη συνάντηση μας ...το παρελθόν ειχε δείξει πως ήταν καλύτερα να είμαστε μακρυά ο ένας με τον άλλο .
Πριν προλάβω να αλλάξω πορεία γύρισε το βλέμμα του επάνω μου και στάθηκε στα μάτια μου .
Ξεκίνησε προς το μερος μου και εγω είχα σταθεί εκεί ακούνητη ,δίχως να μπορω να αντιδράσω . Ακόμη τον φοβόμουν ...οι άσχημες αναμνήσεις άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό μου ...
Σε μια στιγμή διαύγειας ...κανω μεταβολή και ξεκινώ να φύγω ...
"Μυρτώ !!! ....σε παρακαλώ περίμενε ..."φώναξε
Κοντοστέκομαι ...δεν ξερω αν ειναι σωστό ...ομως οπλίζομαι με θάρρος ...
Δεν ειμαι πια άλλωστε η ίδια γυναίκα ...
Αποφασίζω να τον αντιμετωπίσω ,δεν θα κρύβομαι πια ...κανεις δεν θα με ελέγχει ,ουτε θα με τρομοκρατεί ...
Γυρίζω προς το μερος του
Στέκεται μπροστα μου και με κοιτάζει ...με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια ...
"Σε ευχαριστω που δεν έφυγες ..." λεει
Δεν του λέω τιποτα ,περιμενω να δω τις προθέσεις του ,να δω τι εχει να μου πει μετα απο όλο αυτον τον καιρο .
"Όλο αυτον τον καιρο ανυπομονουσα γι αυτη τη στιγμή ...να σε δω απο κοντα ,να μιλήσουμε .Απο τη μέρα που έφυγες περίμενα την επιστροφή σου ."
"Δεν εφυγα μόνη μου ,μ ανάγκασες να φύγω ..." του λέω με θάρρος !Δεν ξερω απο που πηγάζει όλο αυτο το θάρρος ,αλλα νιώθω γενναία !
"Ναι εχεις δίκιο ,οτι και να πεις εχεις δίκιο Μυρτώ !Σε παρακαλώ ...θέλεις να καθίσουμε λίγο να τα πούμε ?" μου λεει
Το σκέφτομαι λίγο πριν απαντήσω , αλλα θελω να ακούσω τι εχει να μου πει ...
Στο κάτω κάτω είμασταν φίλοι χρόνια ...όλη μου τη ζωη τον ήξερα ...ήταν ο καλύτερος μου φίλος ...νόμιζα πως χρωστούσαμε πια ο ένας στον άλλο αυτη τη συζήτηση .
"Εντάξει ...νομίζω πως τωρα ήρθε η ωρα να τα πούμε ,τωρα πια ειμαι έτοιμη ..."του απάντησα .