Aşk mı daha güçlü gelecekti bu bedende,
Yoksa
Ruhunu hakimiyeti altına almış güçleri mi?
-
Thlia Klein... Henüz dört yaşında güçlerinden habersizken, kendisinin neden olduğu bir yangında ailesini trajedik bir şekilde öldürdü.
Güçlerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Thalia'nın göz göze geldiği çocuk. ♡_♡
₪
Oksijeni al, karbondioksiti dışarı ver Thalia...
İçimden tekrar ettiğim bu cümleyi uygulamalı olarak deniyordum. Ama sadece denediğim ile kalıyordum.
Yıllarca eğitimini aldığım şeyleri uygulayamıyordum!
Duygu patlamamı önlemek adına, bir çok meditasyon dersleri; tehlikeli veya herhangi olası bir durumda ne yapmam gerektiğine yönelik, ikonları ve onların yeteneklerini anlamaya yönelik bir çok ders ve eğitim almıştım.
Fakat şuan, beynimdeki bilgiler eriyerek kulaklarımdan ve burnumdan akıyordu. Kitlenmiş gibiydim.
Hatta gibisi yok, cidden kitlenmiştim. Vücudum, adeta davranışlarım yüzünden kendi ile savaşıyordu.
Duygularımı kontrol altına almak için verdiğim iç savaş, savaşların en büyüğüydü....
Usulca gözlerimi kırpıştırdığımda artık bir şey yapmak zorunda olduğumu biliyordum. Her ne kadar şuan heycanım bedenimdeki damarlarımın içinde bulunan kanıma karışsada bunu kontrol altına almalıydım. Alabilirdim değil mi?
Bir kaç dakika düşüncelerim beni esir altına alırken; bana doğru attığı bir adım, tüm rolleri değiştirerek beni, düşüncelerimi esir altına almamı daha sonrasında ise düşüncelerimi bir mahzene kapatmamı sağlamıştı. Her ne kadar kafamın içindeki o mahzeni yaratan yine düşüncelerimin kendisi olsa da...
Pekiâlâ cidden düşünmeyi keseceğim.
Her bir saniye büyüyen gözbebeklerimi derin mavi gözlerden alarak ayaklarıma sabitledim ve ayaklarımın hedefine, çıkışa, doğru hızlı adımlarla yürüdüm.
"Dur!"
Arkamdan gürültülü müziğin arasından zor seçebildiğim ses ile adımlarımı daha da hızlandırdım. Bir kaç kere daha durmamı söylese de ben her seslenişinde bir tık daha hızlanıyordum.
Sonunda dışarı çıktığımda soğuk ve sert hava yüzüme çarparken yürümek ile koşmak arasında kalan adımlarım, arkadan gelen adım sesleri ritmini biraz daha arttırdı.
Niçin peşimden geliyordu?
Arkama bakmamak için kendimle savaş verirken dayanamayarak ona yandan baktım; onu ilk gördüğüm de mavi gözleri dışında pek inceleme fırsatı bulamamışken, şimdi siyah saçları ve keskin yüz hatları dikkatimi çekmişti.
Tekrar önüme döndüğüm de ara sokakların birine girdim. Nereye gittiğimi bilmeden tekrar ve tekrar döndüğüm de adım sesleri benden uzakta geliyordu.
