Gerçekle Yüzleşmek

8- Kahramanım

Ece'nin ağzından...

Bedenim acıyla yanarken nefes almaya çalışıyordum. Arda direkt olarak gözlerime bakıyordu. Burnundan çıkan dumanları görür gibiydim.

Hızla yanıma gelip Ezgi'nin ellerini boynumdan kurtaran Arda'yı delice öpmek istiyordum. Kendimi güçlü göstermak isteyip de Ezgi'yle zıtlaşmak pek iyi olmamıştı benim için. Neyseki Arda çığlıklarımı duyup imdadıma yetişebilmişti. Gözlerimi kapatıp mululuktan ağlamaya hazırlanan yaşlara izin verdim.

Arda Ezgi'yi iteklerken adamların onları ayırmaya çalıştığını gördüm. Bedenim acıyla kıvranırken sesleri duymakta zorlanıyordum.

Arda dizlerinin üzerine çöküp yüzüme doğru eğildi. Kanımın buluştığı saçlarımı yüzümden çekerken endişeli gözleri bedenimi tarıyordu.

"İyi misin ?"

"Turp gibiyim. " dedim. Gülmek isteyince göğüsüme yayılan acıyla yüzümü ekşittim.

"Ona bedelini ödeteceğim ama şimdilik önceliğim sensin. "

"Neden daha erken duymadın ki çığlıklarımı ?" Yumuşayan sesime hakim olamıyordum.

Cevap vermeyerek bir kolunu boynumun altına geçirdi, diğerini de dizlerimin altına geçirdikten sonra beni kaldırarak depodan çıkardı. Temiz hava akciğerime yayılırken parmaklarımı Arda'nın tişörtüne geçirdim. Yine parfümünü sıkmıştı. Gülümsedim.

"Doktor çağıracağım. Çok hırpalamış seni. "

Kollarımı boynuna dolayarak karşılık verdim. Yanında olmak kendimi güvende hissettiriyordu. Evin kapıları görevliler tarafından açıldıktan sonra loş ışığın altında merdivenlerden çıkardı beni. Odasına girmeden önce kapıda bekleyen kadına doktor çağırmasını söyledikten sonra beni yatağına yatırdı.

Güçlükle açık tuttuğum gözlerim odasında gezindi. Dolapları, duvarları, halısı ve hatta çarşafları bile siyah ya da giri rengindeydi.

Başka bir deyişle karanlığa boğmuştu sanki kendini.

"Odamı beğendin mi ?" Dedi kapıyı kapatırken.

"Karanlık. "

"Karanlığı seviyorum. "

"Normal şartlar altında bir kahkaha atardım ama canım çok yanıyor. Yaptım farz et. " dedim ona bakarak.

Çift kişilik yatağının kenarına oturdu. Eğilip alnıma öpücük kondurdu. Ediz görseydi ortalık kan gölüne dönebilirdi herhalde.

"Sevgilim olduğunu unutuyorsun, herhalde. "

"Şuan benim odamdasın. Mızmızlanma da tadını çıkarayım. "

"Tek gecelik ilişki yaşayabileceğin kızlardan olmadığımı söylemiştim sana. "

"Hasta değil misin sen ? Ne çok konuşuyorsun !" Dedi gülerek. Elimi tutması damağımın karıncalanmasına neden oldu.

Normal insanların elleri, ayakları uyuşuyordu da benim niye ağzımın içi uyuşuyordu Allahım ?!

"Haklısın. Beni eve götür. " dedim doğrulmaya çalışırken elini omzuma koyarak beni geri yatağa yatırdı.

"Yarın gidersin. Annene de arkadaşında kalacağını söylersin. "

"Ama..."

Sözümü yarıda kesti. "Gidemezsin. Seni eve kilitlememi istemiyorsan itiraz etmeye son ver."

"Sana salak olduğunu söylemiş miydim ?" Dedim kaşımın birini kaldırarak. Gülemiyor olsam da ona imalı imalı bakışlar atabilirdim.

"Defalarca hem de. " güldü ve yanıma uzandı. Ona yer açtım.