Gerçekle Yüzleşmek

26- Seçimler

"Beni sen delirttin. "

Diyen Ediz'in suratına tokatımı patlattım. Şaşkınlıkla bana baktı.

"Buna sen izin verdin. Hayatıma burnunu sokmaktan vazgeç. " dedim tükürürcesine ve kafenin çıkışına doğru yürümeye başladım. Arkama baktığımda Ediz'in aynı yerde, elleri ceplerinde bana baktığını gördüm.

Ona acımıştım.

Otoparkta duran Arda'nın arabasına bindiğimde kapıyı öfkeyle çarptım.

"Bir şey mi yaptı sana ? Bu öfke ne ?"

"Ahmak. "

"Bana aptal dersin, bahsettiğin Ediz olmalı. "

"İki yüzlü tımarhane kaçkını. "

"Ne olduğunu bilmiyorum ama bu hoşuma gitti. "

Arda'nın alayla güldüğünü duyunca bakışlarımı yoldan ayırıp ona diktim ve öfkeyle baktım. Bakışlarımı fark edince yüzü ifadesiz hale geldi ve yapmacık öksürüklerinin ardından arabayı çalıştırdı.

"Pekala. Gidelim. "

Bakışlarımı anladığı için memnun olarak önüme döndüm ve küfürler savurmaya devam ettim. Bütün günümü de ona küfür ederek geçirdim.

Arda ve Ezgi'yle eve geldiğimizde ceketimi koltuğa fırlattım ve yığılır gibi koltuğa oturdum. Gözümü kapatıp başımı midere bıraktım. Ezgi ve Arda'nın da karşıma oturduğunu ayak seslerinden anladım.

"Bu akşam burada kalacağım. " dedim gözlerim kapalıyken.

"Sen nasıl istersen. " Arda'nın sesini duyunca gözlerimi araladım ve belimi dikleştirdim.

"Özür dilerim. Bugün size çok çektirdim. "

"Merak etme. Alışığız biz. "

Ezgi'ye öfkelenerek elime geçirdiğim yastığı fırlattım. Gülerek yastığı tutarken Arda da beni savundu. "Kız arkadaşımı rahat bırak. "

"Sen de hemen sat beni. "

"Aferin aşkıma benim. " dedim ve sırıtarak Arda'nın kucağına oturdum. Kollarımı boynunu doladıktan sonra söylenmesine izin vermeyerek dudaklarımı onunkilere bastırdım.

"Sanırım dayanamayacağım. " Ezgi'nin sesiyle güldüm ve yanlışlıkla Arda'nın dudağını ısırdım. Acıyla geri çekildiğinde öfkeyle Ezgi'ye baktım.

"Yaptığını gördün mü şimdi Ezgi !"

"Yuh. Ben bişi yapmadım ki. " ellerini yüzünün iki yanına kaldırdı.

"Özür dile. " derken kendimi anne gibi hissettim.

Ezgi kahkaha atarak merdivenlere koşarken bize bağırdı. "Hayır. Oh olsun kardeşim !"

Ona karşı çıkmak üzere ağzımı açtığımda Arda eliyle kapatarak beni susturdu.

"Boşver şimdi kardeşimi. Bana Ediz'le konuştuklarınızı anlatacaktın. "

"Ben... Şimdi anlatamam. "

Arda bana merakla baktı. "Sana güvenmemi istiyorsan bir şey saklamamalısın. "

"Anlatacaklarımı Ezgi'nin de duyması gerekiyor. Yemekte, aptal sevgilim. Sabret biraz. "

Kucağından kalktığımda bileğimden çekerek geri oturttu. "Peki. Ama şimdilik bana biraz zaman ayır. " gözlerindeki arzuyu gördüğümde gülümseyerek kollarımı ona sardım.

Yaptığım tostu Ezgi'nin tabağına koyduktan sonra sandalyeme oturdum.

"Ciddi olamazsın ? Diyette olan birine beyaz ekmek, kaşar ve sucuk mu yediriyorsun ? Üstüne salça bile sürmüşsün. "