Gerçekle Yüzleşmek

15- Sana Aşık Mıydım Acaba ?

Evet Canlar :D harika bir bölüm oldu bence. Sizin de hikaye hakkındaki yorumlarınızı merakla bekliyorum ve bir de votelerinizi asjfkgşihjhag bölüm şarkısı var ki ben severek dinliyorum son zamanlarda şarkının hastası oldum. Bir de Arda'nın resmi var oyyş Aptal'ım asjflfşgigmns ayrıca geçen gün resimlere falan bakarken Arda karakteri olarak karar verdiğim kişinin aslında eşcinsel olduğunu öğrendim. bütün yakışıklı çocuklar gay çıkmak zorunda mı yaaaaaaaaa ...

Ece'nin ağzından...

Gözlerimi araladığımda beyaz ışıktan gözlerime acı saplandı. İnleyerek elimle gözlerimi kapattım. Etrafa bakındığımda Yağız'la göz göze geldim. Gülümseyerek yatağımın kenarına oturdu. Elimi tuttuğunda koluma serum takıldığını fark ettim. Doğrulmaya çalışırken Yağız bana engel oldu.

"Dinlenmelisin. "

"Neden hastanedeyim ?" Dedim olanları hatırlamaya çalışarak.

"Birileri seni hastaneye getirmiş. Bana da Ezgi haber verdi. "

"Onun ailesi getirdi. "

Yutkundum. Elimi saçlarımın arasına geçirdim. Yere düşmemle kafamın arkasına darbe yemiş olmalıyım ki yara vardı ve avcum büyüklüğünde beyaz bir bant yapıştırılmıştı.

Arda'nın okuldan ayrıldığına inanamıyordum.

"Annemler nerede ?" Dedim. Aramızın bozuk olması yanıma gelmeyecekleri anlamına gelmiyordu.

"Konya'daki düğüne gittiler. Haftasonu yoklar. "

"Yaralandığımı biliyorlar mı ?" Soruma karşılık Yağız başını olumsuz anlamda sallayınca geçerli bir bahaneleri olduğu kanaatına vardım.

Bir süre sessizce bakıştıktan sonra Yağız konuşmaya başladı.

"Kendine daha fazla dikkat etmeliydin. "

"Pek iyi bir dönemde değilim. "

"Sorun ne ?"

"Hiçbir şey. "

"Abla..."

Kardeşimin sözünü yarıda kestim ve elimi onun elinden kurtardım. "Beni yalnız bırak, Yağız."

"Nasıl istersen. Ben yemek birşeyler alayım sana. "

Cevap vermeyerek örtüyü başımın üstüne çektim. Elimi ağrıyan kalbime götürdüm. Gözlerimi yakan yaşların akmasına izin vererek bacaklarımı karnıma çektim.

Arda'nın benden vazgeçmesinden sonra bir de okuldan ayrılması beni yaralamıştı.

Eskiden Ediz için hissettiklerim şimdi de Arda içindi. Onu sevdiğime inanamıyordum. Onu gibi birine aşık olduğumu düşününce hıçkırıklara boğuldum.

Sabah uyandığımda serumu hemen kolumdan çıkardım. Koltuklardan birinde uyuyan kardeşimi uyandırmamaya çalışarak şifonyerin üzerinde duran elbiselerimi alıp üstümü değiştirdim. Telefonumu kaptığım gibi odanın dışına çıktım. Hastane koridorunda ilerlerken taksi çağırdım. Şöföre işaret ettiğim yerlerden gitmesi söylerken başımdaki yara sızlıyordu. Ağaçlık alanda bulunan Arda'nın evine geldiğimde korumalar merakla bana baktı. Beni tanımış olmalıydılar. Yanlarına gidip gülümsedim.

"Arda'nın arkadaşıyım ben. "

"Bize geleceğiniz haber verilmedi. "

"Süpriz yapacaktım. " ellerimi belime götürerek şirin görünmeye çalıştım. Adam beni baştan aşağı süzdükten sonra iki metre ötesindeki arkadaşına döndü.