My F*cked Up Life (Original)

2. Grapje...

{Daan}

Ik klop op de bank. Melissa loopt naar me toe en gaat naast me zitten. Ik zie dat Lauren door heeft wat ik wil. Ze gaat heel dicht bij me zitten en legt haar hand op mijn schouder. 'Melissa, ik hoop dat je niet boos word maar... Lauren en ik zijn samen.' Zeg ik. Mijn zus kijkt me met open mond aan. Het is even stil.

{Lauren}

Ik zit heel dicht naast Daan. Mijn hand ligt op zijn schouder. Hij heeft net voor de grap aan Melissa vertelt dat we verkering hebben. Ik kan m'n lach bijna niet inhouden. Melissa gelooft het echt! 'Melissa? Gaat het wel?' Vraag ik aan haar als het nog steeds stil is. 'Nee. Nee nee nee!' Schreeuwt ze en ze staat op van de bank. 'Melis...' Probeert Daan haar te kalmeren. 'Nee! Ik denk het niet! Dit gaan we niet doen! Weetje, ik dacht dat jij had gezegd dat je Daan echt een player vond, Lauren!' Schreeuwt Melissa naar mij. Daan kijkt me aan. Ik zie woede in zijn ogen. Melissa loopt boos weg. 'Daan, ik heb nooit gezegd dat...' Wil ik zeggen maar Daan onderbreekt me. 'Ik weet het.' Zegt hij. 'Ik speelde gewoon even met haar mee.' 'Maar... Ik kan niet naar huis en ik wil nu echt niet meer met Melissa op één kamer. 'Kom maar bij mij op de kamer.' Zegt Daan. 'Nee, ik slaap wel op de bank hier.' 'Zou ik niet doen. Dan word ze sowieso boos.' 'Ja, oke, je hebt gelijk.' 'Ik ga wel even met haar praten want zo reageren kan echt niet hoor.' Daan loopt de kamer uit naar boven. Ik ga zitten op de bank en pak een boek uit mijn handtas.

{Daan}

Ik loop naar boven. Hoe Melissa reageerde vond ik echt niet kunnen. Ik klop op Melissa's deur. 'Lekker oprotten Daan!' Schreeuwt ze naar me. Ik open de deur. 'Ga weg Daan.' Zegt Melissa. 'Nee, ik ga niet weg. Hoe jij reageerde...' Snauw ik. '...dat kan dus echt niet. EN weet je wat nog het ergste is aan jouw reactie?' 'Nou?' Schreeuwt ze. 'DAT HET EEN GRAPJE IS!' Schreeuw ik zo hard als ik kan. Melissa schrikt ervan. Ze kijkt woedend. 'Wat!?' Zegt ze. 'Het was een grapje! En weet je wat we echt hebben gedaan?! We hebben een video opgenomen voor mijn kanaal. DE 100.000 ABONNEES SPECIAL!' 'Die 100.000 abonnees kunnen stikken!' Schreeuwt Melissa naar me. Ik loop boos de kamer uit. Hoe kan ze dat nou zeggen? Ik kom weer beneden. Lauren zit op de bank. Ze leest een boek. Het is dat ene boek dat ze altijd leest. Ze is best schattig als ze zo zit. Wacht, zei ik dat nou echt? Lauren kijkt op van haar boek. 'Was ze heel boos?' Vraagt ze aan me. 'Nou, echt wel.' 'Ik kon het hier horen. En... die laatste zin... die kon ik horen...' Zegt ze. 'Owh, sorry daarvoor.' 'Nee, maakt niet uit.' 'Waarom kan je eigenlijk niet naar huis?' Vraag ik aan Lauren terwijl ik naast haar op de bank ga zitten. 'Mijn moeder is er vanavond niet maar haar vriend wel... En ik ga hem niet vertellen waarom ik opeens thuis kom terwijl ik ergens zou blijven. Het gaat hem niks aan. Ik vind hem eng.' 'Waarom?' 'Hij doet iets TE lief tegen me. En dan lief met een v.' 'Lief met een v is toch de term van Melissa en jou?' 'Ja...' 'Dat is wel heel erg lief.'

{Lauren}

Daan en ik zitten op de bank. Wat Melissa nu doet kan echt niet. 'Zeker dat je hier wilt blijven?' Vraagt Daan aan me. 'Ja, heel zeker.' Antwoord ik. Melissa komt de woonkamer ingelopen. Ze pakt haar schoenen en loopt de gang weer in. Daan staat op en loopt naar de gang. 'Melis, waar ga je heen?' Vraagt hij. 'Alsof jou het wat aangaat.' Zegt Melissa. 'Dat gaat me inderdaad wat aan.' 'Ik ga met Stefan wat leuks doen oke? Ik blijf wel slapen als je dat wilt.' 'Melis, doe nou niet zo.' 'Hoe doe ik dan?' Zegt ze en ze gaat rechtop staan. Ze kijkt Daan recht in zijn ogen. Ik sta op en kom tussenbeide. 'En nou ff ophouden.' Zeg ik. 'Hou zelf op. Bemoei je er niet mee.' Zegt Melissa tegen me. 'Dit gaat mij wel wat aan.' Zeg ik. Melissa geeft me een harde duw. Ik val achterover en belandt tegen een punt. Alles word zwart.

{Daan}

Ik ren naar Lauren toe. Haar hoofd bloedt. Ik kijk om naar Melissa. Ze staat er al niet meer. Ik hoor de voordeur dichtslaan. Snel pak ik een deken van de bank en leg haar hoofd erop. 'Lauren! Lauren word wakker!' Schreeuw ik. Ik ren naar de badkamer en pak de EHBO koffer. En mam maar zeggen dat die toch niet nodig zou zijn. Ik pak het verband en bind het om haar hoofd. Ik til haar op en leg haar op de bank. 'Alsjeblieft Lauren, word wakker.' Zeg ik tegen haar. Ik pak een glaasje water en zet het naast haar neer. Ik zet de tv aan en pak wat chips. Na uur word ze eindelijk wakker. 'Daan?' Vraagt ze. Ik ga rechtovereind zitten en kijk haar aan. 'Hey, je bent wakker.' Zeg ik. 'Waar is Melissa?' Vraagt ze. 'Die is weg. Naar dat stomme vriendje van d'r.' 'Oh, ze geeft ook al niks om me.' Lauren wil rechtop gaan zitten maar ik hou haar tegen. 'Wat zit er om mijn hoofd?' Vraagt ze en ze voelt aan haar hoofd. 'Ik heb er een verbandje omheen gedaan.' 'Waarom?' Ze weet blijkbaar niks meer. 'Melissa duwde je en toen kwam je met je kop tegen de punt van de tafel.' 'Oh...' Zegt ze. Je ziet de teleurstelling en verdriet in haar ogen. Ik vind het rot voor haar. 'Hey, maak je maar niet druk.' Zeg ik. 'Melissa zal het vast niet zo bedoelen.' 'Ik... Ik snap niet dat ze dat ooit zou doen.' 'Weet je alles van daarvoor nog wel?' 'Ja. Vanaf dat jij weer beneden kwam ben ik alles kwijt.' 'Oke. Dat is maar 1 minuutje geweest.' 'Valt gelukkig mee.' 'Ik heb water voor je gepakt. En er is nog een beetje chips over.' 'Heb je gewoon chips zitten eten?' 'Ehm... Misschien.' 'Jij bent wel echt erg hoor.' 'Wat moet ik dan doen? Je hier alleen laten liggen?' 'Oke dan, voor deze keer is het goed.' Lauren glimlacht naar me. 'Waarom doe je eigenlijk altijd zo aardig?' Vraagt ze aan me. 'Weet ik niet. Ik... vind je denk ik gewoon aardig ofzo.' Zeg ik maar het is gelogen. Ik zou eigenlijk moeten zeggen: ik vind je eigenlijk wel een beetje leuk. Ik ben er niet zeker van maar volgens mij is het wel zo. Maar het is niet wederzijds. Lauren gaat rechtop zitten. 'Oke.' Zegt ze.