My F*cked Up Life (Original)

38. Bang

{Lauren}

Er zijn weer een paar dagen verstreken. Ik zit weer bij Daan. De dokters weten nog steeds niks. Waarom dan niet? 'Daan, als je hier uitkomt zal ik altijd bij je blijven. Ik stop met mijn carrière en dan gaan we samen weg hier. Met z'n tweeën. Er is teveel ellende in Kaatsheuvel.' Zeg ik. Op dat moment komt mijn manager binnen. 'Lauren.' Zegt hij. 'Hoi.' Zeg ik. 'We gaan volgende maand beginnen aan het nieuwe seizoen van Drama. 'Owh, oke.' Zeg ik.

Ik zit thuis op de bank. Het bezoekuur was over, dus ik moest naar huis. Ik heb niet veel andere dingen te doen. Dan gaat de bel. Ik loop naar de deur. Het is Nick. 'Hoi. Kom binnen.' Zeg ik. Nick en ik hebben elkaar al een tijdje niet gesproken. Nick loopt naar binnen. Ik doe de deur dicht en loop achter hem aan naar de woonkamer. 'Melissa wil dat je langskomt.' 'Waarom? Ze moet me niet.' 'Dat is niet waar. Ze heeft er zoveel spijt van. Van alles.' 'Waarom heeft ze het dan gedaan ?' Vraag ik. 'Ik weet het niet. Maar het gaat heel goed met haar nu.' 'Ik weet nie hoor...' 'Ja, dat je weet je wel. Ze wil je heel graag zien. Ze wil dat alles weer wordt zoals het was voordat jij en Daan samen waren.' 'Dus dat ik weer haar allerbeste vriendin ben en Daan en ik gewoon vrienden zijn?' 'Nee. Ze wil wel dat jullie samen blijven.' 'En haar gevoelens voor Daan dan?' 'Weg.' 'Hoe dat zo?' Nick krijgt een rood hoofd en kijkt naar de grond. 'Ooooowh, ik snap het al.' Hij lacht. 'Weet je zeker dat je niet wilt?' 'Ik ga morgen wel even langs. Is dat goed?' 'Ja. Je kan om 12 uur langskomen.' 'Oke.' 'Ik wacht je op bij de ingang.' 'Oke. Tot dan.' Nick vertrekt weer. Ik plof op de bank en start Netflix op.

De volgende dag zit ik in de auto richting Melissa en Nick. Mijn telefoon gaat af. 'Hey Laur. Ben je er bijna? Ik sta hier al een halfuur. Waar blijf je?' Zegt Nick een beetje boos. 'Sorry. Ik ben laat.' 'Ja. Dat heb ik door.' 'Echt ik ben er bijna!' Zeg ik. Nick hangt op. Na 5 minuutjes kom ik aan op de parkeerplaats. Ik parkeer mijn auto op de eerste de beste plek die ik zie en ren naar de ingang. 'Nick! Ik ben er!' 'He he. Eindelijk. Het is al 10 over half 1.' Zegt hij. 'Kom.' Hij loopt het gebouw in. Ik loop snel achter hem aan. We lopen door een grote ruimte. Het is een soort reuze woonkamer. Er zitten allemaal mensen. 'Dit is de bezoekruimte maar ik neem jou lekker mee naar haar kamer. Ze is laatst verplaats naar een betere en mooiere afdeling. Dankzij mij.' Ik lach. 'Mooi.' Zeg ik.
'Entree.' Zegt Nick als we voor Melissa's deur staan. Nick klopt op de deur. 'Binnen.' Roept Melissa. Nick opent de deur en laat me binnen. 'Lauren!' Roept ze wanneer ze me ziet. Ze staat op en omhelst me. 'Hey.' Zeg ik. 'Fijn dat je kon komen.' Zegt ze. 'Kom zitten.' We gaan zitten op een kleine, rode bank. 'Laur. Alles wat ik ooit heb gedaan. Het spijt me zo erg.' 'Het is oke. Ik ben alleen maar blij dat je nu inziet dat het fout was, en raar.' 'Ja. Ik kan het ook niet geloven. Ik wil gewoon dat alles weer is zoals het was.' Zegt ze. Dan horen we een luide knal. Het alarm gaat af. 'Meiden kom.' Zegt Nick. Hij pakt Melissa bij haar arm. Ik ren achter ze aan naar buiten. Nick slaat linksaf de gang in. We rennen een heel stuk door. 'Shit. Brand!' Roept Nick. Hij draait om en we rennen de andere kant op. 'Kijk uit!' Zegt hij. Het vuur verspreidt zich snel. 'We moeten hier weg!' Roep ik. 'Goh.' Zegt Nick. 'Het is nu geen tijd voor grapjes!' Zegt Melissa. 'De brandtrap!' Zegt Nick. We rennen de deur door. Het is een lange trap naar beneden, we zitten ook op de 6e verdieping. 'Snel!' Zeg ik aangezien ik achterop ren. Vlak voor het vuur bij me is gooi ik de deur dicht en ren achter Nick en Melissa aan naar beneden. Eenmaal beneden zijn er al een paar mensen buiten. Er komt een man naar Nick toe. 'Nick, alles oke?' Vraagt hij. 'Ja. Alles is prima.' 'Je bent een van de weinige die patiënten red.' Zegt hij. Ik kijk de mensenmassa rond. Je ziet inderdaad niet veel patiënten. 'Dat is een grapje hoop ik?' Vraag ik aan de man. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee. Nick, je mag Melissa mee naar huis nemen. Ze kan nergens anders heen en volgens mij kan jij goed voor haar zorgen. Het gaat ook al heel goed met haar.' 'Dank u.' Zegt Nick.

We lopen met z'n drieën over straat. 'Mijn spullen.' Zegt Melissa verdrietig. Ik kijk Nick verward aan. 'Ze heeft daar heel veel leuke beeldjes en tekeningetjes gemaakt. Je zag ze vast wel hangen in haar kamer. Die zijn nu dus weg.' 'Misschien hebben ze wat kunnen redden, achteraf?' 'Ja.' 'Brengen ze het dan wel terug?' Vraagt Melissa. 'Vast wel.' Zegt Nick. 'Alleen 1 ding. Mijn appartement is veel te klein voor met z'n tweeën.' 'Ze kan wel bij mij blijven.' Biedt ik aan. 'Zeker?' Vraagt Nick. 'Ja. Ik ben toch alleen.' Melissa kijkt me blij aan. 'Word het nu net als vroeger?' Vraagt ze. 'Ik hoop het.' Zeg ik.