My F*cked Up Life (Original)

39. Karaoke

{Lauren}

'In het gekkenhuis voor gekken is gisteren een heftige brand geweest. De kliniek ligt helemaal plat. Bijna alle patiënten zijn hier omgekomen. Alle verzorgers hebben het gered, behalve een. Hij zat op het toilet en kreeg de deur niet van het slot. De familie's van de patiënten geven de verzorgers de schuld dat hun familielid dood is. Ze zeggen dat zij hen niet eruit hebben geholpen. Ik sta hier met een van de verzorgers. Meneer? Wat vind u van deze brand.' 'Ik weet niet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het is zo vreemd. Ik heb mijn patiënt niet meer kunnen redden. Ze zat gevangen in het vuur. Ze zei tegen mij dat ik moest gaan en dat zij wel een weg zou vinden om weg te komen. Ik vind het heel vervelend. Ze was eigenlijk alweer zichzelf. Ze was niet meer gek. Door haar heb ik nog wel een klein meisje kunnen redden die op bezoek was bij haar oma. Ik rende naar haar toe, tilde haar op en droeg haar naar buiten. Mijn patiënt, is een heldin!'

Ik zet de tv uit. Al die arme mensen.
Melissa komt de trap afgelopen. 'Klaar om spullen voor je nieuwe kamer uit te zoeken?' Vraag ik. 'Ja.' 'Ik kan ook nog wel een make-over gebruiken hoor. Ik heb nog steeds niks aan mijn ouders kamer gedaan.' Zeg ik. We stappen in de auto en rijden naar de IKEA. Daar zoeken we allemaal leuke dingen uit.
Weer thuis zetten we alle spullen neer waar we ze willen hebben. 'Zullen we naar Tara?' Vraag ik. Melissa begint te stralen. 'Ja!' Zegt ze. We lopen naar het huis van Daan en Melissa en bellen aan. Nikita opent de deur. 'Hey.' Zegt ze en laat ons binnen. Melissa gaat met Tara op de bank zitten en speelt met haar. Ze geeft haar een stevige knuffel. 'Tijdje geleden.' Zegt ze. 'Ja. Alles wat er gebeurt nu, he.' 'Ja. Inderdaad.' 'Goed je weer te zien. Hoe gaat het met Tara?' 'Heel goed. Wie is de vader ook alweer?' 'Bens zoon.' 'Oh, ja.' Ik kijk naar beneden. Alle herinneringen aan hem stromen mijn gedachten in. Ben die aan me zit, ben die... 'Lauren, gaat het?' Ik kijk op. 'Eh, ja... Het gaat wel.' Zeg ik.

We zijn weer naar huis gegaan. Ik krijg weer een appje van die Steven: Je bent niet gekomen. Waarom? Kom vanmiddag naar de karaokebar en dan zingen we samen een liedje. Ik heb toch niks te doen. Ik heb al een vriendje. Melissa kan wel even alleen thuis blijven, toch? Nee, ik neem haar wel mee. 'Mel! We gaan naar de karaokebar!' Roep ik. 'Leuk!' Melissa rent de trap af. Ze is net een klein kind. Precies hetzelfde als toen we 12 waren.

We lopen de karaokebar in. Er komt gelijk iemand naar me toe. 'Hoi. Steven.' Zegt hij. 'Lauren.' Zeg ik. 'En dit is Melissa.' We gaan zitten aan een tafeltje. 'Welk liedje?' Vraag ik. 'Make You Stay van The Girl and The Dreamcatcher.' 'Goed nummer.' Wanneer de mensen die nu zingen klaar zijn stappen we naar voren.
'Make You Stay, nummer 36.' Zegt Steven.
Het liedje speelt af...
'I'd sing acapella in the rain, let the whole word think i've gone ondanks. Give you all my money and my name.' Begint Steven. 'Nothing I would'nt do, nothing I would'nt do.' Zingen we tegelijk. Nu is het mijn beurt: 'When I'm crazy and don't know why, won't you calm me down and read my mind...'

'Stay-ay-ay-ay-ay' Het liedje is afgelopen. Ik zet de microfoon terug in de houder. Ik wil van het podium afstappen maar wordt teruggeroepen. 'Jongedame, hoe heet jij?' Vraagt de "dj". 'Lauren.' Zeg ik. 'Lauren, zing nog een liedje.' 'Eh...' 'Kom op!' Iedereen begint mijn naam te roepen. 'Zo goed ben ik niet.' 'Echt wel!' 'Best. Welk nummer.' 'Ik zet er een voor je op.'
Het muziekje start op. 'Meen je dit!' Ik lach. Ik zet in en begin te zingen: 'My heart is racing. Can't stop this feeling. My ground is shaking. I wanna, let go, go crazy. Dance on the ceiling. My world is waiting.' Melissa heeft de neiging om op te staan. Dit liedje kent ze blijkbaar ook en ze weet dat het een duet is. Ik wenk haar en ze rent naar me toe. Ze pakt gauw een microfoon. 'Don't wanna stop, give up. I wan't it all 'cause i just ain't had enough. Keep up. We're gonna show the world that there's just no stoppin' us.' Zingt ze vol passie. 'No one.' Ik begin ook weer mee te zingen. Nu zingen we tegelijk. 'Can't hold us back, we're gonna break the rules, can't hold us back, we're gonna light the fuse in us. I'm living on the wildside, wildside. No telling what I might find, might find.'

Na het nummer komt er een hevig applaus voor ons beiden. 'Prachtig!' Roept Steven. Ik lach. Zingen is dus ook heel erg leuk. (Wie weet welk liedje dit is? Hij is van de film: Adventures in Babysitting, met Sabrina Carpenter en Sofia Carson!). Ik stap het podium af en ga weer zitten. 'Wow, jullie zijn goed.' Zegt Steven. Ik lach. 'Dankje.' Zegt Melissa. 'Jij ook.' Zeg ik tegen Steven. 'Jullie zijn veel beter!' 'Ik ga even maart de wc.' Zegt Melissa. Ze staat op en loopt weg. 'Je bent geweldig.' Zegt Steven. 'Mag ik je nummer?' 'Ik heb een vriend.' 'Dus?' Hij pakt mijn telefoon uit mijn hand en schrijft zijn nummer erin. 'Asjeblieft.' Zegt hij. 'Ik ga nu. Oke?' 'Prima.' 'Tot later.' Zegt hij. Ik wacht tot Melissa terug is en ga dan met haar naar huis. Ik ga op mijn kamer zitten en zet muziek aan.