My F*cked Up Life (Original)

17. Geheugenverlies

{Daan}

Ik ren naar Lauren. 'Lauren! Lauren! Word wakker!' Ik schud haar heen en weer. Uit de auto die haar aanreed stapt een man. Hij kijkt me recht in mijn ogen en rent dan keihard weg. 'Hey! Kom terug!' Schreeuw ik. Ik pak mijn telefoon en bel 112. 'Hallo. Mijn vriendin is aangereden.' Zeg ik. 'Waar bent u?' Vraagt een vrouw. Ik geef het adres door. Meerdere mensen komen naar buiten. Laurens moeder komt de hoek om gelopen. 'Lauren!' Gilt ze. Er komt een ambulance aangereden. Lauren wordt gelijk in de ambulance gezet. 'Ik ga wel met haar mee. Kom jij zo ook?' Vraagt Laurens moeder. 'Eh, ja. Oke. Tot zo.' Zeg ik. Ik wil liever nu met Lauren mee. Ik ren naar huis en stap in de auto. Er staat file op de weg. Na 3 uur kom ik eindelijk aan in het ziekenhuis. Dat was echt veel file. Ik ren naar de receptie. 'Lauren Verbeek.' Zeg ik. 'G3, kamer 16.' Ik ren naar de kamer. Laurens moeder staat naast Laurens bed. 'Hallo.' Zegt Laurens moeder. 'Hoi. Lauren. Hoe voel je je?' 'Wie is Lauren? En wie ben jij?' Vraagt Lauren. Ik schrik van wat ze zegt. 'Daan, kom even mee.' Laurens moeder neemt me mee naar buiten. 'Ze heeft een hersenschudding. Ze weet niks meer.' 'Oh.' 'En waarom ben je hier pas na 3 uur?' 'File.' 'Oh. Vervelend. Je mag wel even bij haar. Maar niet te hard pushen.' 'Oke. Kan ik haar vertellen wie ik ben?' 'Ja, maar niet dat je de broer van haar beste vriendin bent.' 'Oke.' Ik loop naar binnen. 'Hallo.' Zegt Lauren. 'Hoi.' Ik ga naast haar op het bed zitten. 'Lauren...' 'Wie is Lauren?' 'Dat ben jij. Lauren Verbeek.' Zeg ik kalm. Ik ben zo boos. Ze kan zich niet eens herinneren wie ik ben?! Ze kan er natuurlijk niks aan doen maar toch. 'Lauren Verbeek?' Vraagt Lauren. 'Ja. En ik ben Daan.'

{Lauren}

Ik lig in een ziekenhuisbed. Mijn moeder vertelde me dat ik ben aangereden en een hersenschudding heb. En geheugenverlies... Er zit een jongen op mijn bed. Hij is ongeveer 2 jaar ouder dan ik. 'Lauren Verbeek?' Vraag ik. 'Ja. En ik ben Daan. Jouw vriend.' Zegt hij. 'Mijn vriend?' Vraag ik verbaasd. 'Vandaar dat ik zo warm werd toen je binnenkwam.' Zeg ik. Daan lacht naar me. 'Ik wil me alles weer herinneren.' 'Ik zou willen dat je je mij herinnert.' Ik bloos. 'Ik ook.' Zeg ik. 'Misschien helpt dat.' Daan buigt naar me toe en zoent me. 'En?' Ik schud mijn hoofd. Niks. Daan heeft tranen in zijn ogen. 'Ik ga maar.' Zegt hij. Hij staat op van het bed en loopt de kamer uit. Is hij echt mijn vriend? Waarom herinner ik me hem dan niet? Ik weet niet eens zeker of die vrouw mijn moeder wel is! Mijn moeder komt de kamer in. 'Hey, is het oke met Daan?' Vraagt ze. 'Ik weet het niet. Hij zegt dat ik zijn vriendin ben.' 'Dat klopt.' 'Oh. Ik herinner me hem niet.' 'Je herinnert je mij ook niet zeker?' Ik schud mijn hoofd. 'Je mag vanmiddag mee naar huis.' 'Echt?' 'Ja. Ik hoop dat je je iets herinnert.' 'Ik ook.'

Ik zit met mijn moeder in de auto. Ze parkeert de auto en stapt uit. Ik loop achter haar aan. 'Hier is het.' Zegt ze. 'Nummer 26?' Vraag ik. 'Ja.' Mijn moeder opent de deur en laat me binnen. 'Mooi huis.' Zeg ik. Beelden schieten door mijn hoofd. Ik zie mezelf en mijn moeder op de bank zitten. Ik spring op de bank. 'Dat herinner je je dus?' Vraagt mijn moeder. 'Ja.' Antwoordt ik blij. 'Misschien wil je dan even naar boven?' Ik loop de trap op. Op een van de deuren staat mijn naam: Lauren. Ik open de deur en loop naar binnen. 'Hij is echt mooi.' Zeg ik. 'Ik herinner me... Melissa, mijn beste vriendin.' 'Hoe oud ben je?' Vraagt mijn moeder. '17.' Antwoordt ik. Op het nachtkastje ligt een telefoon. 'Is die van mij?' Vraag ik. 'Ja.' Ik pak hem op en druk op de home knop. Mijn achtergrond is een foto van mij en Daan, zoenend. 'Wat is mijn wachtwoord?' Vraag ik. 'Leg je vinger op de home knop.' Antwoordt mijn moeder. Ik doe wat ze zegt. Mijn telefoon ontgrendelt zich. Ik open mijn WhatsApp. Ik kijk tussen de gesprekken en open die met Melissa.
Melissa: Blijf van mijn broer af.
Hij houdt van mij.
Lauren: Nee! Begrijp het dan!
Melissa: ik krijg jou nog wel.
Lauren: waarom kan je niet blij zijn voor Daan? En voor mij?
Melissa: verraadster.
Ik ga zitten op mijn bed. 'Welk gesprek las je?' Vraagt mijn moeder. 'Melissa...' Antwoordt ik. 'Staan er niet zo leuke dingen?' 'Ja. Ik begrijp het niet! We zijn de beste vriendinnen!' 'Niet Meer.' 'Wat is er gebeurd?' 'Jij kreeg met Daan.' 'Waarom heeft zij daar problemen mee?' 'Omdat Daan haar broer is.' 'What?!' 'Ja.' 'Waarom heeft hij dat niet gezegd?' 'Mocht niet van mij.' 'Waarom?' 'Ik wilde niet dat je overstuur zou worden ofzo.' 'Ben ik dat nu dan niet?' Vraag ik een beetje boos. Mijn moeder zwijgt. 'Ik ga eten koken.' Zegt ze. Ze loopt mijn kamer uit. Ik loop de badkamer in en ga voor de spiegel staan. In mijn gedachten staat Daan achter me met zijn armen om me heen. Ik lach en draai me om. Ik zie de douche. Ik zie mezelf en Daan staan knuffelen. Ik loop de badkamer uit en ga op mijn bed zitten. 'Waarom kan ik me nou nik herinneren?' Vraag ik mezelf. 'Wacht even...' Ik ren naar beneden. 'Mam! Ik ga naar Daan.' 'Grenaderpoort 6!' Roept mijn moeder. Ik trek mijn jas aan en ren naar buiten. Ik ren naar Daans huis en bel aan. Daan doet open. 'Lauren, je herinnert je waar ik woo...' Voor hij zijn zin af kan maken geef ik hem een zoen op zijn lippen. 'Herinner je je mij weer?' Vraagt hij. 'Toen ik de badkamer in liep.' Daan lacht. 'Kom binnen.' Zegt hij. Ik loop naar binnen en gooi mijn jas op de trap. 'En sinds wanneer doen we dat?' Vraagt Daan. 'Altijd al.' Zeg ik. Daan lacht. 'Correct!' Hij loopt achter me aan de huiskamer in. Ik plof neer op de bank. Daan ploft naast me neer en slaat zijn arm om me heen. 'Wil je nog dingen weten?' Vraagt hij. 'Eh... Ja! Hoe zit het nu precies met Mel.' 'Ze is boos omdat jij en ik samen zijn.' 'Waarom is dat een probleem. Kan ze niet gewoon blij zijn.' Ik pak mijn telefoon en open het gesprek met Melissa. 'Hier. Dit snapte ik niet.' Daan pakt mijn telefoon aan. 'Wat bedoelt ze met: "hij houdt van mij."?' 'Ze is verliefd op mij. En nu is ze boven met haar vriendin.' 'Vriendin?' Vraag ik. 'Ja. Ze hebben gezoend. Geen idee wat ze nu doen.' 'Dus ze hebben wat?' 'Ik denk het.' 'Oh, raar.' 'Kan je je daarvan niks herinneren?' 'Nee.' 'En Disney dan? Je 18e verjaardag, onze eerste kus?' 'Nee.' Lieg ik. Ik kan me niks herinneren van Melissa maar Disney weet ik echt nog wel. Daan krijgt tranen in zijn ogen. 'We lagen samen in het tweepersoonsbed in het Disney hotel.' Ik kijk hem vrolijk aan. 'Ik ging steeds dichter tegen je aan liggen. We praatten wat en toen...' Ik onderbreek Daan: '...kuste je me. En ik ging erin mee. En toen hebben we seks gehad.' Zeg ik. 'Ja... Hee! Wacht eens even.' Ik lach. Daan begint me te kietelen. 'Leugenaar!' Gilt hij. 'Daan! Stop! Hahaha!' Ik brul van het lachen. Daan stopt met kietelen en zoent me. 'Is je moeder thuis?' Vraagt hij. 'Ja.' Antwoordt ik. 'Shit!' Zegt hij. 'Wat?' 'Ik wil alleen met je zijn.' 'We zijn nu toch alleen?' 'Mel is boven.' 'Dus?' Ik trek Daan mee naar de logeerkamer. Die is beneden. Ik trek mijn jurkje uit. Daan doet zijn shirt uit. Ik laat me vallen op het tweepersoonsbed. Daan gaat bovenop me liggen en zoent me.