My F*cked Up Life (Original)

20. Chagrijnig

{Lauren}

Ik lig op mijn bed. Het is 11 uur en ik ben alleen thuis. Carl is nog op de set. Ik hoor een deur opengaan en dan keihard dichtslaan. Ik zet het geluid van mijn tv uit en sta op. Langzaam open ik de deur. In de woonkamer staat Carl. Ik open de deur. 'Hey.' Zeg ik. 'Lange dag?' Vraag ik. 'Ja. Beetje wel.' Carl gooit zijn schoenen uit en ploft neer op de bank. 'Gaat het?' Vraag ik. 'Ja, het gaat wel.' Zegt hij. 'Zeker?' Ik plof naast hem neer op de bank. 'Ja.' Zegt hij kortaf. Ik draai me naar hem toe. 'Vertel maar.' Carl kijkt me aan. Hij slaakt een diepe zucht. 'Best. Er zijn scenes die me niet bevallen en die moet ik spelen.' 'Dat is het?' Vraag ik verbaasd. 'Ja.' 'Oke. Vervelend.' 'Ik ga naar bed.' Zegt Carl. Hij staat op en loopt zijn slaapkamer in. Ik ga ook terug naar mijn kamer en zet het geluid van de tv weer aan.
Een uur later komt Carl mijn kamer in. 'Hey, mag ik binnen?' Vraagt hij. Ik knik. Carl sluit de deur achter zich. 'Sorry dat ik zomaar wegliep.' Zegt hij. 'Ik kon niet slapen. Mag ik bij jou komen liggen?' Vraagt hij vervolgens. 'Eh, ja. Is goed.' Zeg ik. Carl loopt om het bed heen en gaat onder de dekens liggen. Ik zet de tv uit en ga ook liggen. Al snel val ik in slaap.

Ik ren naar de caravan toe. 'Chandler?!' Schreeuw ik. Ik sprint de caravan in en kijk rond. 'Chandler!!' 'Lara?' Vraagt Carl. Ik draai me om. Hij staat achter me. 'Oh my god!' Ik geef hem een knuffel. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. 'Er was hier een man die zei dat hij een blonde jongen in het ravijn had zien vallen.' Huil ik. 'Het is oke. Er is niks gebeurd.' Zegt Carl. 'EN CUT!' Ik laat Carl los. 'Mooi gedaan jongens!' Ik loop met Carl de set af. 'Dat was de laatste scène voor vandaag!' Zeg ik vrolijk. 'Ja. Gelukkig. Morgen hebben we ook vrij. Zin om iets leuks te doen?' 'Hebben we morgen vrij? Dan ja!' 'Ze gaan nu een deel opnemen met de anderen.'

De volgende dag rijden Carl en ik naar het de stad. We gaan naar de bioscoop en ik kijk nog wat rond in een paar winkeltjes. Bliep bliep. Carls telefoon gaat af. 'Shit. Ik moet toch nog een scène spelen. Ik moet weg.' Zegt Carl. 'Maakt niet uit. Ik kijk nog wel rond in wat winkeltjes.' Zeg ik. 'Oke. Tot vanavond!' Carl rent weg. Ik loop nog een paar winkels in en ga dan terug naar ons appartement.

{Daan}

Nou ben ik er wel klaar mee. Lauren neemt niet op als ik bel, reageert niet op mijn sms'jes. Ik loop naar mijn kamer en pak een koffer in. Melissa komt mijn kamer in. 'Hey Daan.' Zegt ze flirterig. 'Waarom pak je je koffer in?' 'Ik ga naar Lauren.' 'Maar zij moet je niet meer.' 'Hoe weet jij dat nou? Luister jij me af?' Ik draai me naar haar om. 'Ga lekker naar je vriendinnetje.' 'Dat is uit.' 'Jammer voor jou. Goed voor Lucy.' 'Nou zeg! Ik ga wel dan.' Zegt ze. Dat is ook de eerste keer dat ze zelf weg gaat. 'Dankje!' Zeg ik. Melissa loopt mijn kamer uit. Ik pak mijn tandenborstel en tandpasta uit de badkamer en rits mijn koffer dicht. Ik ren naar beneden, pak mijn jas en stap in de auto.

3 uur later sta ik voor het appartement van Lauren. Het is al 9 uur. Welk appartement was het ookalweer? Ik kijk mijn WhatsAppjes met Lauren terug. Na een tijdje vind ik het appartement. Ik ren naar binnen. Mijn koffer laat ik in de auto liggen. Ik bel aan. De deur gaat open. 'Daan? Wat the f*ck doe jij hier?' Zegt Lauren. 'We moeten praten.' Zeg ik. 'Daan, nee.' 'Mag ik binnen?' Ik loop naar binnen. Lauren sluit de deur. 'Daan, ik heb hier geen zin in.' 'Dan maak je maar zin! Ik ga jou niet kwijtraken aan een of ander stom blad dat een artikel schrijft over mij en LUCY!' 'Lucy?' 'Ja.' 'Dat is toch Mels vriendinnetje?' 'Niet meer.' 'Waarom heeft ze jou een kus op je wang gegeven.' 'We namen een video op. Dat deed jij toch ook weleens voordat wij wat hadden?' 'Je hebt gelijk. Sorry, Daan.' Zegt Lauren. 'Kom hier.' Ik geef haar een knuffel. 'He.' Zeg ik. Lauren kijkt me aan. Ik geef haar een zoen. Lauren lacht naar me. Ik geef haar nog een zoen. 'Ik heb een koffer in mijn auto liggen. Zal ik hem even gaan halen?' Vraag ik. 'Ja. Tot zo.' Zegt Lauren. Ik loop naar buiten en pak mijn koffer uit de auto.

{Lauren}

Ik zit op de bank. Ik heb het net goedgemaakt met Daan. Ik ben zo blij! Hij is nu even zijn koffer uit zijn auto aan het pakken. Niet te geloven dat hij voor mij 3 uur in de auto heeft gezeten.
Er wordt op de voordeur geklopt. Daan staat voor de deur met een koffer. Ik pak de koffer en zet hem in mijn slaapkamer. We gaan samen naar mijn kamer en kijken tv. 'Hoelang blijf je hier?' Vraag ik aan Daan. 'Weet ik niet. Ik zie het wel.' 'Blijf maar lang!' Zeg ik. Ik geef hem een zoen. Daan zet de tv uit en gaat boven me hangen. Hij geeft me een kus in mijn nek.

{Daan}

Ik lig met Lauren in bed. Lauren slaapt al. Ik word wakker van de deur die opengaat. Ik doe mijn ogen een klein stukje open. Er staat een jongen in de deuropening. Hij is ongeveer in de 20. Hij kijkt naar ons, maar vooral naar Lauren. Snel doet hij de deur weer dicht. Wie is dat?

Lauren maakt me wakker. 'Hey. Daan. Word toch eens wakker.' Ze schud me heen en weer. Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar tegen me aan. Ik geef haar een zoen. Lauren begint te lachen. 'Kom. We gaan ontbijten!' Zegt ze vrolijk. Ze stapt uit bed, trekt wat kleren aan en loopt de kamer uit. Ik doe ook wat kleren aan loop de kamer uit. Lauren staat in de keuken. Ik ga achter haar staan en sla mijn armen om haar heen. 'Wat eten we?' Vraag ik. 'Hele lekkere aardbeien.' Zegt Lauren.
De jongen van vannacht komt uit de andere kamer. 'Goedemorgen.' Zegt hij. 'Hoi.' Lauren draait zich om maar de jongen is al in een andere deur verdwenen. 'Dat is Carl. Mijn huisgenoot plus collega.' 'Oke. Is hij 's morgens altijd zo...' 'Chagrijnig? Nee. Nooit zelfs.' 'Oh. Raar.' Zeg ik. Zou het iets te maken hebben met Lauren en mij? Vind hij haar leuk? Lauren kijkt me aan. 'Hier zijn je aardbeien.' Zegt ze. Ze drukt een bakje met aardbeien in mijn handen.