My F*cked Up Life (Original)

32. Ontsnapt

{Lauren}

Ik word wakker. Daans spullen zijn weg. Ik sta op en ren naar beneden. Ook al Daans spullen beneden zijn weg. Nikita zit aan de keukentafel en Tara kijkt tv. 'Lauren? Gaat het wel.' Ik loop naar Nikita en ga tegenover haar zitten. 'Daan is weg.' 'Waarom?' 'Ik heb het uitgemaakt.' 'Wat? Waarom?' Ik krijg tranen in mijn ogen. 'Een vriend van hem zei dat hij me gebruikt. Dat hij helemaal niet meer van me houdt.' 'Wat? Maar zo is Daan toch niet?' 'Ik weet het allemaal even niet meer. Het is 2 jaar geleden geweest dat het uit ging.' 'Ja, daar heb je wel gelijk in.' 'Ik weet niet of hij is veranderd. Het leek van niet, maar...' 'Ik begrijp het wel. Kan je het hem niet vragen?' 'Dat is wel het domste om te doen.' 'Ja, oke.' 'Wat moet ik doen?!' 'Probeer het rustig aan te doen en praat met hem.' 'Ja. Ik weet niet.' Tara begint te huilen. Nikita staat op en rent naar Tara.

De deurbel gaat. Tara en Nikita zijn naar het park. Ik loop naar de deur. Daan loopt langs me heen naar binnen. Ik sluit de voordeur en loop achter hem aan de woonkamer in. 'Oke. Lauren. Gisteren vond ik het te laat om hierover te praten, maar dit moet nu. Wat is er aan de hand?' Ik ga zitten op de bank. 'Ik wil gewoon even rust. Alleen zijn.' 'Heb ik iets verkeerd gedaan? Heb je geen gevoelens meer voor me?' Ik blijf stil. 'Een van die 2 dus.' 'Hoe weet jij dat nou?!' 'Ik ken je toch!' Ik begin te huilen. 'Wat is er aan de hand?' 'Ik wil gewoon alleen zijn.' Ik durf het niet. Ik durf het gewoon niet te vragen. Ik sta op en loop de voordeur uit. Daan rent achter me aan. 'Lauren!' Roept hij. Ik kijk niet om en loop door. Huilend loop ik over straat met mijn kop naar beneden. Ik bots tegen iemand op. 'Kijk uit!' Roept een jongen. Hij is ongeveer van mijn leeftijd. Zijn telefoon ligt voor mijn voeten. Ik pak hem op en geef het aan hem. 'Dankje.' Ik hou mijn hoofd naar beneden. De tranen staan nog steeds in mijn ogen. 'Owh, gaat het?' Vraagt de jongen. 'Heb ik je pijn gedaan?' Ik schud van nee. 'Oh, gelukkig. Hoe heet je?' 'Lauren.' 'Ik ben Nick' Ik kijk hem aan. 'Wil je vertellen wat er is gebeurd?' 'Nee.' 'Oke. Als je het ooit wel wilt vertellen...' Hij pakt zijn telefoon. 'Wil je mijn nummer?' Ik pak mijn telefoon en toets mijn code in. Hij zet zijn nummer in mijn telefoon en geeft het weer aan mij. 'Ik bel je.' Ik lach. Nick loopt weg. 'Lauren?' Ik draai me om. Daan staat voor me. 'Wat is er?' Vraag ik. 'We hebben een probleem.' 'We?' 'Melissa is ontsnapt.' 'Wat?' 'Ik werd net gebeld. Melissa is weg. Ze heeft allemaal rare dingen over ons gezegd werd er vertelt. Ik zou uitkijken waar je loopt.' 'Oke. Dankjewel.' Ik draai me om en loop weg. 'Lauren!' Daan rent achter me aan. 'Hoe zit het met Tara?' 'Die is gewoon bij Nikki.' 'Ik kan niet voor haar zorgen, met school.' 'Ik snap het. Ze kan gewoon bij mij blijven.' 'Oke. Dankje.' 'Dag.' Ik loop snel weg.

Ik loop over straat. Het is rustig. Snel steek ik de straat over. Op de helft van de weg komt er opeens een auto om de hoek. Ik knal op de grond. Ik zie bloed over de grond stromen en mijn hoofd bonkt. Mijn arm doet ook heel veel pijn. Ik voel handen mijn enkels vastpakken. Ik word weggesleept. Ik probeer mijn hoofd op te tillen maar ik kan niet bewegen. Dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

Ik word wakker in een stoel. Hij staat midden in een grijze, lege kamer. Recht tegenover me is een deur. Er staat iemand door het raampje van de deur te kijken. De deur wordt geopend en Melissa loopt naar binnen. 'Jij hebt alles verpest!' Schreeuwt ze en ze slaat tegen mijn wang. 'Jij verpeste mijn leven! Jij pakte Daan! Jij pakte Tara!' 'Tara was je eigen schuld.' Zeg ik. 'Dat is een leugen.' Ik krijg nog een klap tegen mijn wang. 'Wat wil je?!' Roep ik. 'Jou vermorzelen.' Ze slaat me een paar keer. Ik kan het bloed proeven. 'Ik ben zo terug.' Zegt Melissa en ze loopt de kamer uit. Op dat moment hoor ik mijn telefoon in mijn zak. Het geluid van een bericht. Ik probeer mijn telefoon te bereiken. Ik kan er met mijn vingertoppen net bij. Mel is ook zo dom. Vergeet mijn mobiel af te pakken. Ik open het bericht. Het is van een onbekend nummer. Hey, ik ben het. Nick. Snel stuur ik een appje terug. Nick, luister goed. Ik zit ergens vast. Mijn locatie staat aan. Please bel de politie! X
Hij zal wel denken. Straks denkt hij dat ik gek ben?! Hoezo zit je vast?