My F*cked Up Life (Original)

31. Het feest

{Lauren}

Daan en ik lopen het grote huis van Julius binnen. Er staat keiharde muziek aan en er zijn heel veel mensen. Ik zie een paar hoofden zich naar me omdraaien. 'Ik voel me een beetje bekeken.' Fluister ik tegen Daan. 'Ik ook.' Lacht Daan. Een paar meisjes komen naar me toegerend. 'OMG! Ben jij Lauren Verbeek?' 'De enige echte!' Zegt Daan. Ik lach. Snel ga ik even met de meisjes op de foto. Daarna vertrekken ze weer. Er komt een jongen naar ons toegelopen. 'Hey!' Zegt hij tegen Daan. 'Dus dit, is Lauren?' Daan knikt. 'Hallo. Ik ben Julius.' Zegt hij. 'Hoi.' Zeg ik terug.

Daan is een paar vrienden gaan zoeken. Ik zit alleen op een bank. Julius komt naast me zitten. 'Hey.' 'Hallo.' 'Hoe gaat het?' 'Prima.' 'Heeft Daan je laten zitten?' 'Nee, hoezo?' 'Hij heeft over je verteld. Jij zou het uitgemaakt hebben voor je carrière.' 'Ik moest wel. Hij wist dat. Alles was al ondertekend. Ik had een betere advocaat het contract na moeten laten kijken.' 'Zo denkt hij er niet over. Hij probeert altijd zijn exen die het met hem hebben uitgemaakt terug te winnen, en dan, na een maand of 2, breekt hij je hart.' Ik staar recht vooruit. 'Sorry Lauren.' Zegt hij. 'Nee, maakt niet uit. Bedankt dat je me dit vertelt hebt.' Moet ik dit geloven? 'Ik laat je even.' Julius staat op en loopt weg. Moet ik dit echt geloven? Is dit waar? Liegt Julius? Ik heb wel gezien hoe hij naar me keek, maar zou hij zoiets doen? Ik ken hem niet dus dat weet ik niet. Wat moet ik doen!! Daan komt naar me toe. 'He, wat zie je bleek.' Hij komt naast me zitten. 'Ik, eh... Ga naar huis.' 'Wat? Waarom?' 'Ik ben er klaar mee. Tot zo.' Snel loop ik weg, het grote huis uit. Ik stap in de auto en rijd naar huis. Ik open de voordeur. 'Lauren? Daan?' Vraagt Nikita vanuit de woonkamer. 'Ja.' Roep ik en ik ren de trap op. Ik heb tranen in mijn ogen. Mijn gevoel zegt dat wat Julius zei waar is maar ik wil het gewoon niet geloven. Ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Ik krijg een appje binnen van Daan: Hoe moet ik nu naar huis?
Tuurlijk. Stuurt 'ie dat... Snel stuur ik iets terug: Neem de bus ofzo?
Daan gaat offline. Ik leg mijn telefoon weg en blijf doodstil liggen. Een halfuur later gaat de deur van de kamer open. 'Lauren? Slaap je?' Fluistert Daan. Ik blijf stil. Ik zie hem naar me kijken. 'Ik kan zien dat je ogen open zijn.' Zegt hij. Hij knipt het licht aan.

{Daan}

Ik knip het licht van de slaapkamer in. De tranen staan in Laurens ogen. Snel ga ik bij haar zitten. 'Lauren? Gaat het, lieffie?' Lauren draait zich om. 'Als ik iets heb gedaan moet je t wel zeggen.' Ik geef een kusje op haar schouder. Ze duwt me weg. 'Blijf van me af!' Zegt ze. 'Wat is er nou aan de hand?' Het blijft stil. 'Best. Ik slaap wel beneden dan.' Ik pak mijn pyjama en loop naar beneden.
Ik pak wat dekens uit een kast en een kussen van de logeerkamer. Ik leg ze op de bank en al snel val ik in slaap.

{Lauren}

Ik kijk op. Daan is echt weg. Snel kijk ik op mijn mobiel hoe laat het is. 2:23. Ik sta op en loop naar beneden. Daan ligt op de bank. De tranen stromen mijn ogen in. Is dit nou echt? Is het waar wat Julius zei? Gaat hij mijn hart breken? Zo is Daan niet? Toch? We zijn 2 jaar uit elkaar geweest. Misschien is hij wel veranderd? Daan wordt wakker. Shit, dat was niet de bedoeling. Hij staat op. 'Lauren?' Hij loopt naar me toe. 'Wat is er nou aan de hand? Als je het niet vertelt kan ik het ook niet oplossen.' We gaan samen op de bank zitten. 'Ik...' Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik kan toch niet zomaar zeggen dat zijn beste vriend gezegd heeft dat hij me gebruikt?! Ik zeg maar niks. 'He, Lauren.' Ik moet de tijd nemen om hierover na te denken. Maar... er is maar 1 manier om die tijd goed te kunnen nemen. 'Ik denk dat ik je een tijdje niet meer wil zien.' Zeg ik. 'Wat? Waarom? Wat is er?' 'Dat kan ik niet zeggen.' 'Waarom niet? Wat is er toch aan de hand?' 'Sorry. Ik ga weer slapen.' Ik sta op en loop naar boven.

{Daan}

Ik blijf verbijsterd achter op de bank, alleen, in de donkere woonkamer. Heeft ze het net echt uitgemaakt? Ik wil nog achter haar aanlopen maar het is beter om dat niet te doen. De tranen schieten in mijn ogen. Ik ga weer liggen en heel lang denk ik na over wat er net gebeurd is...

De volgende ochtend word ik al heel vroeg wakker. Ik pak al mijn spullen in en vertrek. Tara kan heus nog wel even bij Lauren blijven. Ik drop al mijn spullen thuis in de gang en spring in bed.