My F*cked Up Life (Original)

42. Vakantie

Ik heb de titel van het boek veranderd omdat ik, ja ik vond My F*cked Up Life wel leuk, dit een betere titel vond.
X Melissa

{Lauren}

Eindelijk is het zover. Na 1 dag wachten gaan Steven en ik eindelijk op vakantie. We blijven gewoon in Nederland hoor. Landal in Holten bij AvonturenPark Hellendoorn. Daar willen we ook nog een dagje heen maar we weten niet zeker of we gaan. We gaan van maandag tot maandag. Ik heb vakantie van de serie gehad, omdat Melanie, de "nieuwe" in ons team, haar arm heeft gebroken en weigert zo verder te gaan. Ze hebben gezegd dat ze een gebroken arm makkelijk in het verhaal kunnen zetten maar dat wil ze weer niet. Zo erg vind ik het niet. Steven en ik zijn nu 3,5 maand samen. Ja, een halve maand na de picknick kregen we echt verkering. Ik ben echt superblij.
'Klaar om te gaan?' Vraagt Steven. 'Ja. Helemaal.' Zeg ik en stap in de auto. Steven gaat ook zitten en we rijden bepakt en bezakt weg.

'Wat een leuk huisje.' Zeg ik enthousiast. We zetten de spullen in het huisje en kijken dan rond. Het is niet heel groot maar wel erg leuk. Er is een kleine tv, een keuken, een bank voor 3 personen en een stoel ernaast. In de slaapkamer staat een groot, luxe tweepersoonsbed. In de hoek hangt nog een kleine tv. 'Ik hou van dit huisje.' Zeg ik. 'Mooi.' Zegt Steven. 'Ik ga even alles uitladen.' 'Oke.' Steven geeft me een kus en loopt de slaapkamer uit.
Mijn telefoon gaat af. Onbekend nummer. Geen zin in. Ik druk het telefoontje weg. Gelijk gaat mijn telefoon weer af. Weer druk ik hem weg, en weer gaat hij af. Nu neem ik toch maar op. 'Lauren. Eindelijk. Help me. Asjeblieft. Ik heb je nodig.' Hoor ik. 'Met wie spreek ik?' Vraag ik. 'Daan.' Antwoordt degene. 'Dat kan niet. Daan is dood.' Zeg ik. 'Hebben ze je dat wijsgemaakt? Serieus? Ontmoet me op Ameland. Ik wacht in de haven.' 'Maar, ik kan niet zomaar weg. Ik ben op vakantie.' 'Oh. Waar?' 'Overijssel.' 'Shit. Ehm... Ik kom naar jou toe. Morgenavond. Welk park?' 'Landal Twenhaarseveld. Ik zie je om 11 uur bij het restaurant.' 'Oke. Ik hou van je.' 'Tot dan.' Daan hangt op. Ik ben helemaal in shock. Wat was dat?

{Daan}

'Waar is hij? Hij mag geen contact met Lauren. Dan komt alles aan het licht.' Zegt de manager van Lauren. Ik verstop me snel. Hij en een andere man komen langs gerent. Ik sta op en sprint naar de uitgang van het gebouw. Yes! De deur is open. Ik neem nog een sprintje naar buiten en neem de eerste boot terug naar het vasteland.

Ik ben eindelijk aangekomen in het vakantiepark waar Lauren zit. Het is de avond dat ik met haar zou afspreken. Ik zit buiten op het terras in het restaurant. Het is bijna 11 uur. In de verte zie ik iemand aan komen lopen. Een meisje met prachtig bruin haar. Na een tijdje herken ik haar. Lauren! Ik sta op en ren naar haar toe. 'Lauren!' Roep ik. Ze schrikt ervan maar toch omhels ik haar. Na een tijdje knuffelt ze me weer. Ik hou haar stevig vast. Wanneer ik haar aankijk zie ik dat ze tranen in haar ogen heeft. Ik leg mijn hand op haar wang en zoen haar. Al snel trekt ze terug. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt ze en trekt me mee naar een tafeltje. 'Je manager. Dat is er gebeurd. Hij zei dat hij niet wilde dat jij stopte met Drama dus dat ik weg moest. Hij dacht dat als ik weg was jij wel door zou gaan.' 'Heeft hij ons gehoord toen ik zei dat ik zou stoppen als je beter werd.' 'Waarschijnlijk wel. Ik was gewoon beter toen hij me meenam. Er bleek helemaal niks aan de hand te zijn. Ik had geen ziekte. Het verhaal dat hij me vertelde was allemaal zo raar.' 'Ik dacht echt dat je dood was.' Huilt Lauren. 'Ik ben niet dood. Zeker niet.' Ik pak haar handen vast. 'Als we thuis zijn gaan we naar de politie.' Zegt ze. Ik knik. 'Dat is goed. Kan je geen excuus verzinnen om naar huis te gaan. Samen?' Vraag ik. 'Ik ben hier soort van met mijn nieuwe vriend.' Zegt Lauren. Ik schrik van haar antwoordt. 'Nieuwe vriend?' Vraag ik. 'Nadat ik dacht dat jij...' Begint ze maar ik kap haar af. 'Ik snap het.'