Hizmetçi Kız

~Çıkmaz Sokak~

Olduğum yere çivilenmiştim. Boğazımı sıkan bir el vardı sanki. Nefes almamı engellemek isteyen. Öldürmüyordu, süründürüyordu.

İki kardeş arasındaydım. Ortada. Aşık olduğum adam bana artık tiksiniyormuş gibi bakıyordu. Beni istemiyordu sanki.

"Büyük aşk." diyerek alkışladı Uğur. Hüzünlü gözlerine karşı sinirden gülüyordu. Bunun sebebi ise bendim. Hepsi benim suçumdu.

"Uğur...Hay-ır. Aramız.." lafımı tamamlayamadan çenemden sertçe tuttu.

Yerde olduğum için eğilmek zorunda kalmıştı. Mavi gözlerini gözlerime sabitledi. Gözlerindeki kırgınlık ortadaydı. Kalbindeki duyguları düşünemiyordum bile.

"Bana bunu nasıl yaparsın?!" diye gürledi. Geri çekilmeye çalıştım. Ancak izin vermedi. Kolumdan sıktı ve ayağa kaldırdı.

Cılız bedenim ayakta zor duruyordu. Saçım başım karışmıştı. Gözlerimden yaşlar hâlâ süzülüyordu.

"Seni sevmiştim. Sana güvendim! Ulan...Neden? Söyle neden yaptın bunu? Âşıktık biz hani? Seviyordun hani lan?!" sözlerine karşı sustum. Diyecek bir kelime dahi seçemiyordum.

"Yıktın hayatımı!" bu son sözü işte beni çok kötü sarsmıştı. Hayatına hiç girmemem gerekirdi. Hiç karşılaşmamalıydık.

Kolumu sıkan ellerini sıkılaştırdı. Canımı çok acıtıyordu. Gözleri kararmıştı.

"Lanet olsun! Ben bunları hak etmiyordum!" diyerek beni ileri geri sarstı.

Zar zor ayakta kalan bedenim tezgaha çarptığında ağzımdan acı bir çığlık kaçtı ve dizlerimin üstüne düştüm. Düşmenin etkisiyle saçlarım önüme gelmiş, belimde büyük bir sızlama boy göstermişti.

Başımı yukarı kaldırıp baktığımda Umut, kardeşine ağır bir yumruk çakmıştı.

Uğur iki adım gerileyip abisine dikti gözlerini. Hızla abisinin üstüne yürüyüp yüzüne iki yumruk geçirdi. Umut, yere düştüğünde hemen üstüne çıktı.

Hızla abisini yumruklayan Uğur'u durdurmak için kolundan tuttum. Ancak durmadı. Vurmaya devam etti. Abisini kan içine bıraktıktan sonra ayağa kalktı.

Bana dönüp kolumdan tuttu. Hızla çekti ve mutfaktan çıkardı. Dış kapıya doğru getirdi ve hemen masadan arabanın anahtarını alıp çıktı.

Kolumdan tutarak arabaya doğru sürüklüyordu. Çekmeye çalışsam bile faydası yoktu.

Gözü dönmüştü. Haklıydıda. Fazlasıyla haklı.

Artık göz pınarlarım kurumuştu. İçimden ağlıyordum. Bu daha acıydı.

Beni arka koltuğa bırakıp öne geçti. Arabayı çalıştırırken ifadesi donuktu.