Hizmetçi Kız

~Acı~ -Part 2-

İnsanlar hayata başladıkları gün bile acı çekerler. Hep acı, hep acı. Acı nedir? Acı bizi en çok fiziksel olarak etkilemez. Aslında acı kalptedir. Duygulardadır. Belkide bizi güçlü kılan tek şey acıdır. Acıyı hissettim, acıya dokundum ve en önemlisi acı bendim. Acının bedene bürünmüş haliydim. Güçlü olmam gerekiyor diyordum kendime hep. Bir acı zaten güçlüdür. Acının büyüğü veya küçüğü olmaz. Acı her zaman acıtır.

Kimse acı çekmek istemez. Peki Uğur beni neden çekiyor? İçine, yanına çekiyor beni. O'nun canını yakmak istemiyorum. Tutunacak tek dalım da O. Beni ayakta tutabilen tek kişi.

Ellerim ve ayaklarım hep sarılmıştı. Ayağama giren camlar tek tek çıkarılmıştı. Acı çekmiştim, tekrardan.

Uğur, hastane koltuğunda oturmuş yüzüme uzun uzun bakıyordu. Gülmek istedim, dişlerimi göstererek gülmek istedim. Tek yaptığım ise yüzüne bakmak oldu. O bunu hak etmiyordu.

"Uğur, sana bir soru sormak istiyorum." deyip büyük bir şekilde yutkundum. Bana sor dercesine baktığında kurumuş dudaklarımı dilim ile ıslattım. "Sana acı veriyor muyum?" sorduğum soru karşısında afallamıştı. "Ne acısından bahs ediyorsun? Kesinlikle saçmalıyorsun." derince nefes alıp gözlerimi sıkıca kapatıp tekrar açtım.

"Beni bırak Uğur. Biz birlikte olamayız. Dünya'larımız tamamen farklı, ayrı." bu sözleri zorla içim yana yana söylüyordum. O, benden daha iyilerine layıktı. Uğur oturduğu koltuktan kalkıp yanıma gelip sargılı elimi tuttu.

"Sen hangi Dünya'da yaşıyorsun bilmiyorum ama benim Dünya'm sensin. Ben sende yaşıyorum, seninle." bu sözleri kalbime ilmik ilmik işlese de kararımı vermiştim. Biz olamazdık, olmamalıydı. Ben Uğur'u hak etmiyordum. O'nu bu acılı, kötü hayatıma dahil etmek istemiyorum. O iyi bir adam, daha iyilerine layık.

Sustum, dediklerine sadece sustum. Bakışlarımı başka yönde tutuyordum. O'na bakarsam fikrim değişirdi. O güzel yüze bakarsam; kalbim Güneş'in altında eriyen dondurma gibi erirdi.

"B-biz evlenecektik?" sesi titremişti. Bakışlarımı parmağımdaki yüzüğe diktim. Yüzüğü yavaşça çıkarttım. Yüzüğü avucuma koyup sıktım. O'na ait olduğumun kanıtıydı.

"Özür dilerim. O gazeteyi alıp ilanlara bakmamalıydım. Bizim birlikte olmamız imkansız. Sen benim gibi birisine ait değil-" dudaklarını dudaklarıma yapıştırınca gözlerim iri iri açıldı. Kalp atış seslerimiz birbirine karışmış, güzel bir ritim tutturmuştu. Bu dudakları çok seviyordum. En çok benim dudaklarım ile yakışıyorlardı. Tadı bütün meyvelerin karışımı gibiydi.

Beni daha çok kendine çekince sargılı ellerim ile sardım O'nu. İstemsizce olmuştu, ellerim bana sormamıştı bile. Karşılık vermeye başladığımda yüzüme Uğur'un tuzlu göz yaşları düşüyordu.

Benimde gözlerimden yaşlar süzülmeye başladığında daha çok tutkulu bir şekilde bağlandık birbirimize. Biz beraber ağlar, beraber gülerdik.

Nefes almak için ayrıldığımızda gözlerine bakmaya başladım. Kendi yansımamı gördüğüm, parlayan gözlere. Bana aşkla, tutkuyla bakıyordu.

Elini alıp avucunu açtım ve elimdeki yüzüğü avucuna yerleştirdim. Ellerimi geri çekip yüzüne baktığımda bana hüzünle bakıyordu.

"Ben çok üzgünüm Uğur. Sen daha iyilerine layıksın. B-ben artık yapamam. Seni bu çirkin hayatıma dahil edemem. Git Uğur, lütfen git." deyip ağlamaya başladığımda artık yüzüne bakamıyordum.

•••

Uğur'un Ağzından...

Beril'in ağzından dökülen kelimeler beni şoka uğratmaya yetmişti. Ben daha iyilerine layıkmışım. Zaten ben en iyisine sahibim.

Ben nasıl bağlanmıştım bu kanatları kırık meleğe? Nasıl?

Elime bıraktığı yüzüğe gözlerim dolmuş bir şekilde baktım. Ben hayatım boyunca bir şey için veya birisi için bu kadar çok ağlamamıştım. Canım yanıyordu O böyle yapınca.

Bana gitmem için yalvarıyordu. Nasıl giderdim? Ne yapardım O'nsuz? İnsan nefes almadan yaşayabilir miydi? Beril benim nefesimdi.

Hayat bize çok kötü davranıyordu ve hiçbir zaman ıskalamıyordu. Her zaman isabet ettiriyordu.

"Uğur git dedim! İstemiyorum artık seni! Git, lütfen git. Canını yakmak istemiyorum." hıçkırıkları odayı inletmeye başladığında geri geri gitmeye başladım.

Gidiyordum, gitmemi istediği için gidiyordum. Elvada kanadı kırık meleğim, elvada...

•••
Daha iki hafta olmasına rağmen ben bu bölümü size süpriz olarak sunuyorum. 11 BİN kişi olmuşuz. Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız, beni çok sevindirdiniz. Birdaha ki bölümde görüşmek üzere canlarım.