Ανείπωτα.

Να ξερες.

Να ξερες.

Εδω σε αυτα τα ματια
που δεν κλαινε ποτε

Ποσος πονος υπαρχει.
Ποναω φωναζει το χαμογελο μου.
Κραταμε φωναζουν τα χερια μου.
Αγαπαμε φωναζει η καρδια μου.

Και εσυ;
Εσυ τι θες απο μενα;

Περα απο το να σε κανω να γελας τι θες;

Παρε και εσυ λιγο απο την καρδια μου και φυγε.
Φυγε.Αυτο δεν ηθελες να κανεις απο την αρχη;
Δεν ηρθες με την προοπτικη να μεινεις.
Ηρθες με την προοπτικη να φυγεις.

Και εκει ειναι το χασμα μας.

Γιατι εγω...εγω ηρθα με την προοπτικη οχι απλως να μεινω

ηρθα για να σε κανω να με αγαπησεις.

Και τι πηρα;

Δυο-τρεις ψευτικες δικαιολογιες.
Φτηνες
σαν και εσενα.

Που δεν με αισθανθηκες ποτε.

Σαν να μην πηρες τα μηνυματα που σου εστειλα με τα φιλια μου..

Και με επιασαν τα κλαματα ξανα.

Και ο ουρανος με αισθανθηκε. Με καλυψε με το δικο του κλαμα.

Η βροχη μπερδευτηκε με τα δικα μου δακρυα
και δεν εβλεπα
ειναι ωραια οταν δεν βλεπεις.


...
Ολα ηταν καλα.
Για λιγα λεπτα
Μεχρι που το λευκο με καλυψε παλι.
Λευκο , οχι μαυρο.
Αυτη την φορα εβλεπα.
Σε εβλεπα.Αλλωτε εδω , αλλωτε εκει.
Μα κυριως στα ονειρα μου.
Για εκει ησουν μοναχα.
Εκει σε εκανα οτι ηθελα.
Ειμαι καλος χειριστης ονειρων βλεπεις.
Εκει με αγαπουσες.


Και τι ζηταω παντα;
Αγαπη.
Αγαπη να μου δινεις ματια μου.