Ανείπωτα.

Τι εισαι;

Εσείς. Εσείς είστε οι τυχεροί.
 είμαι αυτή που σας βγαζω συναίσθημα.
Εγω σας κανω να νιώσετε καλυτερα. Εσείς μου λετε ευχαριστω.
Εγω είμαι η άτυχη.
Που δεν εχω κανεναν με τόσους ανθρώπους.
Εσυ που με ευχαριστεις γιατί σε βοηθαω .
Εσυ που κλαις με αυτα που γραφω.
Εσυ που ανάτριχιαζεις κάθε φορά που διαβάζεις κάτι δικο μου.
Εσυ να ξες οτι κλαιω καθε μερα.
Χωρις να δακρυζω
Πως γίνεται αυτό;
Ειναι τέχνη των λυπημενων ανθρώπων.
Και αν ξες αυτή την τέχνη τοτε με νιωθεις.
Και αν δεν την ξες..
Εισαι καλα.
Οχι ευτυχισμενος
Κανεις δεν ειναι ευτυχισμένος.
Ευτυχία ειναι στιγμές.
Και πόνος ειναι συναίσθημα
και τέχνη.
Τέχνη που γεμίζει χαρτιά, τοίχους και δέρματα.
Και ο έρωτας ειναι πόνος.
Πονας γιατι ξες οτι θα τελειωσει.
Ολα τελειωνουν καποτε.
Ειτε αυτή είναι η ευτυχια είτε ο πόνος.
Και αν δεν νιωθεις τιποτα απο άυτα.
Αν το κενό σε εχει γεμίσει
Θα σου πω μέσα στην απαισιοδοξία μου
Ότι μόνος δεν θα βγεις απο το κενό. Οποίος μπει ή θα γίνει ενα με το κενό σου ή θα γίνεται και οι δυο κενοί.
Εσυ τι εισαι;
Τυχερός;
Άτυχος;
Ευτυχισμένος;
Ή κενός;