Και βλεπω τα Ονειρα μας να εξατμίζονται .
Τα χτιζαμε μαζί χρονια.
Συνήθως σπιτι
Στο κρεβάτι σου.
Και ο άνεμος αυτή την στιγμή φυσάει τοσο δυνατα.
Μονο μια λεπτή κλωστή μας κρατάει.
Εκείνο το συναίσθημα που λέγεται αγαπη.
Γιατι... με αγαπάς και μου το λες ακομα και τώρα που βλέπεις οτι φεύγεις απο κοντά μου.
Αλλα είναι λες και το αφηνεις να συμβεί.
Παλευω να σώσω κατι που αξίζει να σωθεί
Αλλα δεν ξερω αν μπορει.
Σε χάνω πρωτη φορά και νιωθω τόση λίγη.
Θυμασαι που λεγαμε οτι θα παμε στην Αυστραλια οταν γίνουμε δεκαοκτώ;
Τωρα βλεπω τα παντα να χάνονται
Και δεν μπορω να παλεψω να σε κρατήσω κοντα μου
Παραδίδω τα όπλα
Γιατι εσυ τα παρεδωσες εδω και καιρο.
Και πςριμενες μονο εμένα να παλεψω και για τους δυο.
Έχασα.
Τελικα έχασα.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Ανείπωτα.
PoesiaΕσυ. Εσυ που το διαβαζεις αυτό εδω. Σε προειδοποιώ δεν εχω ιδέα απο ποίηση.Μαλλον αυτο που γραφω είναι λογια που δεν ειπα ποτε. Το μονο που θελω απο εσενα είναι να καταλαβεις τις μπερδεμένες σκεψεις μου και να τις βάλεις σε σειρα. Αν μπορεις..
