Ανείπωτα.

Θανατηφορα ψευδαίσθηση

Καθε φορα που σε σκέφτομαι:
Πεθαίνω
Και
Αναστενομαι.
Προσπαθω να καταπνιξω τα αισθήματα μου για σενα μα είναι δύσκολο με τόσο οξυγόνο.
Ζω σε ψευδαίσθησεις,
και τα βράδια το όνειρο γίνεται πραγματικότητα στο μυαλο μου.
Θα με ελεγες κι εμμονικη.
Μα δεν πειράζει.
Το μυαλό μου μιλα για σενα ασταμάτητα.
Λες και εισαι καποιος κρυμμένος θησαυρός.
Είσαι;
Δεν ξερω ματια μου
Μα αν εισαι,
όταν σε βρω ,
θα σ'ανοιξω προσεκτικά σαν να πρόκειται να σπασεις μπροστα μου.
Θα αγγιξω καθε χρυσάφι και κάθε διαμάντι με προσοχή και αγαπη.
Θα υψωθεις στα ματια μου οπως ποτέ αλλωτε.
Ο θησαυρός σου,
μου ανήκει.
Έτσι κι αλλιως μου είχες πει ότι αξιζω τα πάντα.
Αν τα πάντα είσαι εσυ
τότε το καρμα θα μας φερει κοντα..

《...》

Πλεον νομιζω οτι είσαι μια ψευδαίσθηση.
Τα βράδια ποναω
Και την μερα γελαω.
Ο θησαυρός ήταν κενος.
Και τα πάντα δεν ήσουν εσυ.
Τελικα δεν αξιζα τα παντα..

Μηπως εχω τρελαθει;