Κλείνω τα αυτιά μου.
Μπορω να ακουσω ακομα
Όσο αν θελω
Όσο και αν Προσπαθω ακουω ακομα.
Και θα ακουω.
Ο ηχος αυτός κάνει τα χερια μου να
Τρέμουν.
Και χωρις σταματημό τα δάκρυα μου
Με ποτίζουν.
Και κρύβω τα ματια μου μέσα στις χούφτες μου
Και το σωμα μου,
Το σώμα μου ενα κουβάρι.
Και η καρδια μου ποναει.
Ο ηχος δεν σταματάει.
Ακουω ακομα 'εκείνους'
Να ψιθυριζουν το ονομα μου.
Κάποιοι με λενε και τρελό.
Ειμαι απλως έξυπνος γιατί ακουω τα πνεύματα σε αλλη διάσταση.
Οι υπόλοιποι ειναι απλως στενομυαλοι.
Με ΓΙΑΤΊ δεν ακούτε;
Εγω κλείνω τα αυτια μου και ακόμα ,
Ακομα τους ακουω.
Ανοίγω τα ματια.
Βλεπω πολυ κοσμο στα γραφεία τους.
Σηκωνομαι απο το δικο μου και πηγαίνω στον κατω όροφο έχοντας ένα χαμόγελο..
YOU ARE READING
Ανείπωτα.
PoetryΕσυ. Εσυ που το διαβαζεις αυτό εδω. Σε προειδοποιώ δεν εχω ιδέα απο ποίηση.Μαλλον αυτο που γραφω είναι λογια που δεν ειπα ποτε. Το μονο που θελω απο εσενα είναι να καταλαβεις τις μπερδεμένες σκεψεις μου και να τις βάλεις σε σειρα. Αν μπορεις..
