Η μια καρδια χτυπαγε δυνατα.
Η αλλη αδυναμα μα ισως και απλως κανονικα.
Το ενα βλεμμα εκαιγε
Και το αλλο παγωνε.
Ποιος να του το ελεγε;
Ποιος οτι ενα πλασμα θα γινοταν το μονο πραγμα που ποθουσε;
Ειναι δυσκολο να αγαπαει μονο ενας.
Σαν να εχεις ενα νεφρο
αλλα ξες οτι επιβιωνεις.
Και ετσι συνεχιζεις να ελπιζεις οτι αυτο το παγωμενο βλεμμα
θα μετατραπει σε πυρκαγια
και θα σε καψει στις φλογες του ερωτα
καθως η Θεα Αφροδιτη θα ριχνει ξυλα στην φωτια σας.
Και κοιμασαι εχοντας στο κεφαλι σου μοναχα το αγγιγμα της , την φωνη της , την σταση της.
Ολα ειναι τοσο μπερδεμενα μεσα στο μυαλο σου
μα μονο μια μορφη ειναι ξεκαθαρη
η δικη της.
Και την κηνυγας στους δρομους της αγαπης
μα δεν την βρισκεις.
Τι την ψαχνεις χαμενε;
Δεν βλεπεις που εκεινη εχει βρει την δικια της αγαπη;
Παρατα τα οπλα.
Εχασες..
YOU ARE READING
Ανείπωτα.
PoetryΕσυ. Εσυ που το διαβαζεις αυτό εδω. Σε προειδοποιώ δεν εχω ιδέα απο ποίηση.Μαλλον αυτο που γραφω είναι λογια που δεν ειπα ποτε. Το μονο που θελω απο εσενα είναι να καταλαβεις τις μπερδεμένες σκεψεις μου και να τις βάλεις σε σειρα. Αν μπορεις..
