Πληγωμενη τρεχω σε ενα δασος.
Η καρδια μου ξεσκισχμενη αιμοραγει ασταματητα.
Κυλιδες αιματος σταζουν απο πισω μου.
Με ακολουθεις πεινασμενος.
Η γλωσσα σου γλειφει καθε σταγονα
και λαιμαργα ζητας κι αλλο.
Φωναζεις το ονομα μου μα δεν γυρνω.
Προσπαθω να σωσω οτι μου εχεις αφησει.
Η καρδια μου ξεσκισμενη δεν σ'αντεχει.
Σιγα-σιγα σβηνει
και το μονο που αφηνει
ειναι αιμα.
Τα δασος με καταβροχθιζει
οπως κανεις κι εσυ
λιγο-λιγο μετα απο καθε σου ψεμα.
~
Πεινασμενος την αναζητω στο δασος.
Η μικρη μου λεια τρεχει και σκονταφτει καθε λιγο.
Φτανω πισω της και της ψιθυριζω ενα-ενα τα ψεματα μου.
Στην χουφτα της κραταει αυτο που θελω.
Την καρδια της που αν δεν την παρω τωρα φοβαμαι
οτι θα σβησει.
Με κοιταζει με ματια ματωμενα.
Παντου αιμα.
Ποσο μου αρεσει το αιμα..
Τα χειλη της καλλυμενα κι αυτα απο αιμα.
Ποσο θελω να φιλησω αυτα τα χειλη.
'Σ'αγαπω.' Της ψιθυριζω και σβηνει..
VOUS LISEZ
Ανείπωτα.
PoésieΕσυ. Εσυ που το διαβαζεις αυτό εδω. Σε προειδοποιώ δεν εχω ιδέα απο ποίηση.Μαλλον αυτο που γραφω είναι λογια που δεν ειπα ποτε. Το μονο που θελω απο εσενα είναι να καταλαβεις τις μπερδεμένες σκεψεις μου και να τις βάλεις σε σειρα. Αν μπορεις..
