The Truth About Me ✴2✴

12 ✴Hoofdpijn✴

Als ik aankom bij de Mikaelson's zie ik dat ze voor de zoveelste keer in een discussie belandt zijn. "Doe toch eens rustig Klaus!" riep Hayley, "Nee, dat ben ik niet. Als er ook één iemand zich tegen mij keert in dit huis, dan zal hij hier niet levend vandaan komen!" brulde Niklaus boos terwijl hij weg ging van het plein.

"En waar was jij?" vroeg Jade aan me met een grijns, "Gewoon bij Rousseau's." zei ik droog. Jade keek me boos aan en verdween ook van het plein, waarschijnlijk om Niklaus gezelschap te houden.

"Waarom vertrouwd Niklaus ons niet meer gewoon?" vroeg ik terug niet-begrijpend. Ik kijk naar iedereen maar niemand lijkt me een antwoord te geven, "Oké vertel me maar niets...ook goed."

"Evy." zei Elijah. Ik draaide me om en keek recht in de ogen van Elijah, ik had het gevoel dat er vlinders in mijn buik vlogen. "Kun je alsjeblieft in het vervolg gewoon hier blijven." zei Elijah streng maar ook bezorgd, ik schudde mijn hoofd "Nee.". "Nee?" zei Elijah verontwaardigd. "Ik doe wat ik wil." zei ik terug terwijl ik terug weg wou gaan van het plein naar buiten, maar werd tegengehouden door een veld dat me binnen hield. "Wat is dit?" vroeg ik. "Een krachtveldje, gewoon voor de fun." zei April. Ik rolde met mijn ogen. Haar grapjes zijn net zo flauw als die van Kai. "Heel grappig, laat...me... door." zei ik boos tegen April. "Nee. Je blijft hier." zei Elijah terug met een glimlach. Ik laat een zucht en besluit naar mijn kamer te gaan en op mijn bed te gaan liggen. Hoe moet ik nu in hemelsnaam om 9 uur stipt in Rousseau's geraken?

Als ik op mijn bed lig, krijg ik ineens hele harde hoofdpijn en sta ik recht om iets te pakken uit de keuken.

"Hey Hay-" zei ik maar ik stopte met mijn zin toen ik Hayley ineens door me zag lopen. Oooh nee dit kan niet veel goeds betekenen...