P.O.V. Finn
Ik stop met graven als ik een kist zie. "Freya, ik heb iets gevonden." zei ik vanuit de put die ik gegraven had. "Het stukje witte eik?" vroeg Freya terwijl ze zich voorover de put buigde, maar als ze de kist ziet, worden haar ogen groter. "Haal de kist eruit." zei ze. Ik pak de kist op en voel al meteen aan de kist dat er niet alleen maar een stukje witte eik in zit.
Als ik de kist aan de kant heb gezet, spring ik uit de put en kijk samen met Freya naar de kist. Ik trek het deksel dat met nagels dichtgespijkerd was met gemak los en zie het laatste stukje witte eik liggen naast het lichaam van Evy. Als ik de dolk in haar hart zie, brengt dit meteen herinneringen op. Wel maanden, jaren soms eeuwen zat ik in deze nachtmerrie. Ik trek de dolk uit haar hart en kijk naar Freya die met haar rug naar mij staat. "Ik had moeten weten dat Evy naar Marcel laten gaan geen goed idee was." zei Freya terwijl ik haar vuisten zie maken. "Het is niet u schuld, jij kon dit niet weten zus." zei ik terwijl ik haar een geruststellende omhelzing gaf.
Ik kijk naar het lichaam van Evy en ineens gaan haar ogen open en ademt ze hevig in en uit. Ze kijkt om haar heen en stapt meteen uit de kist wat nogal moeilijk gebeurt. Ik pak met mijn handen Evy's gezicht vast en zeg "Je bent veilig nu.", Evy kijkt me direct in de ogen aan en ik zie een traan rollen. Ik veeg de traan weg en geef haar een omhelzing terwijl ik voorzichtig door haar haren strijk. "Dankje, Finn." zei Evy terug terwijl haar greep steviger werd in de omhelzing.
Ik hoor Freya kuchen als ze zei "Laten we naar huis gaan.". Freya pakt het laatste stukje witte eik uit de kist voordat we met z'n drieën terug willen vertrekken naar New Orleans.
JE LEEST
The Truth About Me ✴2✴
FanficIk ben Evy Young en ik ben een leugenaar. Ik heb gelogen tegen mijn vrienden over wie ik was. Het monster in me is wakker, want ik ben namelijk een Originele. Natuurlijk niet van de familie Mikaelson dat zou raar zijn... Esther heeft heel lang geled...
